“مرد میدان” نبودید؛ با یک خداحافظی خوشحالمان کنید۱
“مرد میدان” نبودید؛ با یک خداحافظی خوشحالمان کنید۱
بازیکنان پر مدعا و از "دماغ فیل افتاده"، تیم به اصطلاح "ملی"، با نمایشی ضعیف، امید یک ملت را برای چندمین بار به ناامیدی تبدیل کردند تا معلوم شود، ادعاهای "تا پای جان، برای ایران" و "برای مردم" و شعارهایی از این دست، چیزی جز یاوه های محدوده حلقوم نیست!

اویاقلیق/احد نقش شور: بازیکنان پر مدعا و از “دماغ فیل افتاده”، تیم به اصطلاح “ملی”، با نمایشی ضعیف، امید یک ملت را برای چندمین بار به ناامیدی تبدیل کردند تا معلوم شود، ادعاهای “تا پای جان، برای ایران” و “برای مردم” و شعارهایی از این دست، چیزی جز یاوه های محدوده حلقوم نیست!

تاکتیک یکی به میخ، یکی به نعل بازیکنان تیم ملی و کادرفنی که یکی در میان، نمایش های سینوسی در جام ملت های آسیا را از خود به نمایش گذاشتند، دقیقا همان جایی متوقف شدند که حسرت بالا رفتن از آن، ۴۸ ساله شده بود و دقیقا برابر تیمی دست ها را بالا بردند که نه در قامت مدعی بود و نه برای پیروزی، به اندازه ما به آب و آتش زد!

ما فقط در باد گل دقایق ابتدایی بازی خوابیدیم و از سر شکم سیری، تفریح را به جای “مردن و بردن” در حساس ترین بازی تاریخ فوتبال ایران نشاندیم تا قطر موذی و میزبان، اشکمان را به نیابت از تمامی تیم های عربی در بیاورد و درس عبرتی دیگر به ما بدهد!

حالا دیگر، نه حنای ادعاهای “مردم دوستی” و بازی برای “مردم” بازیکنان رنگی دارد و نه، فرار به جلوهای سرمربی تیم ملی و انداختن توپ در میدان منتقدان دردی از دردهای مزمن فوتبال ملی دوا می کند.

باخت به قطر در یک قدمی فینال، اگرچه پایان دنیا برای ما و فوتبال دوستان نیست؛ اما آوار مصیبتی به اندازه افسردگی ملی، بر سرمردمی بود که فوتبال را تنها سوپاپ اطمینان و امید شادی و نشاط موقتی خود برگزیده بودند تا با طعم شیرین و ماندگار قهرمانی در آسیا، دردهای خود را به فراموشی بسپارند، اما افسوس که مدعیان “شادی سازی برای مردم”، مرد میدان نبودند تا چشم های ۹۰ میلیون ایرانی گریان شود …

در این میان تنها از این بابت خوشحالیم که این تیم و دار و دسته ریز و درشتش، به پایان فوتبال خود رسیده اند و دیگر، بسیاری از این قهرمانان پوشالی را در مستطیل سبز و تیم ملی نخواهیم دید …