بیداری آذربایجان – ابوالفضل وصالی : یک چهارم زمان کاری سال در حالی سپری شد که عمده ی فعالیت های شهرداری تبریز عملاً حول محور چند پروژه ی عمرانی بازمانده از مدیریت اسبق شهری و بازدید های مدیران و معاونان شهری از این پروژه ها ونیز آسفالت ریزی و لکه گیری برخی خیابان ها چرخ می زند و از آغاز طرح های عمرانی قابل ذکر جدید به رغم اختصاص ۶۰ درصد بودجه ی جاری ۱۰ هزار میلیاردی چندان خبری نیست !
این در حالی است که بخش زیادی از وقت شهردار ظاهراً صرف دیدارها و نشست و برخاست هایی می شود که نتیجه ی آن خصوصاً با سُفرا و مفامات خارجی در شرایط تحریم چندان امید بخش نیست و تنها به درد بهره برداری های تبلیغی و احیاناً عکسی به یادگار گرفتن می خورد ، چرا که خود سرمایه گذاران داخلی هم به جهت ناپایدار بودن شرایط اقتصادی به ندرت تمایل به مشارکت در اجرای پروژه ها نشان می دهند !
بی تردید در بودجه جاری شهرداری که بخش عمرانی آن به ۶ هزار میلیارد تومان بالغ می شود اجرای تعدادی پروژه ی متناسب با این اعتبار تعهد شده است که اصولاً باید عملیات اجرائی آنها در طول فصل کاری سپری شده آغاز می شد و در کنار تسریع انجام پروژه های نیمه تمام پیش بینی شده در بودجه های سنوات قبلی ، بر اساس برنامه های زمان بندی شده جلو می رفت !
اگر چه برخی پروژه های مهم و به غایت معطل مانده ای چون پارک بزرگ تبریز ، اتوبان دوکمال ، ساماندهی وضعیت نامطلوب ورودی های شهر نیز که بتواند در هنگام ورود و خروج عظمت فرهنگی و تاریخی و مدنی این خطه را تداعی نماید و البته انجام آنها در تعهد مدیریت ها ی گذشته هم بود ، تحت الشعاع دو سه روگذر نیمه تمام قرار گرفته است و اهتمام جدی برای پیگیری و تکمیل آنها احساس نمی شود !
هر چند بخش زیادی از این پروژه های راکد باز مانده از مدیریت های ناکارآمد پیشین و فرصت سوز شهر و خصوصاً شورای فشل دوره ی پنجم می باشد اما توقف مدیریت جدید و شورای ششم در پشت آن و خلاصه کردن عملیات عمرانی به معدود پروژه های مذکور که بعید نیست به رغم نصب تابلو و تاکیدات دستوری و مانوور های رسانه ای برای بهره برداری از آنها در زمان تعیین شده تحت تاثیر عوامل متعدد پیش بینی نشده مختلف به تعویق بیافتند ، شهروندان را قانع نمی سازد !
چه خوب بود در شرایطی که اعضاء شورا و مدیریت شهری به لزوم شفاف سازی عملکردها تاکید می ورزند ، متن بودجه جاری شهرداری و تعهدات ذیل آن را به انضمام برنامه ی زمان بندی شده جهت اطلاع و مطالبه ی شهروندان و کارشناسان و رسانه ها منتشر نمایند تا معلوم شود کدام پروژه ها چه بصورت مشارکتی و چه به پشتوانه ی عوارض اخذ شده از شهروندان هدف گذاری شده است ؟!
واقعیت این است که وضعیت پیشرفت فعالیت های عمرانی و خدماتی نسبت به گذشته چندان چشمگیر نیست و حتی تعامل مطلوب بین سازمانی با سایر دستگاه ها ی اجرائی و خدماتی جهت هماهنگی برای ایجاد یا جابجائی تاسیسات در داخل طرح ها و مسیرگشائی ها وجود ندارد و بطور مثال باقی ماندن اتاقک های پست برق و تیرهای روشنائی در برخی نقاط نمونه ی قابل مشاهده ی این ناهماهنگی ها بشمار می رود !
با این حال به نظر می رسد با اندکی تغییرات مهندسی و بازبینی در طرح های ترافیکی و احداث چند فقره رمپ و عملیات مهندسی و ساماندهی اوضاع اسف بار طَبق فروشان و وانت های میوه فروش که گاهاً گستا خانه نصف معابر و خیابان ها و میادین را قرق می کنند،می توان تاثیر زیادی در کاهش ترافیک طاقت فرسایی که روز به روز به شدت آن افزوده می شود و به جرئت می توان آن را یکی از مهم ترین چالش های مدیریت شهری دانست ، بر جای گذاشت .
تکرار پیشنهاد احداث لوپ ( ناقص مانده ) از باند جنوبی کنارگذر غربی به سمت تراکتورسازی به منظور کاهش بار ترافیک غیر ضروری اتوبان شهید کسائی ، تعریض پل خروجی تفرجگاه عینالی و ایجاد لوپ خروجی به سمت ضلع جنوبی اتوبان پاسداران ، احداث رمپ خروجی به جاده تهران از طرف بلوار شیخ شهاب الدین و طرح تبادل برای ورود خودروهای برگشتی جاده تهران به سمت باسمنج و شهرک خاوران در سه راهی اهر ، احداث پل های غیر هم سطح در دو تقاطع پر ترافیک جاده ی اِئل گولی ، تسریع در تعریض قطعه ی انتهایی خیابان قربانی که قبلاً مورد اشاره و یادآوری قرار گرفته است پر بیراه نیست و تحقق آنها تحقیقاً می تواند تا حدود زیادی در روان شدن ترافیک مناطق شهر موثر واقع شود .
بدیهی است برای شهروندان و افکارعمومی آنچه ملاک ارزیابی ادعای مدیران شهری و نمایندگان نهاد شورای شهر می باشد عملکرد قابل لمس و رفع مشکلات در حوزه ی مسوولیت آنهاست و امید می رود شهردار تبریز با تدوین برنامه های زمان بندی شده ی مدیریتی ( کوتاه مدت ، میان مدت ، دراز مدت ) ولو با ایجاد معاونت برای هر مورد آن ، نقش ماندگاری از حضور خود بر مسند مدیرت کلان شهر تبریز ایفا نماید !
