بیداری آذربایجان: در حالیکه افکار عمومی و فعالان مدنی و سیاسی شهر منتظر ارائه ی برنامه های جامع گزینه ی جدید شورای ” اصولگرا و انقلابی ” برای تصدی کرسی مدیریتی کلان شهر تبریز بودند اما آنچه از فحوای سخنان وی در جلسه ی اختصاصی شورا برمی آید به غیر از اهل تعامل بودن و رفاقت با قالیباف و نیکزاد و عدم تنش و دعوا با این و آن و عقب ماندگی شهر تبریز و قس علی هذا نبود که به جهت عدم برخورداری از کوچکترین مفهوم مهندسی برنامه ی مدیریتی، در اصطلاح خودمانی بیشتر جنبه ی ” مخ زنی ” برای اخذ رای از شورای به ظاهر ” مستاصل “معنی می دهد !
کسانی که سخنان ” شریف زاده ” را شنیدند و یا در سایت های خبری خواندند هیچ کلامی از ارائه ی برنامه جهت برون رفت از مشکلات ، رفع محرومیت و عقب ماندگی ، راهکار حل مشکلات زیست محیطی و ترافیکی و تسریع روند عمرانی و رفع موانع ها و کلاً مطالب مهندسی و مدیریتی از زبان او نشنیدند و این برای افکاری عمومی نکته سنج و فهیم برای سپردن مدیریت کلان شهری مثل تبریز هرگز کفایت نمی کند!
اگر گزینه ای که برای تصدی مسوولیت شهرداری کلان شهر تبریز معرفی شده است حداقل برای جلب نظر شورانشینان و شهروندان بصورت تئوریک و شفاهی هم نمی تواند حتی راهکارهای کلی و کلیشه ای مدیریتی ارائه کند و به جای آن از ” تعامل ” و ایفای نقش “مجری گری ” برای نهاد شورا سخن می گوید، چگونه انتظار می رود در مقام عمل از عهده ی مطالبات و مسوولیت های سنگین در حوزه های اجرائی و عمرانی و مدیریتی و چه بسی فشارهای برون سازمانی بر آید ؟!
به نظر می رسد جناب ” شریف زاده “که حرف و طرح و برنامه ای برای اداره امور کلان شهر تبریز بر زبان نیاورد ، در فضای ایجاد شده و تلقی خلاء و اضطرار و اضطراب در کلیت شورا برای انتخاب شهردار به صرافت مدیریت این کلان شهر افتاده است و برای نیل به آن تنها به سوابق نظامی گری و برخی مسوولیت های پیشین بدون اشاره به دستاوردهای آن از جمله در آتش نشانی تهران کرده است !
در هر حال بعید است که نهاد شورای شهر که هرکدام در نوبه ی خود افرادی هستند که می توانند مو را از ماست بیرون بکشند و از این باب نیز دهها گزینه را برای انتخاب شهردار علیرغم ارائه ی برنامه ” دست به سر ” و یک منتخب را نیز به سرنوشت سرنگونی زود هنگام دچار کرده اند و به عنوان مثال یکی از گزینه های مردودی آنان ( منصرف ) در شهرداری پایتخت بلافاصله با آن همه گزینه و رقیب صاحب کرسی مدیریتی می شود ، در حالیکه گزینه جدید نظامی و تهران نشین این شورا به رغم ادعای رفاقت و ارتباط با عناصر ذینفوذی مانند قالیباف و نیکزاد نمی تواند در شهرداری درندشت تهران مسوولیتی در خور توجه برای خود دست و پا نماید ، از درک این نکات مهم عاجز باشند !
معذالک چه شورای شهر به هردلیل و محاسبه و انگیزه ای بخواهد به جناب ” شریف زاده ” رای بدهد یا ندهد ، نمی توان فقدان فاحش برنامه و راهکار خاص مدیریتی وی را حتی به اندازه ی گزینه های بومی و خصوصاً درون سازمانی نادیده گرفت ! بطوریکه از سخنان غیر مدیریتی ” شریف زاده ” در جلسه ی ارائه ی برنامه بیشتر چنین بر می آمد که گویا او برای مصاحبه جهت استخدام در شهرداری به شورا آمده است تا با چنته پر جهت تصدی نقش آفرینانه ی مدیریت یک کلان شهر فرهنگی و تاریخی !
این یک واقعیت به مراتب تلخ نهادینه شده در جامعه ماست که متاسفانه دامنه ی آن حتی گاهاً به طیف نخبگان و متصدیان امور اجتماعی هم می رسد و آن اینکه افراد قابل دسترس و قابل لمس ولو علیرغم برخورداری از استعداد و توانمندی های کار آفرینی زیاد مورد توجه و اعتماد قرار نمی گیرند و عموماً آدم هایی با ته مایه ی لهجه ی فارسی و مرکز نشین و دیر دسترس ، واجد ارزش تلفی می شوند !
