اویاقلیق: «مهرانه رود» یا همان «میدان چایی»، که قرار بود تا همین ۱۵ سال قبل به زاینده رود تبریز تبدیل شود و طراوت از دست رفته خود را به دست آورد، این روزها در هیاهوی روزانه و شلوغی همیشگی مسیرهای رفت و برگشت چایکنار، در غربت غریبانه خود، روزهای احتضار را سپری می کند.
مسیر ۲۰ کیلومتری تنها رودخانه بزرگ درون شهری تبریز، با آن سیل بند و دیواره های بلند تاریخی و قدیمی اش و بستر سنگ فرش و ساماندهی شده اش، در سایه غفلت و بی توجهی به اصل نگهداری و مرمت و بهسازی، در حال تخریب و نابودی کامل قرار دارد.
بستر ۲۰ کیلومتری میدان چایی که ۱۵ سال قبل به همت مدیریت شهری وقت، با هدف اجرای طرح انتقال آب سد شهید مدنی ساماندهی و بهسازی گردید و هزینه های کلانی نیز در آن زمان برای اجرای طرح مذکور صرف شد، نه تنها به مرحله اجرای تعهدات دولت مبنی بر انتقال آب از سد شهید مدنی به این مسیر نرسید؛ بلکه سال هاست در سایه غفلت و بی توجهی مدیران شهری، به ویرانه و مخروبه ای برای جریان پساب ها شهری و نیز زباله دانی سیار تبدیل شده است.
فراموش نکنیم که مهرانه رود، همچون شاهرگی بزرگ، در دل شهر و مقابل دیدگان همه ما جاری است؛ پس پیش از آن که دیر شود، مهرانه رود را دریابید …
