اویاقیلق – احد نقش شور: “تبریز، شهر بدون گدای ایران” طی دهه های اخیر بوده، هست و خواهد بود، این عنوان، مرهون زحمات بسیاری از نخبگان و فعالان مدنی تبریز در قالب گروه های اجتماعی، مذهبی و خیرین گمنامی بوده است که به دور از هرگونه “خودنمایی” و “بزک و دوزک” های رایج این روزها در فضای فعالیت های خیریه، در ثبت این موفقیت تلاش کرده اند.
به “تک و توک” مظاهر “تکدی گری” وارداتی جسته و گریخته ای هم که بعضا در گوشه و کنار شهر دیده می شود نیز، نمی توان و نباید اطلاق “رواج” دوباره “تکدی گری” در تبریز را داد؛ چه، تبریز همچنان یکی از شهرهای پیشرو در مدیریت و نظارت بر پدیده زشت تکدی گری است.
اقدام خوب و قابل تحسین مسوولان شهری و استانی طی روزهای اخیر در جمع آوری و دیپورت برخی متکدیان وارداتی از استان ها و شهرهای دیگر به تبریز را باید مصداق “اعاده حیثیت” از شهری دانست که نه “گداپرور” است و نه اجازه “تکدی گری” در آن داده می شود.
همین “پاکسازی” و “دیپورت” گدایان وارداتی از تبریز، گویای حساسیت مردم، تشکل های مردمی، رسانه ها و نخبگان شهری بود که مسوولانش را در بزنگاه های حیثیتی، به اقدام و عمل و مداخله فوری وادار می کند!
اینجا “تبریز” است؛ “شهر بدون گدای ایران!
