اویاقلیق: علی رغم همه تمهیدات و برنامه ریزی های دولتی و حاکمیتی برای مدیریت و بهبود کیفیت و نیز مدیریت قیمت نان، این کالای اساسی و ضروری مردم، همچنان در هزارتوی صف های طولانی، چند نرخی بودن، کیفیت پائین و البته رخنه فساد در تار و پود آرد و نان گرفتار ماند و در این میان، دود ناشی از وضعیت فعلی تنها به چشم شهروندان می رود.
«نان»، به عنوان «قوت لایموت» قاطبه شهروندان، مدت هاست در بحث کیفیت و حتی سلامت و در کنار آن، مصائب تهیه و تامین آن، به دغدغه مردم تبدیل شده و بسیاری از شهروندان تبریزی از کیفیت نان و طولانی بودن صف نانوایی ها گله مندند.
کیفیت پائین نان در اکثر نانوایی های تبریز، اعم از نانوایی های لواش، بربری، روغنی، سنگک، باگت، که اتفاقا انواع و اقسام اسامی اعم از دولتی، یارانه ای، آزاد و اسامی متنوع و متعدد دیگری را نیز یدک می کشند، به حدی رسیده است که اغلب مردم، تنها از سر ناچاری اقدام به خرید نان مورد نیاز خود می کنند.
بی توجهی و عدم کنترل و نظارت های قانونی و مسوولانه بر کیفیت و چگونگی پخت و فروش نان در تبریز، آن هم انواع و اقسام نان ها با قیمت ها و نرخ های متعدد، به حدی است که نه نانوایان پاسخگوی پائین بودن کیفیت نان و خدمات خود هستند و نه مسوولی تمایل به برخورد جدی و قانونی با متخلفان دارد!
فارغ از کیفیت پائین نان در تبریز، بحث ها و نگرانی های بسیاری نیز نسبت به شرایط پخت نان در نانوایی ها و مساله سلامت نان نیز وجود دارد، موضوعی که به دلیل نامناسب بودن وضعیت بهداشتی بسیاری از نانوایی ها و عدم کنترل شرایط حاکم بر شیوه های بهداشتی پخت نان، بیش از موضوع کیفیت، قابل پی گیری است.
متاسفانه در رعایت و تامین کیفیت نان، ۴ اصل و الزام مهم شامل، ارزش غذایی، زمان پخت، زمان استراحت خمیر و ممنوعیت استفاده از جوش شیرین، چندان مورد توجه نانوایان قرار نمی گیرد و در این میان نیز، آن طور که باید و شاید، نظارتی وجود ندارد.
چنین به نظر می رسد، در هیاهوهای یک سال گذشته پیرامون بحث نان، آن چه بیش از هر چیز برای مسوولان مهم و حیاتی بوده، مساله اصل «آزادسازی قیمت» نان بوده؛ چراکه دقیقا پس از آزادسازی قیمت، کیفیت نان بدتر شده است.
از دیگر سو، اخبار و روایت های متعدد و مکرر از وجود «مافیای پنهان» در حوزه آرد و نان استان، به ویژه انتساب برخی نانوایی های خاص به برخی اعضای اتحادیه نانوایان و نیز، بهره مندی های خاص واحدهای نانوایی منتسب به همین افراد از سهمیه های حداکثری آرد، از مهم ترین مسایلی است که شائبه وجود مافیای آرد و نان در تبریز و استان را تقویت می نماید.
به هر تقدیر، اگر به قبای برخی مسوولان استانی، از جمله شورای آرد و نان استانداری، تعزیرات حکومتی، اتحادیه نانوایان و دیگر نهادها بر نخورد، مدت هاست در تبریز، کیفیت نان، باب میل شهروندان نیست و در این گیر و دار، «طرح ناظر محلی» نیز قادر به اعمال نظارت دقیق بر عملکرد نانوایان و بهبود کیفیت نان نبوده است!
این که امروز و در سراسر تبریز، کم تر نانوایی یافت می شود که فارغ از قیمت های متعدد و متنوع، نانی باکیفیت و مرغوب و لایق شهروندان ارایه کند، غفلت و انفعالی است که بی تردید نتیجه معکوس طرح آزادسازی قیمت نان و تحمیل انواع و اقسام نان ها با قیمت های مختلف به مردم است …
آذربایجان‌وپیرامون.در‌انتظاربهار
تاریخ : ۳ - شهریور - ۱۴۰۲سلام‌درتهران‌کرج‌و….اگردقت‌فرمایید‌نان‌بربری
درتمام‌شهر‌واستان‌ومناطق‌به‌یک‌شکل
واندازه‌وکیفیت‌طبخ‌میشود‌‌وسبوسداراست‌ونان
سنگ‌با‌آرد‌کامل‌سبوسدارنیز‌تقریبا‌درتمام‌تهران
وحومه‌به‌‌یک‌شکل‌طبخ‌میشود‌‌وکیفیت‌خوبی
دارد‌‌متاسفانه‌درتبریز‌علیرغم‌برخی‌توجهات‌در
طبخ‌نان‌باز‌میبینیم‌طبخ‌نان‌بربری‌دراشکال‌متفاوت
وکیفیت‌متفاوت‌است‌ونان‌سنگ‌را‌اغلب‌با‌آرد
بدون‌سبوس‌و‌یا‌آردی‌که‌مخصوص‌‌لواش‌است
طبخ‌میکنند‌طبخ‌نان‌تافتون‌هم‌درتهران‌کیفیت
خوبی‌دارد‌‌خوب‌چرا‌ازتهران‌الگو‌برداری‌نمیشود
ضمنا‌نان‌بربری‌وسنگ‌درتهران‌دو‌وسه‌شیفت
است‌‌وبه‌مردم‌به‌ندرت‌ازآزادپزها‌نان‌میخرند
وجالب‌اینکه‌کیفیت‌نان‌دولتی‌ازکیفیت
آزادپزها‌‌ازحیث‌سبوسدار‌بودن‌بهتر‌است‌و
شاید‌‌بیشترنان‌پزها‌وشاطرها‌درتهران
آذربایجانی‌هستند