بیداری آذربایجان – ابوالفضل وصالی: بحث مشکوک بازگشت ” کارلوس کی روش ” به فوتبال ایران در حالی این روزها در فضای مدیریت کشور مطرح شده است که این مربی در طول هشت سال حضور پرهزینه و پر حاشیه در مقام سرمربی تام الاختیار تیم ملی ایران نه تنها دو بار در مرحله ی یک چهارم نهائی جام ملت های آسیا ناکام ماند بلکه در دو دوره حضور در جام جهانی نیز عنوان بدترین تیم فنی را به خود اختصاص داد !
این در حالی بود که وی برای اولین بار – برخلاف مربیان قبلی ایرانی و خارجی – توانست بدون هیچ محدودیتی هر بازیکنی که در سطح فوتبال دنیا به صرف داشتن رگه ی ایرانی و با وجود استحاله شدن فرهنگی در ملیت های دیگر و حتی علیرغم عدم یک روز زندگی در ایران ، به تیم ملی دعوت کند و ایضاً بدون هیچ منطقی برخی بازیکنان شایسته ی وطنی را نیز بنا به دلایل غیرقابل توجیه با استفاده از اختیارات مربیگری از افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی محروم سازد !
اختیارات بی حد و حصر ” کی روش ” در فوتبال ایران از جمله تعطیل کردن های بی موقع لیگ در بحبوحه ی مسابقات به بهانه برگزاری دیدارهای دوستانه و تشکیل اردوهای خارجی غیر ضروری و تصمیم گیری های خودسرانه ی بی پاسخ که موجب می شد مسوولان فدراسیون وقت و حتی برخی مقامات سیاسی نیز تحت انفعال وی تصور شوند ، این انتظار را برای جامعه ی ورزشی ایجاب می کرد که وی حداقل در سطح آسیا قهرمانی بلا منازع را به ارمغان بیاورد اما او علیرغم این شرایط نتوانست در دو دوره متوالی از مرز یک چهارم نهائی پیش برود و لاجرم با شکست در مقابل تیم های ژاپن و عراق از دور رقابت ها حذف شد !
حال این سوال مطرح است در شرایطی که” دراگان اسکوچیچ ” مربی بی حاشیه تیم ملی توانسته است در بدترین شرایط ممکن تیم ملی فوتبال را تحویل گرفته و علیرغم کاهش شدید امید صعود، این تیم را با نتایج درخشان به عنوان تیم اول آسیا به جام جهانی ببرد و در شرایطی که در چهار دوره ی حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی که دو دوره اش با هدایت همین جناب کیروش توام می باشد، نتوانسته است از مرحله ی دوم جلوتر برود و در حال حاضر نیز نتایج بدتر از آن با هر مربی در این مسابقات برای تیم ایران متصور نیست ، چرا و با کدام منطقی باید بحث بر کناری مربی موفق فعلی و جایگزین کردن فردی مطرح شود که بعد از جدایی از تیم ایران کارنامه روشنی در تیم های دیگر نداشته است ؟!
قابل ذکر است ” کارلوس کیروش ” پر ادعا و مورد ستایش برخی محافل و جریان های ورزشی داخلی ، بعد از جدایی از تیم ایران نه تنها نتوانسته است در هیچ تیمی مدت زیادی دوام بیاورد بلکه ناکامی های فاحش وی در تیم های ملی مصر و خصوصاً تیم ملی کلمبیا که بدترین شکست تاریخ این تیم مقابل اکوادور ( ۶ بر صفر ) را رقم زد ، فراموش نشدنی بوده و منجر به اخراج وی از این تیم ها گردیده است . اگرچه شکست تیم ملی فوتبال ایران مقابل لبنان نیز برای اولین بار در تاریخ با این مربی ثبت و ضبط می باشد !
روزنامه معتبر ” الوطن ” مصر در گزارشی با اشاره به ناکامی های ” کارلوس کی روش ” در تیم های ملی ایران و مصر و کلمبیا می نویسد : « کی روش در ابتدای قرن کنونی یعنی فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴ هدایت رئال مادرید را برعهده گرفت. وی با وجود اینکه نسل طلایی و اسطوره های رئال مثل رائول، لوئیس فیگو، زین الدین زیدان، دیوید بکام و روبرتو کارلوس را در اختیار داشت ولی از کسب قهرمانی در جام حذفی اسپانیا در سال ۲۰۰۴ ناکام ماند.»
با این حال حتی جایگزین کردن نام آورترین مربیان دنیا در مقطع کنونی که تیم ملی فرصت اندکی تا آماده سازی جهت حضور در مسابقات جام جهانی دارد و نهایت شانس این تیم در رقابت های مذکور با هر مربی فراتر از رسیدن به مرحله ی دوم نبوده است و این شانس کماکان با ” دراگان اسکوچیچ ” به واسطه ی شناخت و هماهنگی بیشتر با بازیکنان و فرهنگ فوتبال ایران و نیز کسب نتایج رضایت بخش در مراحل مقدماتی ، به غایت بیش از هر مربی دیگر ی فراهم می باشد، “ریسک ” غیر قابل قابل توجیه محسوب می شود و بلکه فراتر از آن ، طرح نام ” کارلوس کی روش ” به دلایلی که شرح داده شد نهایت کج سلیقگی بوده و موجب بسی تامل و تردید است ، هر چند برخی بازیکنان ملی پوش خارج از حیطه ی وظایف خود دستاویز فشار بر تحقق این طرح ( بخوانید دسیسه ) قرار گرفته باشند !
