اویاقلیق – مهتاب عالی: “بدانید حق شما بر من است که چیزی را از شما جز اسرار جنگ پنهان ندارم” امیرالمومنین علی (ع).
شفافیت به معنای ارائه ی حقِ اطلاعاتی به مردم است. به زبان ساده یعنی مسئولین هر نهاد ، اطلاعات را به صورت صحیح ، طبقه بندی شده ، مستند و به موقع به مردم اعلام کنند مگر مسائل نظامی و امنیتی و موارد مربوط به حریم خصوصی؛ چنانکه صدر یادداشت مزین به کلام امیر(ع) شد، شفافیت و مفاهیم مرتبط با آن چون صداقت ، روراستی و عدم پنهانکاری در دین مبین ما بسیار مهم شمرده شده و در فرهنگ اصیل ما نیز ریشه دارد و در شعر و ادبیات هم بسیار تاکید شده است.
چرا شفافیت مهم است؟
شفافیت رابطه معکوسی با فساد دارد. هرچه یک سازمان شفاف تر باشد فسادش کمتر است تا جایی که یک سازمان شیشه ای می تواند عاری از فساد گردد. وقتی شفافیت برقرار شود نه می توان اختلاس و دزدی و پولشویی کرد ، نه رانت خواری و پارتی بازی نه دورویی و فریب افکار عمومی؛ شکاف و سوتفاهم بین مردم و مسئولین از بین می رود، به نوعی اعتمادسازی می شود و اتحادی صورت می گیرد که می تواند زمینه ساز پیشرفت های بسیاری باشد.
فرد درستکار سازمان می تواند حسن عملکردش را ثابت کند و متقابلا متخلفان و کارشکنان شناسایی و با آن ها برخورد خواهد شد. هر جا از شفافیت خودداری شود، نشانگر این است که پشت پرده موردی در جریان است که خلاف قانون و بر اساس منافع شخصی است.
البته شفاف بودن مسئولین انتخابی اهمیتی بسیار فراتر از مسئولین انتصابی دارد. چرا که مردم با رای خود فردی را به عنوان وکیل انتخاب می کنند. آیا هیچ وکیلی می تواند پنهانی و دور از چشم موکلان اقدامی کند؟ وکیل می تواند با موکلش صادق نباشد ؟ می تواند سرخود عمل کند؟
اگر چنین کرد آیا حق مردم نیست که وکالتش را تمدید نکند؟
در آستانه انتخابات مجلس هستیم و شفافیت آرای نمایندگان و مواضع ایشان در برابر این مهم می تواند به سان سنگ محکی باشد که سره را از ناسره مشخص کرده و یکی از معیارهای مهم برای انتخاب باشد.
