بیداری آذربایجان- سعید طریقتی: با عبور از ۲۵ خرداد، آخرین مهلت استعفای مدیران دولتی برای کاندیداتوری مجلس، فعالیت انتخاباتی کاندیداهای قطعی و محتمل انتخابات مجلس دوازدهم به شکلی چراغ خاموش آغاز شده است.
در این ماراتن و بر اساس تحرکات برخی چهره ها، از نمایندگان اسبق و سابق ادوار، شهرداران، استانداران و فرمانداران سابق گرفته تا مدیران دولتی استان و نیز برخی چهره های فرهنگی، سیاسی و حتی اقتصادی، اسب خود را برای موفقیت در انتخابات اسفندماه زین کرده اند.
البته در این بین، نباید از انصراف و پشیمانی دقیقه نودی برخی چهره ها و مدیران دولتی برای استعفا و اعلام کاندیداتوری برای انتخابات به سادگی گذشت، افرادی که برخی از ترس ناکامی و عده ای نیز از ترس رد صلاحیت از اعلام جدی کاندیداتوری خودداری کردند.
عزم چهره های مختلف مدیریتی و سیاسی استان برای ورود به انتخابات، دست کم آن هایی که کاندیداتوری خود را رسما علنی کرده اند، درحالی است که آذربایجان شرقی ۱۹ کرسی و شهرستان تبریز، آذرشهر و اسکو، تنها ۶ کرسی برای نمایندگی در مجلس دارند و گسیل چهره های مختلف که تعدا آنان روز به روز نیز افزایش دارد، چه بسا باعث پراکندگی آرا در بین کاندیداهای نهایی و ایجاد رقابتی میلیمتری بین آنان شود.
در این میان و فارغ از موضوع کاندیداهای انتخاباتی به عنوان محور اصلی برگزاری انتخابات، مساله اصلی و کلیدی، زمینه سازی برای مشارکت حداکثری و اقناع مردم از سوی کاندیداها حول محور امیدآفرینی است، موضوعی که خواهد توانست با تکیه بر اهداف و برنامه های راهبردی و عملی از سوی کاندیداها، مبتنی بر نیازها و خواسته های عمومی، زمینه را برای کشاندن مردم پای صندوق فراهم تر کند.
پر واضح است که بی توجه به آرایش طیف ها و جناح های سیاسی استان در این انتخابات، رعایت و توجه به برخی الزامات از سوی بازیگران انتخاباتی، اعم از جناح ها و افراد، نظیر وعده های معقول و عملیاتی، پرهیز از سیاسی بازی و سیاسی کاری، هدف گذاری برای حل مشکلات استان، رفع گره های اقتصادی، زمینه سازی برای تحقق اهداف توسعه تبریز و آذربایجان، ایجاد اشتغال و مسایلی از این دست، مهم تر از اصل انتخابات و کاندیداتوری است تا در فردای انتخابات نیز، امید به تحقق این آرمان ها افزایش یابد.
