اویاقلیق: فرقی نمی کند، چه با دلارهای میلیاردی دولتی چه با چای های فاسد داخلی مخلوط شده در چای خارجی، چه با یک اسم خاص یا با انبوهی از اسامی و ذی نفعان دولتی، خصوصی و خصولتی پشت پرده؛ «اختلاس دبش» به اندازه ای بهت آور بود که آدم از چای خوردن و فکر کردن به طعم «لب دوز» و «لب سوز» آن هم حالش به هم می خورد …
حالا باید نام جدیدی را به فهرست بلند بالای «سلاطین اختلاس» ایران اسلامی اضافه کرد، نامی که به جهت حجم و گستردگی فساد و اختلاس «دبش» آن هم در جایی «دنج»، باید در صدر قرار بگیرد، دست کم تا زمانی که اختلاس یا فسادی دبش تر رخ نداده است …
قرارمان با دولت فعلی و حتی دستگاه قضایی و دیگر نهادهای نظارتی، پولی، بانکی و رانتی کشور بر این بود که نه دلاری بی حساب و کتاب به کسی داده شود و یا اگر داده شد، عزمی جدی برای بازگشت آن به خزانه ملت وجود داشته باشد، قرار دولت و دستگاه های نظارتی با خودشان بر این بود که گلوگاه های فساد و رانت مسدود شود، ویژه خواری و زیاده خواری خاتمه یابد و اگر کس یا کسانی به دنبال چنین سوء استفاده هایی باشند، امنیت نداشته باشند؛ اما حالا، یک ملت مانده و میلیاردها دلار چای از دهن افتاده بر سر سفره ناامیدی مردم …
ارتکاب چنین اختلاس بزرگ و بی سابقه ای، البته که کار متهم ردیف اولی که به فوریت روانه زندان شده است، نیست، چه برخوردی با حامیان این فرد خواهد شد؟
آیا دولت مدعی فسادستیزی ابراهیم رئیسی و قوه قضائیه محسنی اژه ای، حاضر خواهد شد عوامل پشت پرده و بازیگران دیگر این پرونده مشمئزکننده را به مردم معرفی کند؟
تکلیف دلارها و ارزهای بی حساب و کتابی که به حلقوم چنین جرثومه های فساد و زیاده خواهی ریخته شده اند چه خواهد شد؟
دولتی که بانک های عامل آن، با هزاران دوز و کلک و لطایف الحیل شبه قانونی، از اعطای تسهیلات خرد و حداقلی به مردم بدبخت و گرفتار معیشت خودداری می کنند، چه پاسخی برای همین مردم گرفتار در رنج خواهد داشت؟
پرونده موسوم به چای دبش، بزرگ ترین اختلاس و فساد تاریخ معاصر ایران به چه سرانجام امیدوارکننده ای خواهد رسید؟
آقای رئیسی!، آقای اژه ای! استکان مردم مدت هاست که از دهان افتاده، آن را با دمنوش امید دوباره پر کنید ..
