اویاقلیق – ابوالفضل وصالی: افشاء مصداقی استخدام منسوبین برخی نمایندگان حاضر و ماضی استان در ” معدن مس سونگون ” توسط برخی رسانه ها که تصریح شده است علیرغم مسوولیت های مهمی که به آنها واگذار شده است فاقد تخصص و تحصیلات مرتبط هم هستند و بطور هیچ شک و شبهه ای موارد مشابه این نوع سوء استفاده ها در سایر بخش ها و صنایع و سازمان ها هم به غایت قابل رد گیری می باشد، نمونه ی بارزی از فساد رایج پنهان در بدنه ی مدیریت های کشور است که حداقل موجب می شود زبان نمایندگان را به بهاء دستیابی به منافع شخصی و تبلیغاتی در قبال کج روی و تضییع حقوق مردم در این مراکز کوتاه کرده و لاجرم به رشد و گسترش آن کمک کند !
تحقیقاً کمتر بخشی را چه در حوزه های اداری و چه حوزه های صنعتی و تولیدی کشور می توان سراغ گرفت که از نفوذ غیر قانونی بسیاری از مقامات و نمایندگان برای تحمیل نیروهای وابسته ی سببی و نسبی و سیاسی به رغم وجود تعداد کثیری از نیروهای مستحق تر و متخصص تر در امان مانده باشد بطوریکه مثلاً در استان آذربایجان شرقی به جرئت می توان چشم بسته و بطور اتفاقی انگشت بر روی هر سازمان و حوزه ی مدیریتی گذاشت و اثری از تحمیل نیروهای وابسته به نمایندگان مجلس و برخی مقامات ملی و منطقه ای در آنجا نیافت !
برای عینیت بخشیدن به این ادعا و واقعیت تلخ می توان مجموعه ی شهرداری تبریز را بصورت میدانی مورد استناد قرار داد که تمامی بخش ها و زیر مجموعه های آن مملو از وجود چنین نیروهای وابسته به اعضاء ادوار شوراها و نمایندگان و مقامات و مدیران ارشد و میانی خود شهرداری می باشد که باعث شده است بیش از سه برابر نیروی انسانی لازم بر بدنه ی این دستگاه خدماتی تحمیل شده و سالانه میلیاردها تومان پول عوارض مردم به جای هزینه شدن در روند توسعه و عمران شهر ، صرف تامین حقوق و دستمزد آنان شود !
در این میان سازمان مترو نمادی شاخص از این جریان می تواند قلمداد شود که از صدر تا ذیل و به عبارتی از رده های مدیریتی تا رده های پایین تر آن عموماً با اعمال نفوذ همان نمایندگان و اعضاء شوراها و مدیران برون سازمانی و درون سازمانی متعلق به جناحین چپ و راست مدعی منصوب گردیده اند و در مواردی بدون ارائه ی عملکردی مثبت از حقوق و مزایا و پاداش های آنچنانی برخوردارند و البته اگر اراده ای جدی برای بررسی این موضوع تلخ وجود داشته باشد استخراج لیست انبوه آدم های اینچنینی در نظام مدیریتی چندان سخت و حاد نیست و چه بسی با یک پرس و جوی ساده هم می توان به روابط فامیلی از قبیل دامادی و باجناقی و رفاقتی و جناحی و غیره و ذالک بسیاری از کارکنان با برخی آدم های متنفذ پی برد !
معذاک به نظر می رسد مفهوم درستی از ” فساد ” در نظام مدیریتی وجود ندارد و احیاناً چنین تصور می شود که تنها ” اختلاس از بیت المال ” و از ” دیوار مردم بالا رفتن ” مصداق خلاف و فساد است و لذا به زعم برخی ها تعدی غیر مستقیم به حقوق جامعه که زمینه ساز رشد فساد بوده و موارد آن تبعیض و دخالت در عزل و نصب ها و تحمیل غیر قانونی نیروهای وابسته به دستگاههای مدیریتی و اجرائی و وساطت برای اخذ امتیازها ی اقتصادی و مجوزهای انحصاری و قس علی هذا می باشد ، فساد تلقی نمی شود اگرچه ریشه و سرچشمه ی فسادهای بزرگ مترتب بر بستر این سوء استفاده های به ظاهر مبرا از پیگیری های مراجع فساد ستیز است !
