اویاقلیق: چرا برخی محافل به شکل هماهنگ به فضاسازی مسموم پرداختند و از پشت سوداگران تورم ساز در آمدند؟ آیا این رویکرد دلیل دیگری بر آلودگی برخی نشریات به مفاسد کلان اقتصادی نیست؟ و آیا اتفاقی است که همواره به سمت مفسدان اقتصادی غش می کنند؟!
اخذ مالیات برای جلوگیری از سوداگری های ضد تولید و تورم زا، یکی از مترقی ترین اقدامات، جهت صیانت از معیشت مردم است. این قانون نه برای کسب درآمد، بلکه برای بازدارندگی و به حداقل رساندن دلالی دانه درشت هاست.
سوداگران دانه درشت، از طریق دستکاری و بلوکه کردن عرضه کالا ها، موجب انباشت تقاضا و تورم می شوند. اقدام آنها، ضد تنظیم گری و تعادل بخشی به بازار است. بنابراین، در دهه های اخیر، مبارزه با چنین فساد ویرانگری، در اولویت کشورهای پیشرفته و با ثبات قرار داشته است.
انتظار این بود که وقتی تصویب قانون اخذ مالیات از سوداگری و عایدی سرمایه، در دستور کار مجلس قرار می گیرد، رسانه ها از اصل کار دفاع کنند و اگر هم به بخشی از آن نقد دارند، مطرح کنند. اما مدعیان اصلاحات، از ابتدا تا انتهای تصویب، به جوسازی پرداختند؛
تیتر برخی رسانه‌های زنجیره‌ای در حمله به قانون اخیر -در واقع دفاع از منافع نامشروع دلالان دانه درشت- را مرور کنید:
مسابقه دولت و مجلس برای گرفتن مالیات از مردم (سازندگی)
بیراهه مالیاتی عایدی سرمایه (دنیای اقتصاد)
سریال مالیات گرفتن از تورم ادامه دارد؛ با تصویب مجلس، معاملات ملک، خودرو، طلا و ارز مشمول مالیات می‌شود (اعتماد)
شکستی دیگر در راه است؟ / ماجرای طرح دولت برای اخذ مالیات از فروشندگان ملک (انتخاب)
سهم‌گیری دولت از دارایی های مردم. مهاجرت صاحبان سرمایه شدت می‌گیرد (هم میهن)
مالیات بر تورم، به جای مالیات بر ثروت (شرق)
مالیات بر عایدی سرمایه، یا سرقت اموال و ثروت مردم؟! (شرق)
مالیات بر عایدی سرمایه، پایان دلالی، یا کاسبی تازه؟ (روزنامه آرمان ملی)
مالیات بر عایدی؛ توزیع فقر یا کمدی یا هر دو؟ (انصاف نیوز)
این در حالی است که به تصریح رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، ۹۹ درصد مردم، از شمول مالیات های مندرج در این قانون معاف هستند.
با این وصف، چرا برخی محافل به شکل هماهنگ به فضاسازی مسموم پرداختند و از پشت سوداگران تورم ساز در آمدند؟ آیا این رویکرد دلیل دیگری بر آلودگی برخی نشریات به مفاسد کلان اقتصادی نیست؟ و آیا اتفاقی است که همواره به سمت مفسدان اقتصادی غش می کنند؟!
