اویاقلیق – ابوالفضل وصالی: معضل ترافیک سنگین حاکم بر خیابان ها و اتوبان های اطراف تبریز که در ماه های اخیر به صورت وحشتناکی بر وخامت آن افزوده شده است بطوریکه آدم تصور می کند انگار در این بازه ی زمان غیر گردشگری منطقه ، باران خودرو از آسمان بر شهر باریده است ، یکی از چالش های اساسی غیر قابل کتمان به شمار می رود که تبعات آن موجب خسارات مادی و معنوی پنهان و آشکار برای شهروندان می باشد !
در این ارتباط علاوه بر لزوم اهتمام جدی برای تسریع در احداث “رینگ سوم کمربندی “شهر به مثابه یک ضرورت واجب تر از نان شب ، انجام برخی تدابیر فوری دیگر از قبیل بازنگری در طرح های ترافیکی تاثیر گذار مستلزم قرار گرفتن در اولویت دستگاه های ذیربط است که از جمله ی آن تکمیل طرح رها شده ی “رمپ خروجی” بزرگراه غرب تبریز بصورت نیمه تمام در نقطه ی اتصال به اتوبان شهید کسایی به سمت تراکتورسازی می باشد تا از تحمیل بار ترافیکی چند کیلومتری غیر ضروری این مسیر و استهلاک خودروها و آلودگی های محیط زیستی ناشی از آن جلوگیری گردد.
هر چند گاهاً احساس می شود در گیرودار لزوم آماده سازی حتی کوچه پس کوچه های مناسب شهر به مسیرهای فرعی ماشین رو ؛ تبدیل غیر ضروری برخی “معابر ماشین رو ” به ” پیاده راه ” ( علیرغم عدم وجود مشکل چندان برای عابران پیاده ) و مسدود و محدود کردن عبور خودروها ، به تشدید “بحران ترافیک” در معابر پیرامونی منجر می شود که موارد عینی آن در شهرک ولی عصر و خیابان شهریار باغمیشه قابل مشاهده است ، چرا که بی هیچ شک و شبهه ای ایجاد “ماشین راه ها ” در شرایط کنونی بر ایجاد ” پیاده راه ها ” اولویت به مراتب بیشتری دارد !
حال بماند اینکه در صورت تبدیل منطقه مرکزی شهر به عنوان ” قطب اقتصادی ” شمالغرب کشور و در برگیرنده ی بزرگترین بازار سنتی سرپوشیده ی غیر قابل تردد خودرو جهان در حدفاصل “میدان دانشسرا “تا “میدان گجیل” به پیاده راه که علیرغم لغو طرح مذبور در دوره ی قبلی مدیریت استان صحبت مجدد از اجرای آن مطرح می گردد، چه بسی معضلات و فاجعه ی بزرگ قابل پیش بینی ترافیکی در معابر عقبه ی آن تحمیل شهر و شهروندان شود؛ چرا که وقتی یک تصادف کوچک دو خودرو در اتوبان ها و یا عملیات اجرایی عمرانی و مرمتی در مسیر به ترافیک شدید چند کیلومتری منجر می شود معلوم است در پشت اجرای چنین طرح های دم دستی چه اتفاقاتی قابل رخ دادن است !
