هر چند زندان مرکزی تبریز در زمان ساخت آن در بیش از نیم قرن قبل در خارج از شهر قرار داشت، اما به دلیل رشد سرسام آور شهرها در دهه های اخیر اکنون در یکی از حوزه های پر رفت و آمد شهر قرار گرفته و به دلیل واقع شدن در ورودی شهر از سمت […]
هر چند زندان مرکزی تبریز در زمان ساخت آن در بیش از نیم قرن قبل در خارج از شهر قرار داشت، اما به دلیل رشد سرسام آور شهرها در دهه های اخیر اکنون در یکی از حوزه های پر رفت و آمد شهر قرار گرفته و به دلیل واقع شدن در ورودی شهر از سمت شرق (تهران)، منظره ای ناهنجار به مجموعه شهری تحمیل کرده است.
ورود و خروج روزانه زندانیان با لباس های فرم و زنجیر به دست و پا، ازدحام جمعیت مقابل در ورودی و ایجاد ترافیک و گاهی مواقع تصادفات دلخراش، صحنه هایی از درگیری های لفظی و فیزیکی بین افراد شاکی و متشاکی و تبعات ناخوشایند ناشی از این وضعیت بر روح و روان شهروندان، لزوم انتقال زندان تبریز به خارج از شهر را دو چندان کرده است.
هر چند دولت های مختلف طی سال های متمادی به اتفاق بر تصمیم جدی خود برای انتقال زندان تبریز به خارج از شهر تاکید کرده اند، اما مردم این کلان شهر ۲ میلیون نفری همچنان چشم انتظار بر چیده شدن ساختمان های قدیمی و فرسوده این سازه هستند که بر زیبایی های شهری منطقه سایه افکنده است.
البته نباید از نظر دور داشت که محل کنونی زندان مرکزی تبریز به یکی از نقاط مرغوب و گران قیمت شهر تبدیل شده است که به نظر می رسد اختلاف بر سر مبادله اسناد و تغییر کاربری بین اداره کل زندان ها و اقدامات تامینی و تربیتی آذربایجان شرقی و شهرداری تبریز یکی از دلایل طولانی تر شدن فرآیند انتقال زندان تبریز باشد.
در کنار مشکلات عدیده اجتماعی، فرهنگی و ترافیک شهری ناشی از وجود زندان در مرکز شهر، باید فرسوده بودن ساختمان ها و نبود ظرفیت کافی در آن را نیز مورد توجه قرار داد که به گفته مسوولان امر به یکی از چالش ها و مشکلات اصلی دستگاه قضایی آذربایجان شرقی تبدیل شده است.
بدون تردید به دلیل قدمت بالای ساختمان زندان مرکزی تبریز و فرسوده بودن آن، بازسازی ساختمان مقرون به صرفه نیست و هر گونه هزینه در این زمینه به مثابه دور ریختن منابع مالی و بیت المال به شمار می رود.
گفته می شود زندان تبریز در زمان ساخت برای پذیرش ۶۰۰ زندانی طراحی شده بود که هیچ تناسبی با جمعیت امروز این کلان شهر ندارد.
اینکه زندان مرکزی تبریز با افزایش تعداد ساختمان ها به ظرفیت حداکثر دو هزار و ۵۰۰ نفر، هم اکنون افزون بر پنج هزار نفر زندانی را میزبانی می کند، دال بر وجود حجم انبوهی از مشکلات بهداشتی، درمانی، خدمات رسانی و سایر معضلات در این محل است.
با وجود اینکه محلی در روستای باباباغی در بخش شمال غربی کلانشهر تبریز برای اجرای عملیات ساخت و تجهیز زندان جدید تبریز مشخص شده است اما بنا به اظهار مسوولان امر به دلیل کمبود اعتبار هنوز این طرح ملی به سرانجام مشخصی نرسیده و هر سال بهره برداری و مساله مهم انتقال زندان به خارج از شهر و محل جدید با تعویق های چندین ماه مواجه می شود.
در حالی که مکان یابی ساختمان جدید زندان تبریز در محل یاد شده حدود ۱۸ سال قبل به انجام رسیده است اما جای تاسف فراوان دارد که عملیات ساخت آن از سال ۱۳۹۱ و با ۱۵ سال تاخیر شروع شده و به دلیل کمبود اعتبار تاکنون تنها ۱۵ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
این در حالی است که شهروندان تبریزی انتظار دارند طرح مهم انتقال زندان مرکزی تبریز به خارج از این شهر با عزم دولت تدبیر و امید و تزریق اعتبارات کافی در کوتاه ترین زمان ممکن جامه عمل بپوشد تا یکی از معضلات فرهنگی، اجتماعی و ترافیکی این کلان شهر رفع شود.
انتقال زندان مرکز تبریز به خارج از این کلان شهر به عنوان یکی از مهم ترین خواسته های مردم از دولت نه تنها می تواند بر زیبایی بصری شهر در محدوده های مشرف بر زندان بیافزاید، بلکه گام مهمی برای ارتقای امنیت روانی شهروندان تبریزی نیز محسوب می شود.
