اویاقلیق: با رسیدن به نیمه نخست سال، به تدریج آرایش اولیه کاندیداهای بالقوه و بالفعل سیزدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در آذربایجان شرقی درحال شکل گرفتن است و در این میان، از هر طیف و گروه سیاسی، فرهنگی و مدیریتی، کاندیدایی عزم خود را برای ورود به بهارستان جزم کرده اند!
فارغ از رد یا احراز صلاحیت کاندیداها و در کنار این، طیف بندی و آرایش احتمالی گروه ها و جریان های سیاسی فعال در انتخابات پیش رو که عمدتا در قالب گروه های یک شبه به اصطلاح سیاسی، «والدان لیست های موسمی» و حتی «پیمانکاران انتخاباتی نوظهور» وارد میدان انتخاباتی خواهند شد، نگرانی عمومی در دو بعد پائین بودن «میزان مشارکت» و «حضور چهره های تکراری» در آزمون دوباره برای عیارسنجی و محک دوباره «مقبولیت»، بیش از هر چیز دیگری به مساله مهم انتخاباتی در تبریز تبدیل شده است، موضوعی که البته ناظر بر کارکردها و کارنامه عملکردی برخی چهره ها و حتی جریان های سیاسی در دوره فعلی و دوره های قبلی است.
این که امروز و در آستانه داغ شدن تنور رقابت های انتخاباتی مجلس در استان و تبریز، شاهد آستین بالا زدن طیف گسترده ای از «شیفتگان خدمت»، (شما بخوانید قدرت) هستیم و همین افراد و جریان های حامی آنان، به هر قیمتی به دنبال باقی ماندن در قدرت و یا بازگشت دوباره به قدرت هستند؛ مساله و موضوعی نیست که از منظر شاخص های عملکردی، بتوان توجیه و دلیلی قابل دفاع یا منتهی به اقناع حداکثری برایش پیدا کرد، درست از همین روست که ورود و حضور برخی افراد و کاندیداها در انتخابات پیش رو را نمی توان نشانه ای دال بر امیدآفرینی عمومی برای بهبود شرایط و اوضاع مدیریتی شهر تبریز در ۴ سال آینده دانست.
تحرکات و فعالیت های زیرپوستی و چراغ خاموش این روزهای کاندیداهای مجلس و حامیان آنان، در شرایطی به مرحله علنی تر شدن رسیده است که تقریبا، اکثریت کاندیداهای حاضر به یراق، یا از جنس امتحان پس داده های مدیریت های فعلی هستند، یا رد پای آنان در ادوار گذشته مجلس وجود داشته است.
اگرچه به دلیل ناکارآمدی جریان تحزب در انتخابات قبلی دور قبل، امید چندانی به تشکیل ترکیبی از نمایندگان کارآمد نمی رود؛ با این حال در سوی مقابل، اعتقاد ناظران سیاسی و اجتماعی، به احتمال موفقیت حداکثری جریان و کاندیداهای نزدیک به جریان های «اصولگرایی» و حتی «مستقل ها» بشتر ب نظر می رسد؛ با این وجود همین پیش بینی ها نیز، در موضوع مهم تر و اساسی تری همچون «مشارکت عمومی» در انتخابات اسفندماه، محل تردید و تشکیک است.
در حال حاضر و بر اساس اخبار و گزارش های دریافتی و نیز رصد تحرکات انتخاباتی کاندیداها و جریان های سیاسی دخیل در این انتخابات، انواع و اقسام صف بندی های انتخاباتی در تبریز درحال شکل گیری است و هر یک به نوعی در تلاش برای «سهم بری حداکثری» از کرسی های ششگانه تبریز و نوزدهگانه استان در مجلس بعدی هستند.
این روزها و و زیر چتر انتخاباتی، اعضای ادوار شوراها، نمایندگان فعلی، کاندیداهای جدید و اغلب جوان، لیست های منتسب به برخی نمایندگان اسبق مجلس، لیست های منتسب به سپاه، کاندیداهای نیابتی، لیست های منسوب به برخی پیمانکاران انتخاباتی، لیست یا کاندیداهای شکست خورده انتخابات ادوار قبلی مجلس و ده ها جریان و لیست فرمایشی دیگر، هر یک به گونه ای و با اهداف و برنامه های مشخص، آماده ورود علنی و رسمی به عرصه رقابت های انتخاباتی تبریز شده اند تا با جلب حداکثری آراء مردم به سبد رای خویش، وارد پارلمان شوند.
در این میان اما، آن چه بیش از همه این برنامه ریزی ها و تلاش های پیدا و پنهان از اهمیت بیشتری برخوردار است، هوشیاری و هوشمندی مردمی است که آرای آنان، با واسطه و یا بی واسطه، در ترسیم و شکل گیری ترکیب نمایندگان آینده تبریز موثر خواهد بود.
تردیدی نیست که مردم تبریز، این بار باید، با تکیه بر تجربیات گرانسنگ ز ادوار قبلی و عملکردها و کارکردهای نمایندگان، هوشیارتر و هوشمندانه تر از گذشته، دست به انتخابی بهتر و شایسته تر که نتیجه آن، توسعه جهشی تبریز و آذربایجان است بزنند و با آرای آگاهانه خود، زمینه را برای انتخاب چهره های توانمند، کارآمد، متخصص، پاکدست و دلسوز فراهم نمایند، موضوعی که البته و علی رغم وجود و حضور «لشگری از منجیان خودخوانده تبریز» در میدان انتخابات پیش رو، آرمان محالی نمی تواند باشد.
