اویاقلیق: «تحمیق» و به هیچ انگاشتن مردم و سلامت شهروندانی که سال هاست وظیه ای جز تحمل و سکوت و مدارا در برابر انواع و اقسام فشارهای اقتصادی و معیشتی ندارند، حالا دیگر به رسم ناخوشایند و آزاردهنده نظام مدیریتی کشور تبدیل شده است.
رسوخ و رسوب جریان مردم ستیزی در لایه های نظام مدیریتی، نظارتی و حتی تقنینی کشور، اعم از دولت، دستگاه های اجرایی و مجلس، در موضوعات متعدد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاست گذاری های کلان، به حدی همه گیر و فراگیر شده است که قاطبه مردم دیگر هیچ ادعا، نوید، مژده و امید دهی های مسوولان را که عمدتا بر مدار «گفتاردرمانی» و «زمان خریدن» های آزاردهنده می چرخد، نه باور دارند و نه برمی تابند تا «در» بر همان «پاشنه» همیشگی بی تدبیری و سوءمدیریت های عادی شده بچرخد.
نمونه بارز و دم دستی چنین مدیریتی، سال هاست در سطح استان و شهر تبریز با بحران آلودگی هوای تبریز و «مازوت سوزی» نیروگاه تبریز ادامه دارد، پرونده ای که حالا دیگر با اصطلاح «مازوت گیت» باید از آن یاد کرد، موضوعی که اتفاقا در مناسب ترین مقطع، از سوی نمایند ولی فقیه در استان و امام جمعه محبوب تبریز در خطبه های نماز جمعه این هفته تبریز مورد تاکید قرار گرفت و وی، طی هشداری ظریف، متولیان امر را به تدبیر و چاره اندیشی پیش از موعد دعوت کرد!.
در شرایطی که طی سال های اخیر، اعتراض ها و انتقادات از تداوم مازوت سوزی در نیروگاه حرارتی تبریز به بالاترین سطح خود رسیده است، بی اعتنایی مسوولان این نیروگاه به قطع مصرف سوخت مازوت و جایگزینی گاز برای تامین سوخت این نیروگاه، روز به روز بر مشکلات زیست محیطی تبریز و آسیب های پیدا و پنهان آن بر سلامتی شهروندان می افزاید و به نظر می رسد همه اعتراض ها و پی گیری های صورت گرفته در این خصوص، بی نتیجه بوده اند.!
این در حالی است که در همه این سال ها، پوچ و دروغین بودن برخی اطلاع رسانی ها و وعده های توخالی و نامحقق مسوولان امر در خصوص رسیدن گاز به نیروگاه تبریز که پیش تر همچون «فتح الفتوح» مدیریتی جریان سازی و در بوق و کرنا شده و امیدها برای کاهش آلودگی هوای تبریز را افزایش داده بود، با تداوم مازوت سوزی در نیروگاه تبریز و تشدید آلودگی هوا، به اثبات رسید.
این که شرکت ملی گاز و وزارت نیرو، همچنان بر طبل ناعدالتی های مدیریتی در توزیع و تخصیص سهیمه گاز برای نیروگاه تبریز همانند دیگر نیروگاه های کشور می کوبند و به موضوع سلامتی و آرامش روانی شهروندان تبریزی پشیزی ارزش قائل نیستند و با توسل به گفتاردرمانی و وعده های «صد من یه غاز» شهروندان تبریزی را سر می دوانند، تنها و تنها معنایی جز «تحمیق مردم» و البته «ترک فعل» ندارد.
در این میان البته نباید از کنار ضعف و ناتوانی مسوولان استانی، اعم از استاندار آذربایجان شرقی، نمایندگان مجلس و مدیران شهری در «پاسخگو» کردن دستگاه ها و کسانی که مسببان این سطح از اجحاف و تبعیض در حق شهروندان تبریزی هستند، به سادگی گذشت، مسوولانی که تنها حرف می زنند؛ اما قادر به ایجاد تغییر در وضعیت کنونی شهر و بحران آلودگی های ناشی از تداوم مازوت سوزی نیستند!
پائیز از راه رسیده و برودت هوا به تدریج در حال افزایش است، دمالی تبریز و استان به تدریج کاهشی خواهد شد و همین امر، ضرورت تدبیر و تغییر در سیستم سوخت نیروگاه تبریز و جایگزینی طبیعی و منطقی گاز به جای مازوت را از هم اکنون دوچندان می کند، بیم آن می رود که امسال نیز تبریز در تله مازوت گیت نیروگاه حرارتی گرفتار شود، آیا استاندار آذربایجان شرقی نیز همانند داستان قطعی آب تبریز، ولو ب شکلی نمایشی، وارد میدان خواهد شد.
