اویاقلیق/احد نقش شور: آغاز دوباره مازوت سوزی در نیروگاه حرارتی تبریز، این روزها برخلاف شروط دوگانه ای صورت گرفته است که در بهمن ماه سال گذشته، «روح الله متفکر آزاد»، نماینده تبریز در مجلس، از آن ها به عنوان استثنائات ناگزیر کشوری در استفاده از سوخت مازوت یادکرده بود، شروطی که ناظر بر «برودت شدید هوا و به خطر افتادن مصارف گاز خانگی و تولید برق و نیز، عدم تبعیض در تامین سوخت گاز برای دیگر صنایع کشور» بود و این درحالی است که به نظر می رسد، همچنان این دو شرط رعایت نمی شود.
هرچند برخی واقعیت های کم تر گفته شده در ظرفیت خط انتقال گاز سراسری به آذربایجان شرقی، مهم ترین مانع و چالش بر سر راه انتقال بی دغدغه گاز به صنایعی همچون نیروگاه حرارتی تبریز، برخلاف استان های دیگر نظیر اصفهان مطرح می شود؛ با این حال نباید از قصور و بی توجهی چندین ساله مسوولان استانی و دولتی در انجام تغییرات فنی و اصلاحات فنی در تکنولوژی و تجهیزات فعلی نیروگاه تبریز نیز غلفت کرد، موضوعی که می توانست تا امروز و در یک بازه زمانی مشخص، به روزرسانی و نوسازی گردد تا دیگر بهانه ای برای تکرار هر ساله مازوت سوزی در این واحد صنعتی وجود نداشته باشد.
در شرایطی که طی سال های اخیر، اعتراض ها و انتقادات از تداوم مازوت سوزی در نیروگاه حرارتی تبریز به بالاترین سطح خود رسیده است، بی اعتنایی مسوولان این نیروگاه به قطع مصرف سوخت مازوت و جایگزینی گاز برای تامین سوخت این نیروگاه، روز به روز بر مشکلات زیست محیطی تبریز و آسیب های پیدا و پنهان آن بر سلامتی شهروندان می افزاید و به نظر می رسد همه اعتراض ها و پیگیری های صورت گرفته در این خصوص، بی نتیجه بوده اند!
این در حالی است که در همه این سال ها، پوچ و دروغین بودن برخی اطلاع رسانی ها و وعده های توخالی و نامحقق مسوولان امر در خصوص رسیدن گاز به نیروگاه تبریز که پیش تر همچون «فتح الفتوح» مدیریتی جریان سازی و در بوق و کرنا شده و امیدها برای کاهش آلودگی هوای تبریز را افزایش داده بود، با «دیپورت» دوباره مازوت سوزی به نیروگاه تبریز از ابتدای زمستان امسال و تشدید آلودگی هوا، به اثبات رسید.
این که شرکت ملی گاز و وزارت نیرو، همچنان بر طبل ناعدالتی های مدیریتی در توزیع و تخصیص سهیمه گاز برای نیروگاه تبریز همانند دیگر نیروگاه های کشور می کوبند و به موضوع سلامتی و آرامش روانی شهروندان تبریزی پشیزی ارزش قائل نیستند و با توسل به گفتاردرمانی و وعده های «صد من یه غاز» شهروندان تبریزی را سر می دوانند، تنها و تنها معنایی جز «دهن کجی به مردم» و البته «ترک فعل» ندارد.
در این میان البته نباید از کنار ضعف و ناتوانی مسوولان استانی، اعم از استاندار آذربایجان شرقی، نمایندگان مجلس و مدیران شهری در «پاسخگو» کردن دستگاه ها و کسانی که مسببان این سطح از اجحاف و تبعیض در حق شهروندان تبریزی هستند، به سادگی گذشت، مسوولانی که تنها حرف می زنند؛ اما قادر به ایجاد تغییر در وضعیت کنونی شهر و بحران آلودگی های ناشی از تداوم مازوت سوزی نیستند!
رسوخ و رسوب جریان مردم ستیزی در لایه های نظام مدیریتی، نظارتی و حتی تقنینی کشور، اعم از دولت، دستگاه های اجرایی و مجلس، در موضوعات متعدد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاست گذاری های کلان، به حدی همه گیر و فراگیر شده است که قاطبه مردم دیگر هیچ ادعا، نوید، مژده و امید دهی های مسوولان را که عمدتا بر مدار «گفتاردرمانی» و «زمان خریدن» های آزاردهنده می چرخد، نه باور دارند و نه برمی تابند تا «در» بر همان «پاشنه» همیشگی بی تدبیری و سوءمدیریت های عادی شده بچرخد.
زمستانی دیگر از راه رسیده و برودت هوا به تدریج در حال افزایش است، دمای تبریز و استان به تدریج کاهشی خواهد شد و همین امر، ضرورت تدبیر و تغییر در سیستم سوخت نیروگاه تبریز و جایگزینی طبیعی و منطقی گاز به جای مازوت را از هم اکنون دوچندان می کند، بازگشت مازوت به چرخه سوخت نیروگاه حرارتی تبریز اگرچه اتفاق تازه ای نیست؛ اما، تبعات بسیار نگران کننده ای برای سلامت مردم خواهد داشت …
