اویاقلیق – سعید طریقتی: در شرایطی که برابر اصل ۲۷ قانون اساسی، تشکیل و برگزاری تجمعات و راهپیمایی های اعتراضی در کشور، بدون حمل و استفاده از سلاح و به شرطی که مخل مبانی اسلام و نظام نباشد، آزاد دانسته شده است، با این حال، این اصل مصرح قانونی، تا امروز به دلیل برخی بی توجهی ها و البته موانع داخلی و خارجی، کم تر مورد توجه قرار گرفته است.
درست از همین منظر است که هرگونه تجمع یا راهپیمایی اعتراضی، به هر دلیل و بهانه ای که باشد، به ویژه طی ۱۵ سال گذشته، عمدتا به سمت اغتشاشات و درگیری های میدانی پراکنده و بعضا گسترده، همچون حوادث یک ماه اخیر کشور سوق پیدا کرده و در این میان، بیش از آن که صدای منطقی معترضان شنیده شود، صدای بوق ها و بنگاه های رسانه ای خارج از مرزها، سخنگو و به تعبیری دایه مهربان تر از مادر برای مردم ایران شده است.
مطالبه ای به نام شنیده شدن صدای اعتراض و انتقاد در فضای سیاسی ایران اسلامی، از سوی حاکمیت و نهادها و سازمان های دولتی و حاکمیتی، دقیقا مبتنی بر همان اصل قانونی، با همان پیش شرط ها و الزامات مصرح در ماده ۲۷ قانون اساسی، بی تردید، حداقلی ترین مطالبه و خواسته ای است که برخی جریان ها، احزاب، تشکل های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، صنفی و گروههای مردمی، انتظار استیفاء آن را دارند، تا از رهگذر این قانونمندی و استیفاء حقوق شهروندی، زمینه برای سوء استفاده و حتی، قلب واقعیت های رسانه ای و اطلاع رسانی که امروز شاهد آن در فضای غبارآلود رسانه ای داخل و خارج از کشور هستیم، به حداقل و صفر برسد.
این مطالبه، به ویژه از این منظر بیش از هر زمان دیگری مورد پیگیری است که همین چندی پیش، سیدابراهیم رئیسی، در گفت و گوی تلویزیونی خود به صراحت از آمادگی دولت و حاکمیت برای شنیدن اعتراضات مردمی و انتقاداتی که از بخشی امور اجرایی و مدیریتی در کشور وجود دارد، خبر داده بود.
نباید فراموش کرد، فارغ از سوء استفاده و اقدامات خلاف قانون و هنجارشکنانه عده ای افراد در شهرها و استان های ملتهب این روزهای کشور که در جای خود باید مورد پیگرد و برخوردهای قانونی قرار گیرد، برخورد صبورانه و مداراگونه با برخی صداهای معترض و منطقی و نیز شنیدن آن ها، پیش از آن که فرصت و فضای موج سواری و بهره برداری های سیاسی به معاندان و جریان های برانداز و نیز رسانه های متبوع آن ها را بدهد، عین تدبیر و هوشمندی است، موضوعی که بی تردید، جدای از کمک به مدیریت هوشمند فضای التهابات و اعتراض ها، زمینه را برای اعتمادسازی مجدد میان مردم و نظام فراهم آورد.
