پارادوکس های قابل تامل آقای پزشکیان !
پارادوکس های قابل تامل آقای پزشکیان !
اعتراض مسعود پزشکیان به رد صلاحیت خود از سوی هیات اجرایی در واکنش به اتهام عدم التزام به نظام جمهوری اسلامی ، در حالیکه درست تا یک روز مانده به فرصت قانونی در این خصوص صراحتا اعلام کرده بود نسبت به این رای معترض نخواهد شد!

اویاقلیق – ابوالفضل وصالی: اعتراض مسعود پزشکیان به رد صلاحیت خود از سوی هیات اجرایی در واکنش به اتهام عدم التزام به نظام جمهوری اسلامی ، در حالیکه درست تا یک روز مانده به فرصت قانونی در این خصوص صراحتا اعلام کرده بود نسبت به این رای معترض نخواهد شد، خصوصا با استدلال مصداق مثل « عذر بدتر از گناه » مبنی بر« تامل و مشورت با دوستان » برای این تغییر تصمیم، در نوع خود از پارادوکس های غیر قابل اغماض شخصیتی محسوب می شود که چند دوره وکالت مردم یک حوزه ی جغرافیایی مهم کشور را با این نوع تفکرات عهده دار شده است !

اگرچه پیش از این رفتارهای ضد و نقیض غیر قابل کتمان خیلی از نمایندگان به ویژه این نماینده ی غیر بومی کلان شهر تبریز آنجا که علیرغم تاکید بر لزوم شفاف سازی ، در صحن مجلس به بهانه های واهی با طرح شفافیت آرا مخالفت کرده است و یا بر خلاف اظهار صریح در مقابل خبرنگاران ناظر بر مضمون اینکه – سیستم ناکارآمد انتخابات مانع از کارآمدی مجلس در ایفای وظایف قانونی می باشد – ، همچنان در صحنه ی انتخابات ادوار آن حضور فعال داشته و لاجرم تعجب اهل نظر و مردم نکته سنج را نسبت به این همه تناقض “گویش و کنش” موجب شده است ، اما عدول از تصمیم ابرا‌زی در رسانه ها به فاصله ی چند ساعت مبنی بر عدم اعتراض به رد صلاحیت خود به طریق اولی بیش از هر چیز ناگزیر صداقت رفتاری و صلاحیت تصمیم گیری بر سرنوشت مردم و امور مهم مملکت در مسوولیت خطیر نمایندگی از سوی وی را زیر سوال می برد !

ضمن اینکه وی حتی در موضع گیری های انتقادی در مورد رویکردهای راهبردی نظام در مسائل بین المللی با محوریت حمایت از برجام و لزوم پیوستن به F.A.T.F که آشکارا مغایر با نظر رهبری می باشد صراحتا اعلام کرده است در حوزه ی سیاست خارجی باید بطور قاطع از نظرات رهبری تبعیت کرد، اوج تناقض و تزلزل رای خود را به نمایش می گذارد !

فلذا بحث حمایت تمام قد ایشان در مقام نمایندگی به رغم سوگند وکالت، بطور آشکار از عوامل متهم و محکوم در تعدی به حقوق مردم منجمله عملکرد خیانتکارانه ی سازمان خصوصی سازی وقت در واگذاری بنگاه های زیر بنایی به ثمن بخس ، پیگیری پرونده های فساد با صبغه ی حمایت از برخی مرتکبین و نمایندگان محکوم به دخالت در واگذاری های کلان کارخانجات خودرو سازی به افراد خاص، حمایت از اعتبارنامه ی برخی نمایندگان مسأله دار و هکذا موضوع افشاگری « پژمانفر » نماینده ی مشهد و رئیس کمیسیون فعلی اصل ۹۰ مجلس در رابطه با واگذاری مشکوک شرکت هواپیمایی «ایران ایر تور » و نیز دفاع از اخذ عوارض در اتوبان ۲۰ کیلومتری « تبریز – سهند » در مقابله با اعتراضات گسترده ی مردم، پیش از رد صلاحیت سیاسی موجب تردید در صلاحیت اخلاقی وی نزد افکار عمومی در تصدی مسوولیت سرنوشت ساز وکالت آحاد مردم می شود ، استدلال به غایت تعجب برانگیز وی در مقام یک نماینده ی نهاد قانون گذاری و نظارتی بر عملکرد ارکان حکمرانی در توجیه عدول از تصمیم عدم اعتراض به رد صلاحیت است !

لطفا جهت درک بهتر این موضوع ، بی هیچ موضع ذهنی اعم از موافق و مخالف با ایشان و صرفا به عنوان یک شهروند فعال، این استدلال جناب پزشکیان را با در نظر گرفتن سوابق مهم وی مانند نایب رئیسی مجلس و وزیر بهداشت دولت اصلاحات، یک بار دیگر با تعمق در مفهوم کلمات و استدلال ایشان برای نقض تصمیم انصراف از اعتراض به رد صلاحیت خود ، به شرح زیر بخوانید :
« مسعود پزشکیان : پس از تامل و مشورت با دوستان ، اعتراض خود را به رد صلاحیت با بهانه بی معنای عدم التزام به نظام جمهوری اسلامی ثبت کردم ».
حال با استناد به مندرجات رسانه ای شده ی فوق الذکر خود آقای پزشکیان این سوال مطرح می شود که [ آیا ایشان در مقام نماینده ی چند دوره ی مجلس بهتر نبود اصل « تامل و مشورت با دوستان » را که بر اساس آن از تصمیم علنی مهم چند ساعت قبل خود مبنی بر عدم اعتراض به رد صلاحیت عدول کرده است ، قبل از تصمیم گیری و اعلام رسانه ای و انعکاس در شبکه های خارجی مبنی بر عدم اعتراض انجام می داد ؟!

و آیا این اقدام وی نمی تواند به تعبیر مفهوم مخالف چه بسی نشان از تکرار اشتباهات مشابه در تصمیم گیری ها و رای به لوایح و طرح هایی در مجلس باشد که وی فرصت تامل و مشورت دوستان را فی المجلس برای اصلاح آنها نداشته است ؟! و آیا ایشان صداقت این را دارد تا بنا به حائز خطا بودن تمام انسان ها که به طریق اولی تر خود وی به مصداق موارد فوق الذکر مدام در معرض انواع آن است، حداقل به مواردی از تصمیم گیری ها و رویکردهای اشتباه دوران نمایندگی خود که احیانا منجر به خسارات مادی و معنوی برای جامعه شده است و مصادیق ذکر شده ی حمایت های قابل تامل ایشان از برخی موارد خلاف و جریان های آلوده و یا مشکوک به فساد نمونه ی بارز آن است ، اقرار و اعتذار کند ؟!

و آیا اگرنگرانی ایشان از رد صلاحیت به ادعای خود صرفا ناشی از اتهام « عدم التزام به نظام جمهوری اسلامی » می باشد که محور آن اصل « ولایت مطلقه ی فقیه » می باشد، و ظاهراً ایشان آن را بر نتابیده است ،حاضر است‌ در صورت رد این اتهام در مراجع تجدید نظر و اعاده ی صلاحیت در این خصوص از حضور در انتخابات کناره گیری کند تا دست کم ادعای توجه به جوان‌گرایی در مدیریت های کشور را در دهه ی هفتاد عمر مشمول خود هم بداند یا همچنان علیرغم موارد ذکر شده تا جان در بدن دارد بر آن احساس تکلیف خواهد کرد؟!