بیداری آذربایجان:با ورود غیرمنتظره رسول خطیبی به مدیریت باشگاه مس سونگون ورزقان، به نظر می رسد، حواشی و ابهامات متعدد مدیریتی و مالی در راس این باشگاه، همچون زمان مدیرعاملی فرزند شهردار اسبق تبریز، در حال پررنگ شدن است!
به گزارش “اویاقلیق”، بودجه و اعتبارات ۷۰ میلیارد تومانی باشگاه مس سونگون، در حالی در سکوت و نظاره گری بهت آور مسوولان ارشد استانی و نهادهای نظارتی با پوشش قراردادهای نجومی، به نام افراد و بازیکنان خاص هزینه می شود که اساسا، ناظران بیرونی و دلسوزان ورزش استان و منطقه، معتقدند بخش قابل توجهی از این بودجه، که همگی در دفترتازه تاسیس تبریز مدیریت می شود، در سایه برخی مکانیزم ها و شگردهای غیرعرفی رایج و حاکم در فوتبال، در حال سرازیر شدن به جیب عده ای خاص است.
از سوی دیگر، شهرستان ورزقان و جوانان و استعدادهای آینده دار این شهرستان که سال هاست در حسرت ساخت و احداث زیرساخت های ورزشی در این شهر هستند و چشم امیدشان به تحقق وعده ها و تعهدات اجتماعی مدیران بالادستی شرکت ملی صنایع مس ایران، در ساخت ورزشگاه، سالن و استخر در ورزقان است، همچنان به دلیل بی توجهی مدیریت جدید، محروم از این امکانات می باشند.
این که امروز آقای خطیبی، در حال عقد قراردادهای نجومی با بازیکنان مورد نظر خویش است و متاسفانه هیچ توجهی هم به بازیکنان بومی منطقه ندارد، جدای از عدم هزینه کرد بخشی از این اعتبارات در حوزه زیرساخت های ورزشی، باید به این سوال روشن پاسخ دهد که بر مبنای کدام توجیه و منطق مدیریتی، با وجود دایر بودن دفتر مرکزی باشگاه در ورزقان، اقدام به تاسیس دفتری در تبریز کرده و همه فعالیت ها، قرارها، مذاکرات و تعاملات مدیریتی خود را در این دفتر و بعضا در لابی هتل ها و کافه ها متمرکز کرده است؟
به نظر می رسد، علی رغم هشدارها و اطلاع رسانی های قبلی در این خصوص، مدیرعامل باشگاه مس سونگون، همچنان با سوءاستفاده از عدم نظارت و سکوت مسوولان استانی و دستگاه های نظارتی، اولا همچنان در حال چوب حراج زدن به بودجه کلان باشگاه است و ثانیا، هیچ علاقه ای هم به شفاف سازی و پاسخگویی در خصوص ابهامات و سوالات مطرح شده ندارد.
تردیدی نیست که ورود و بررسی مسوولان امر، اعم از استاندار آذربایجان شرقی، نماینده ورزقان، مسوولان قضائی و نظارتی و دیگر دستگاه ها، بهتر می تواند به رمزگشایی از ابهامات موجود و پشت پرده های مدیریتی و هزینه ای باشگاه مس سونگون ورزقان کمک کند، انتظاری که همچنان باقی است.
