بیداری آذربایجان – ابوالفضل وصالی : ابراهیم رئیسی در دومین سال دولت “یک دست ” خود در حالی به استانداران و دستگاه های اجرائی جهت واگذاری اراضی مناسب برای تولید مسکن ضرب الاجل دو ماهه تعیین کرده است که در حال حاضر هزاران هکتار زمین آمایش شده ی راکد در اطراف شهرهای بزرگ در اختیار وزارت راه و مسکن و شهرسازی قرار دارد و در صورت فعال شدن ساخت و سازها می تواند بخش عمده ی نیاز قشر آسیب پذیر را تامین کند .
برای تایید این ادعا کافی است نظری به زمین های خالی و دست نخورده ی بخش شرقی شهرک اندیشه تبریز انداخته شود که طی کردن سواره ی عرض و طول چند کیلومتری خیابان کشی شده و جدول گذاری شده ی آن مستلزم صرف زمان طولانی است و درصورتی که در این اراضی حتی در بازه ی زمانی بعد از وعده ی بزرگ ساخت یک میلیون مسکن در سال اقدام به عملیات می شد ، تاکنون بخش زیادی به مرحله ی نازک کاری نزدیک شده بود !
حال اگر به این مقدار زمین های بی حد و مرز تحت مالکیت وزارت متولی مسکن تنها در اطراف کلان شهر تبریز ، اراضی شهر جدید سهند هم اضافه شود که مساحت و پهنه ی درندشت آماده سازی شده ی آن فراتر از توان دید است ، بی هیچ تردیدی تنها در پیرامون این کلان شهر ظرفیت احداث بخش اعظمی از وعده ی روی زمین مانده دولت در حوزه ی مسکن حداقل در حد اکمل سهم استانی قابل تحقق می شد !
با این حساب قطعاً در اطراف دیگر شهرها و شهرک های اقماری آن ها نیز اراضی مشابهی در اختیار وزارت مسکن و شهرسازی قرار دارد که دست دولت را برای آغاز عملیات اجرائی تولید مسکنِ متعارف برای قشر متوسط و جوان باز می گذارد، اگرچه در حال حاضر نیز احساس می شود با این همه مسکن از نوع آلونک های حاشیه شهری گرفته تا آسمان خراش های سربه فلک کشیده و کاخ ها ویلاها واقع در شهر ها و شهرک های اقماری، تعداد سکونت گاه ها کمتر از نیاز واقعی جامعه نمی تواند باشد .
حتی به نظر می رسد اگر زمین های بسیاری که از زمان های دور در شهرها به تعاونی های مسکن ادارات و سازمان ها واگذار شده و به رغم گذشت چند ده سال بصورت بایر رها شده و تنها چند تابلو در حریم این زمین ها دایر بر اینکه ” این زمین متعلق به فلان تعاونی مسکن و سازمان می باشد ” تعیین تکلیف و عنداللزوم سلب مالکیت و به چرخه ی تولید مسکن وارد شوند ، بخش چشمگیری از مشکل مسکن در جامعه مرتفع می گردد . ( بطور نمونه می توان به زمین چند هزار متری متعلق به سازمان ورزش و جوانان آذربایجان شرقی در شهرک باغمیشه اشاره کرد که از زمان واگذاری آن قریب به ۳۰ سال می گذرد )
فلذا بهانه جستن از کمبود زمین برای عدم اجرای برنامه تولید مسکن بنا به استدلال و شرایطی که ذکر شد در واقع یک نوع فرافکنی غیر منطقی و فرار به جلو در قبال ناکامی آشکار در تحقق وعده ی ” تولید هر سال یک میلیون مسکن ” می باشد و در واقع آن را باید به حساب سایر وعده های عملی نشده ی دولت رئیسی نوشت که بی هیچ تعارفی در اکثر موارد به ضد خود تبدیل شده اند و خالی تر شدن هر چه بیشتر سفره ی معیشت مردم نمونه بارز آن است !
با این حال اگر در پاک دستی و نیت صادقانه ی رئیس جمهور و دولت او برای رفع مشکلات جامعه نتوان تردیدی به دل راه داد اما آنچه در تعبیر علت ناکامی دولت در اداره امور و وخیم تر شدن اوضاع اقتصادی و معیشت مردم از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم باقی می ماند انتصاب تیم مدیریتی غیر متخصص و ناکارآمد می باشد که عملکردشان مصداق مَثَل معروف ” دوستی خاله خرسه ” و در مواردی با طرح ادعای ” ایجاد فرصت شغلی با یک میلیون تومان ” آن هم از زبان وزیر کار مستعفی موجب مضحکه است !
البته به نظر نمی رسد تقارن دولت رئیسی با نحوست “دوره ی سیزدهم ” ریاست جمهوری در بوجود آمدن شرایط وخیم و وقوع پی در پی اتفاقات تلخ ، فراتر از خرافات بوده باشد ، چه در غیر این صورت توسل به جادو و جنبل برای رفع نحسی در این شرایط وانفسا و استیصال چندان ضرری ندارد که هیچ بلکه از باب اندرز قدیمی دایر بر ” کار از محکم کاری عیب نمی کند ” ، ضرورتی به غایت بی ضرر است !
