اویاقلیق/سعید طریقتی: با عبور از مرحله پیش ثبت نام انتخاباتی و آغاز ثبت نام رسمی، به تدریج چهره کاندیداهای احتمالی و صف بندی های مختلف و متنوع سیاسی انتخابات دوزادهمین دوره مجلس در تبریز، از فاز گمانه زنی و حدس و گمان های رسانه ای و محفلی، وارد فاز عملیاتی و سازمانی می شود تا از این طریق، نمایی تقریبا کلی از میدان انتخاباتی به نمایش در آید.
فارغ از طیف بندی و آرایش احتمالی گروه ها و جریان های سیاسی فعال در انتخابات پیش رو که عمدتا در قالب گروه های یک شبه به اصطلاح سیاسی، “والدان لیست های موسمی” و حتی “پیمانکاران انتخاباتی نوظهور” وارد میدان انتخاباتی خواهند شد، نگرانی عمومی در دو بعد پائین بودن “میزان مشارکت” و حضور دوباره برخی “چهره های تکراری” در آزمون عیارسنجی و محک دوباره “مقبولیت” همچنان چالش اصلی این انتخابات به شمار می رود، مساله ای که هر دوی این ها، محصول “غبار کهنه بی اعتمادی” نسبت به نمایندگان در فضای عمومی شهر است!
این که امروز و در آستانه داغ تر شدن تنور رقابت های انتخاباتی مجلس در تبریز، شاهد آستین بالا زدن طیف گسترده ای از “شیفتگان خدمت”، (شما بخوانید قدرت) هستیم و همین افراد و جریان های حامی آنان، به هر قیمتی به دنبال باقی ماندن در قدرت و یا بازگشت دوباره به قدرت هستند؛ مساله و موضوعی نیست که از منظر شاخص های عملکردی، بتوان توجیه و دلیلی قابل دفاع یا منتهی به اقناع حداکثری برایش پیدا کرد، درست از همین روست که ورود و حضور برخی افراد و کاندیداها در انتخابات پیش رو را نمی توان نشانه ای دال بر امیدآفرینی عمومی برای بهبود شرایط و اوضاع شهر تبریز و حتی آذربایجان شرقی در ۴ سال آینده دانست.
تحرکات و فعالیت های زیرپوستی و چراغ خاموش این روزهای کاندیداهای بالقوه مجلس، در شرایطی به مرحله علنی تر شدن می رسد که تقریبا، اکثریت کاندیداهای حاضر به یراق، یا از جنس امتحان پس داده های مجلسفعلی و قبلی هستند، یا رد پای آنان در مدیریت های ادوار گذشته استان و شهر وجود داشته است و یا، سنجاق های سیاسی و انتخاباتی جریان و تفکرهای نوظهور مدیریتی به شمار می روند!
در کنار این ها نیز، شاهد بسیج برخی کاندیداهای “نیابتی” و نیز چهره های متمایل به برخی افراد شاخص برای بالا نگه داشتن شانس رأی آوری در رقابت انتخاباتی این دوره هستیم و این شبکه سازی، شاید نگران کننده ترین بخش پازل انتخاباتی تبریز باشد.
اگرچه به دلیل ناکارآمدی جریان تحزب و موفقیت موقتی کاندیداهای لیستی موسومی ادوار مختلف، احتمال “تکرار” دوباره چنین موفقیت انتخاباتی در فضای محتمل مشارکت پائین مردمی، برای برخی طیف ها می توان متصور بود.
به عبارت دیگر، با فرض تداوم ردصلاحیت برخی کاندیداها و چهره های خاص انتخاباتی، اعتقاد ناظران سیاسی و اجتماعی، همچنان به احتمال موفقیت حداکثری جریان و کاندیداهای نزدیک به جریان های “اصولگرایی” و برخی “مستقل ها” بیش از همه است؛ با این وجود همین پیش بینی ها نیز، در موضوع مهم تر و اساسی تری همچون “مشارکت عمومی” در انتخابات، محل تردید و تشکیک است.
موضوع ناکارآمدی بسیاری از نمایندگان فعلی و ادوار مختلف، از دیگر موضوعاتی است که به نظر می رسد، چه در سطح جریان سازی های حزبی و طیفی و چه در بحث اقبال عمومی مردم به کاندیداهای حاضر در انتخابات آتی، بتواند نقش تعیین کننده ای در ترسیم معادلات پیش روی انتخابات داشته و حتی به تغییر کلی ترکیب نمایندگان بعدی بینجامد.
در حال حاضر و بر اساس اخبار و گزارش های دریافتی و نیز رصد تحرکات انتخاباتی کاندیداها و جریان های سیاسی دخیل در این انتخابات، انواع و اقسام صف بندی های انتخاباتی در حال شکل گیری است و هر یک به نوعی در تلاش برای “سهم بری حداکثری” از کرسی های ششگانه تبریز هستند.
این روزها و آن گونه که از ظواهر امر برمی آید، برخی از اعضای ادوار شوراها، نمایندگان فعلی و ادوار مجلس، کاندیداهای جدید و اغلب جوان، لیست های منتسب به برخی نمایندگان خاص، لیست های منتسب به سپاه، کاندیداهای نیابتی، لیست موسوم به مدیریت ارشد استان، لیست های منسوب به برخی پیمانکاران انتخاباتی، کاندیداهای شکست خورده انتخابات مجلس، مثلث شهرداران سابق و اسبق تبریز و ده ها جریان و لیست فرمایشی دیگر، هر یک به گونه ای و با اهداف و برنامه های مشخص، آماده ورود علنی و رسمی به عرصه رقابت های انتخاباتی مجلس شده اند تا با جلب حداکثری آراء مردم به سبد رای خویش، وارد پارلمان شوند.
در این میان اما، آن چه بیش از همه این برنامه ریزی ها و تلاش های پیدا و پنهان از اهمیت بیشتری برخوردار است، هوشیاری و هوشمندی مردمی است که آرای آنان، با واسطه و یا بی واسطه، در ترسیم و شکل گیری ترکیب نمایندگان بعدی تبریز موثر خواهد بود، تردیدی نیست که مردم تبریز، این بار و با تکیه بر تجربیات گرانسنگ خود از ادوار فعلی و قبلی نمایندگان و عملکردها و کارکردهای آنان، هوشیارتر و هوشمندانه تر از گذشته، دست به انتخابی بهتر و شایسته تر که نتیجه آن، تحقق اهداف و آرمان های توسعه تبریز و استان و بازگشت عزت و هویت دیرینه این شهر باشد، خواهند زد، آرمانی که اصلا غیرممکن نیست!
