اویاقلیق – ابوالفضل وصالی : شهرام دبیری رئیس شورای « اسلامی » کلان شهر تاریخی ، فرهنگی تبریز و رئیس شورای « اسلامی » شهرستان تبریز و رئیس شورای « اسلامی » استان آذربایجان شرقی و رئیس شوراهای اسلامی استان های کشور ( که اخیرآ تصاویر جلوس بر صدر این شورا در جریان افتتاح دور جدید با سخنرانی « قالیباف» رئیس مجلس شورای اسلامی را منتشر کرده است ! ) , و ایضٱ رئیس هیئت کشتی استان و رئیس بیمارستان خصوصی ولیعصر (عج ) تبریز – لطفا کمی نفس بگیرید و بقیه اش را بخوانید !!! – و عضو هیئت رئیسه ی نظام پزشکی تبریز و رئیس انجمن اولیا مدرسه ( بدون داشتن فرزند !) و مالک و سهام دار و عضو و رئیس هیئت مدیره ی احیانا چند واحد پزشکی و پیراپزشکی و صنعتی بزرگ از جمله در حوزه ی تولید لباس و درب و پنجره ی فایبرگلاس « هافمن »؛ اخیرأ لابد از فرط عطش خدمت سیری ناپذیر به جامعه خصوصا قشر آسیب پذیر و یا احیانا به زعم بعضی ها ناشی از بیماری « شهوت شهرت » ، (بدون آنکه از قبل ثروت کهکشانی خود فکر تأسیس یک مدرسه دو کلاسه و یا یک ساختمان چند ده متری پیش درمانگاهی در مناطق محروم روستایی اجازه ی خطور به مخیله اش داشته باشد ا) ، در آستانه ی انتخابات مجلس به صرافت تشکیل حزب سیاسی تحت عنوان « رفاه و سلامت » افتاده است که پیش از این بر همین نام امتیاز انتشار هفته نامه هم احیانا جهت پیش در آمد تاسیس این حزب و تبدیل آن به ارگان حزب مزبور اخذ کرده بود !
وی در این ارتباط با ارسال پیام عمومی به یاران و آشنایان از طریق شبکه های فضای مجازی و یحتملا ترتیب جلسات خصوصی با افراد خاص به استناد مسبوق به سابقه در بیمارستان لاکچری خود ( که بیش از کاربرد درمانی به مکان سیاسی، تبلیغاتی مشهور شده است و البته ابهاماتی نیز بر نحوه احتساب عوارض کاربری های غیر درمانی و تجاری آن وارد می باشد)؛، بدون اشاره به اهداف و رویکرد و مرام نامه و هویت شخصیت های هیئت موسس ، با نگارش شکسته بسته ی قابل تامل خواستار معرفی افراد قوی و« انتخاباتی » ( با افراد صاحب اندیشه اشتباه نخوانید ), جهت بررسی در جلسه ی ترتیب یافته در بیمارستان برای تشکیل کمیته های مختلف داخل حزبی از جمله ورزشی ، فرهنگی ، هنری ، دانشجویی ، کارگری ، جوانان ، بانوان و غیره و ذالک شده است که مجموع این مصادیق می تواند نام او را بی هیچ شبهه ای به عنوان یکی از پر مقام ترین افراد تاریخ ایران کهن ( با پر مسوولیت ترین اشتباه نشود ) نامزد ثبت در کتاب رکورد های «گینس » و به تبع آن حداقل به عنوان یکی دیگر از موارد اولین های تاریخ تبریز درج کند ، اگرچه هر سمت مورد تصدی فوق الذکر وی البته بطور مسوولانه مستلزم کار طاقت فرسای شبانه روزی آنهم با استمداد و استعانت و استخدام دهها کارشناس و مشاور متخصص ( متفاوت از دستیار جوان ویژه و مشاور دارای تحصیلات دام و طیور منصوب وی در مقام ریاست بر شورای پنجم و یا از نوع مشاور دوره ی شورای چهارم مستقر در برج بلور که ماجرای آن بر همگان معلوم است !) می باشد .
با این حال جناب دبیری در حالی با جسارت و اعتماد به نفس بی سابقه ی به غایت کاذب طی نزدیک به دو دهه برای دستیابی بر مسوولیت های خطیر صنفی و اجتماعی تلاش کرده است ( لابد به واسطه برخورداری از ثروت و امکانات کلان خود را بر آن محق می داند! ) ، که تحقیقا نه تنها حداقل در بخش ریاست بر رده های مختلف جلوی چشم و قابل ارزیابی شوراها ، طرح و فکر و عملکرد قابل توجیهی ارائه نکرده است ، بلکه چه بسی با نقش آفرینی در ماجرای موسوم به تخلفات و مفاسد مشهور دور ه ی چهارم شورا از طریق تشکیل اتاق مشاوران که تخلفات گسترده ی آن مانند فروش برخی مدیریت ها و تصدی گری مسوولیت شهرداری های مناطق منجر به دستگیری ۴۴ تن از مدیران شهرداری و اعضا شورای آن دوره گردید و پس از آن قضیه ی بازداشت خود وی به اتهام دخالت در امور اجرایی مبنی بر اعمال تخفیف هنگفت از محل عوارض متعلق به بیت المال به واسطه ی ریاست بر شورای مزبور به یکی از موسسات سرمایه گذاری در حال احداث بزرگترین مجتمع تجاری در غرب تبریز، و نیز مهمتر و حیرت انگیز تر از همه موارد مذکور ، ساخت مجسمه ی خود و پرده برداری از آن در مراسم بی مناسبت روز خبرنگار از سر اوج خود شیفتگی ، از موارد ثبت و ضبط در پرونده ی ایشان به شمار می رود . پاتدا پخیل !
