اویاقلیق- سعید طریقتی: «لو انزلنا هذا‌القرآن علی جبل‌لرایته خاشعا متصدعا من خشیه الله و تلک الامثال نضربها للناس لعلهم یتفکرون»
( سوره حشر آیه۲۱ )
و اگر ما قرآن را بر کوه‌ها نازل می‌کردیم ، همانا از عظمت و بزرگی قرآن ، کوه‌ها متلاشی می شدند و فرو می‌ریختند
چه زیبا و قاطع، خداوند در باب عظمت و بزرگی قرآن، که بر سینه آخرین فرستاده اش نازل فرموده، سخن گفته است، کلامی که وحی است و منزل و چراغ راه بشر در ظلمات الی النور .
و این «قرآن» است، یکی از دو ودیعه سفارش شده محمد امین (ص) در وداع آخر با امت وفادارش، آنگاه که عترت و کتاب را به مثابه «ثقلین» خویش، به وقت ترک جهان بر پیروانش توصیه کرد تا به شرف اتکا به این دو گوهر همیشه ماندگار، اسلام و مسلمین، راه خویش در جهان پر از جهل و خودخواهی بازیابند و رستگاری توشه راه آنان باشد.
اصلا، اسلام بی کلام وحی، اسلام بی پیام خالق هستی بخش و دین، بی وجود کتاب الله، هیچ نبود و نیست و جوهر کلام اسلام ناب محمدی (ص)، در ودیعه آسمانی پیامبر امینی نهفته است که بشارتش، رستگاری ابدی امت و خلاصی از جهل ابدی است.
قرآن، بی هیچ کم و کاستی، خلاصه تمامی هر آن چیزی است که از ازل تا ابد بر قاموس آدمی و جهان هستی نازل گشته و عصاره تمامی ادیانی است که انتساب به باریتعالی دارند .
آری، این همان قرآن مبین است، مگر نه این است که دیگر ادیان پیش از اسلام، از مسیح و یهود گرفته تا تمامی ادیان پیش از دین محمد (ص) که ادیان توحیدی می‌شناسیمشان، وجاهت و تأیید و حرمتشان را از همین دین و قرآن محمد (ص) می‌گیرند؟
مگر نه این است که در تورات و انجیل و تمامی کتب آسمانی، خبر از محمدی داده شده است که آمدنش اکمال دین است و معجزه‌اش قرآن، اعجاز ادیان؟
گو این که فراموش کرده‌اند، قرآن محمد (ص)، کلام مستقیم و بی واسطه خداوند بر قلب سلیم پیامبراعظم (ص) و بی تحریف‌ترین کلام الهی است!
دجالان و خفاشان شب‌پرستی که شب را بی نور قرآن و روز را بی‌حضور آن می‌خواهند، از چه رو فراموششان شده که خدا و دین، همه در مصحف محمد (ص) خلاصه گشته و دین، منهای معجزه آخرین فرستاده، پوچ و بی معنی است؟
آنها که در تلواسه و ترس عالم‌گیر شدن اسلام و قرآن، چون بید برخود می‌لرزند و خواهند لرزید تا همیشه تاریخ، باید هم در طراحی‌های احمقانه سیاسی خود، تنها چاره کار را، البته به زعم باطل خود، حمله به قرآن، دست درازی به آن و ارزش‌های اسلامی بدانند.
افراطیون هتاک امروز غرب وحشی و مدعیان تمدن که آتش خشم خود را بر آیات شریف قرآن بسته‌اند، آیا به یاد ندارند که همین غرب مبتذل و افتاده در قهقرای سقوط، هویت و تمدن امروز خویش را از همین اسلام نابی دارند که زمانی، با فتح «اندلس» به دست سپاه اسلام، مدنیت و انسانیت را از دست صاحب و راوی قرآن هدیه گرفت؟
آری، اگرچه هتاکان، به زعم خود، قرآنی را آتش زدند و درازدستی کوته آستینانی ابله، حریم و ساحت الهی قرآن را هتک و بر آلام مسلمانان زخمی دیگر گذارد؛ اما غافل که نا اهلان، به هیچ روی نخواهند توانست آرزوی محال تقابل ادیان الهی و به تعبیری تکرار جنگ‌های صلیبی را جامه عمل بپوشانند و همین درازدستی ابلهانه و گستاخانه به حریم و ساحت مقدس قرآن و اسلام، برخلاف تصور شب‌پرستان، نه تنها از شأن و جایگاه آسمانی قرآن محمد (ص) نکاست، که میزان گرایش به اسلام و قرآن را افزایش خواهد داد تا به فرموده خداوند در همان کلام وحی «مکروا و مکر الله و الله و خیر الماکرین» پاسخی قاطع به حرمت‌شکنان باشد و بس.
قرآن، خود پاسخی گویاتر و رساتر از هر پاسخ برای کوته‌آستینانی است که با درازدستی، سودای انهدام اسلام را در سر می‌پرورانند و دست آخر، آن خواهد شد که از ازل بود و آن خواهد شد که قرآن وعده اش را داده است.
