خودشیرینی تلخ مالک شیرین عسل !
خودشیرینی تلخ مالک شیرین عسل !
اظهارات اغراق آمیز و غیر مسوولانه ی" یونس ژائله "مالک گروه صنعتی " شیرین عسل " و رئیس اتاق بازرگانی تبریز در نشست اخیر فعالان اقتصادی آذربایجان شرقی با رئیس جمهور مبنی بر " صفر " بودن نرخ بیکاری در این کلان شهر آن هم در بحبوحه ی شرایط بحرانی اشتغال ، نه تنها با واکنش منفی برخی رسانه ها با تعبیر " خود شیرینی " مواجه شد بلکه حتی ناباوری فی المجلس رئیس دولت را نیز در پی داشت !
اویاقلیق/ ابوالفضل وصالی: اظهارات اغراق آمیز و غیر مسوولانه ی” یونس ژائله “مالک گروه صنعتی  شیرین عسل و رئیس اتاق بازرگانی تبریز در نشست اخیر فعالان اقتصادی آذربایجان شرقی با رئیس جمهور مبنی بر ” صفر ” بودن نرخ بیکاری در این کلان شهر آن هم در بحبوحه ی شرایط بحرانی اشتغال ، نه تنها با واکنش منفی برخی رسانه ها با تعبیر ” خود شیرینی ” مواجه شد بلکه حتی ناباوری فی المجلس رئیس دولت را نیز در پی داشت !
وی که یکی از سرمایه داران بزرگ آذربایجان به شمار می رود و چند بار نیز عنوان ” کار آفرین ” و “صادرکننده ی نمونه ” را به خود اختصاص داده است ،در حالی نرخ بیکاری کلان شهر تبریز را در حد صفر اعلام کرده است که تحقیقاً بسیاری از مطالبات مراجعان به دستگاه های اجرائی و نمایندگان و سایر مراجع قانونی ” درخواست کار ” می باشد و بر این اساس اظهارات نامبرده در این خصوص مصداق ارائه ی گزارش غلط و خیانتکارانه به مقام اول اجرائی کشور است !
اگر چه بخش قابل توجهی از جویندگان کار استان به علت محدودیت و محرومیت جلای وطن کرده و به استان ها و مناطق دیگر مهاجرت کرده اند تا آمار بیکاری منطقه به واسطه ی آن کمتر جلوه کند اما در وضعیت اینچنینی نیز هزاران جوان در سراسر استان چه بسی با تحصیلات دانشگاهی حتی آماده قبول مشاغل خدماتی و کارگری به شرط پایدار بودن آن هستند بطوریکه تعداد مصادیق شاغل در سطوح و شرایط استیصال مورد اشاره نزد نهادها و سازمان ها دل هر انسان مسوولی را به درد می آورد !
با این حال چنانچه جناب یونس ژائله در ادعای صفر بودن نرخ بیکاری منطقه صادق باشد -که حتی با آمار خوشبینانه ی نرخ بالای ” ۷ درصدی ” مدیریت ارشد استان مغایرت آشکار دارد -کافی است برای استخدام و جذب نیروی کارگر با شرایط قانونی البته از طریق اداره کار و انتشار آگهی ( نه به شرط معرفی برخی مقامات به درد بخور احیاناً جهت بهره برداری های خاص ) مبادرت کند تا برای ایشان معلوم شود که نرخ بیکاری منطقه در چه میزانی قرار دارد !
شایان ذکر است علاوه بر وجود تعداد کثیری نیروی مازاد به مثابه ” بیکاری پنهان ” در سازمان ها و کارخانجات دولتی که برای مثال می توان شهرداری تبریز را با جند هزار نفر تحمیلی مشتی از خروار در نظر گرفت و ایضاً تعداد جمعیت مشاغل کاذب و یا در طیف غیرمجاز پنهان و آشکار نیز مزید بر آن است ، هزاران جوان بیکار محض اعم از دارای تحصیلات دانشگاهی و یا سطوح پایین تر در استان قابل احصاء می باشند که تعداد زیادی از آنها خصوصاً در بین دختران ناچاراً آماده کار حتی با دستمزد به مراتب کمتر و شرایط بدتر در مراکز غیر رسمی می باشند !