به گزارش اویاقلیق، “رسول خطیبی”، مشهورترین چهره فوتبالی تبریز، درحالی چندی پیش به عنوان مدیرعامل باشگاه مس سونگون ورزقان منصوب شد، که این انتصاب، به دلیل بی تجربگی و فقدان سابقه مدیریتی وی، از جمله تصمیمات و اتفاقات تعجب برانگیز و البته ابهام آلود سیاسی، ورزشی استان در دهه های اخیر به شمار می رود!
از نقش و دخالت مستقیم “معصومه پاشایی”، نماینده مرند و جلفا تا موضوع بودجه میلیاردی باشگاه گرفته تا خرید امتیاز تیم فوتبال برای مس سونگون و تحرکات فوتبالی و غیرفوتبالی، تحت لوای تیمداری جدید باشگاه مس سونگون و در نهایت، خیز بلند رسول خطیبی برای تصاحب برخی زیرساخت های ورزشی شهرداری تبریز، همه و همه، مصادیق و فکت های سوال برانگیز مرتبط با انتصاب وی به عنوان مدیرعامل باشگاه مس سونگون طی یک ماه اخیر بوده است که علی رغم پیگیری های رسانه ای، تاکنون منتهی به پاسخ و شفاف سازی روشن از سوی وی و لابی های سیاسی این جریان نشده است.
این درحالی است که از همان روزهای اول انتصاب رسول خطیبی به عنوان مدیرعامل باشگاه مس سونگون ورزقان، معلوم بود که این مربی جوان تبریزی، نه برای مدیرعاملی؛ بلکه برای مربیگری یا ایفای نقش محوری در پروژه “سیاسی سازی” دوباره فوتبال استان و مشخصا مس سونگون وارد این باشگاه شده است.
جدای از پشت پرده های سیاسی انتخاب خطیبی به عنوان مدیرعامل مس سونگون که با میدان داری و نقش آفرینی اصلی معصومه پاشایی و در ادامه پروژه نفوذ و تاثیرگذاری نماینده مرند و جلفا در تغییرات جدید مدیریتی مس ایران و مس سونگون عملیاتی شده است، انتشار خبر تیمداری باشگاه مس سونگون در فوتبال، بیش از هر نشانه و دلیلی، از حضور سیاسی و غیرمنتظره وی در این باشگاه، که حالا دیگر باید وی را با لقب جدید “پاشای معدن کار” یاد کرد، پرده برداشته است.
این شیوه ورود، اگرچه در ظاهر، رنگ و بو و شکل ورزشی به خود گرفته و در نگاه اول، می تواند توجیه گر چرایی انتخاب رسول خطیبی در راس مدیریت باشگاه مس سونگون باشد؛ اما در باطن، به دلیل سیاسی بودن صرف چنین مکانیزمی، مصداق توهین به شعور هواداران فوتبال و حتی مدیران ورزشی و سیاسی استان به شمار می رود.
از دیگر سو، خبرهای دریافتی تحریریه “بیداری آذربایجان”، حکایت از این دارد که علاوه بر سیاسی بودن پروسه انتصاب خطیبی به عنوان مدیرعامل باشگاه مس سونگون، بودجه و اعتبارات ۷۰ میلیارد تومانی باشگاه مس سونگون، در حالی در سکوت و نظاره گری بهت آور مسوولان ارشد استانی و نهادهای نظارتی با پوشش قراردادهای نجومی، به نام افراد و بازیکنان خاص هزینه می شود که اساسا، ناظران بیرونی و دلسوزان ورزش استان و منطقه، معتقدند بخش قابل توجهی از این بودجه، که همگی در دفتر تازه تاسیس تبریز مدیریت می شود، در سایه برخی مکانیزم ها و شگردهای غیرعرفی رایج و حاکم در فوتبال، در حال سرازیر شدن به جیب عده ای خاص است.
در این میان، نباید فراموش کرد که شهرستان ورزقان و جوانان و استعدادهای آینده دار این شهرستان که سال هاست در حسرت ساخت و احداث زیرساخت های ورزشی در این شهر هستند و چشم امیدشان به تحقق وعده ها و تعهدات اجتماعی مدیران بالادستی شرکت ملی صنایع مس ایران، در ساخت ورزشگاه، سالن و استخر در ورزقان است، همچنان به دلیل بی توجهی مدیریت جدید، محروم از این امکانات می باشند.
این که امروز آقای خطیبی، در حال عقد قراردادهای نجومی با بازیکنان مورد نظر خویش است و متاسفانه توجهی هم به بازیکنان بومی منطقه ندارد، جدای از عدم هزینه کرد بخشی از این اعتبارات در حوزه زیرساخت های ورزشی، باید به این سوال روشن پاسخ دهد که بر مبنای کدام توجیه و منطق مدیریتی، با وجود دایر بودن دفتر مرکزی باشگاه در ورزقان، اقدام به تاسیس دفتری در تبریز کرده و همه فعالیت ها، قرارها، مذاکرات و تعاملات مدیریتی خود را در این دفتر و بعضا در لابی هتل ها و کافه ها متمرکز کرده است؟
به نظر می رسد، علی رغم هشدارها و اطلاع رسانی های قبلی در این خصوص، مدیرعامل باشگاه مس سونگون، همچنان با سوءاستفاده از عدم نظارت و سکوت مسوولان استانی و دستگاه های نظارتی، اولا همچنان در حال چوب حراج زدن به بودجه کلان باشگاه است و ثانیا، هیچ علاقه ای هم به شفاف سازی و پاسخگویی در خصوص ابهامات و سوالات مطرح شده ندارد.
تردیدی نیست که ورود و بررسی مسوولان امر، اعم از استاندار آذربایجان شرقی، نماینده ورزقان، مسوولان قضائی و نظارتی و دیگر دستگاه ها، بهتر می تواند به رمزگشایی از ابهامات موجود و پشت پرده های مدیریتی و هزینه ای باشگاه مس سونگون ورزقان کمک کند، انتظاری که همچنان باقی است.
