متروپل اقتصاد!
متروپل اقتصاد!
در حالیکه فاجعه ی الیم فروپاشی برج "متروپل آبادان "که با مرگ جانسوز تعدادی از هم وطنان بی گناه فضای جامعه را محزون و غم انگیز کرده است و با هیچ اقدامی امکان جبران تبعات روحی و عاطفی و انسانی ناشی از بی مبالاتی و خیانت و قصور جنایتکارانه ی مسوولان منطقه بهر سوداگری معدودی وجود ندارد ، طیف وسیعی از اقشار مستاصل مردم در زیر آوار دهشتناک " متروپل اقتصادی " مظلومانه جان می کَنند و سفره های معیشتی شان هر روز خالی تر و خالی تر می شود .

✍️بیداری آذربایجان/ابوالفضل وصالی : در حالیکه فاجعه ی الیم فروپاشی برج “متروپل آبادان “که با مرگ جانسوز تعدادی از هم وطنان بی گناه فضای جامعه را محزون و غم انگیز کرده است و با هیچ اقدامی امکان جبران تبعات روحی و عاطفی و انسانی ناشی از بی مبالاتی و خیانت و قصور جنایتکارانه ی مسوولان منطقه بهر سوداگری معدودی وجود ندارد ، طیف وسیعی از اقشار مستاصل مردم در زیر آوار دهشتناک ” متروپل اقتصادی ” مظلومانه جان می کَنند و سفره های معیشتی شان هر روز خالی تر و خالی تر می شود .

این در حالی است که زمامداران حاکم بر مقدرات مردم که پیش از دستیابی به قدرت ، دولت قبلی را علیرغم به مراتب بهتر بودن شرایط معیشتی جامعه نسبت به وضعیت وخیم فعلی زیر شدیدترین هجمه های انتقادی و تخریب قرار داده و وعده کرده بودند با احصاء مشکلات و برنامه ریزی های چند هزار صفحه ای تحریم هارا در کوتاه مدت خنثی و اقتصاد بیمار مملکت را با تدابیر مدیریتی و اتکا به ظرفیت های داخلی درمان خواهند کرد، نه تنها از وضعیت کمرشکن اقتصادی دوران مدیریت خود خم به ابرو نمی آورند بلکه شرایط فعلی را مطلوب و آینده را درخشان و امید بخش قلمداد می کنند !

دردناک تر اینکه با وجود گسترش مشکلات در تمام شئونات و حوزه های مدیریتی اعم از اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی و حتی حوزه های فرهنگی و بروز اتفاقات تلخ از قبیل فاجعه ی ” متروپل آبادان ” هیچ مقام مسوولی که چه بسی بر خلاف اصول مدیریت ” دانش بنیانی ” مورد تاکید مقام رهبری به هر حیلت و حکمتی مغایر با تخصص و تحصیلات خود منصوب شده اند ، حداقل از باب احترام به افکار عمومی در صدد یک عذر خواهی ساده هم بر نیامده است و با فرافکنی وقیحانه و بدون تقبل نقش کوچکی از بی مبالاتی مدیریت های خود در بروز فجایع موجود ،ریشه بحران های رو به رشد و طاقت فرسا را ناشی از عملکرد دولت قبلی معرفی می کنند ، گویی هنگام تلاش حریصانه ولو با توسل به برخی بد اخلاقی های سیاسی و بعضی رفتارهای مذموم ” ماکیاولیستی ” چون بهره برداری های تبلیغاتی از افراد هنجار شکنی مانند ” تتلو ” جهت نیل بر قدرت اجرائی از شرایط مملکت بی خبر بوده اند !

کجا هستند مقاماتی که قرار بود با ” یک میلیون تومان ” فرصت شغلی ایجاد کرده و ریشه ی بیکاری جوانان مملکت را که با شرمندگی بر سر سفره ی محقرانه ی پدران رنجور خود می نشینند بخشکانند و ببینند با این رقم تنها می توان از عهده ی خرید یک حلب ۴/۵ کیلو روغن نباتی و چند کیلو برنج آن هم برای مصرف چند روز برآمد ؟! کجایند آنهائی که ادعا می کردند با تزریق “۳۰۰ میلیون دلار ” نرخِ این ارز کلیدی در اقتصاد جهانی را به ” ۱۵ میلیون تومان ” کاهش دهند و با اتکاء به هم پیمانان ” روسی و چینی ” اقتصاد داخلی را سرو سامان بخشند و تورم را تک رقمی بکنند ؟!

کجایند آنهائی که ببینند افزایش غیر اصولی چند درصدی حقوق کارگران و بازنشستگان در قبال تورم لجام گسیخته ی اقتصادی که شبیه بریدن سر انسانی جهت زیر پا هایش گذاشتن به قصد بلند جلوه دادن قد وی می ماند ، موجب کاهش قدرت خرید چند برابری شده است و جراحی اقتصادی آنان عملاً به جراحت عفونی معیشتی علیه اکثریت مردم منجر گردیده و چه بسی کارگاه ها و واحدهای تولیدی ریز و درشت یا به تعطیلی اجباری کشیده شده اند و یا بخشی از کارگران خود را به جهت عدم توانائی در تامین حقوق و دستمزد اخراج می کنند ؟!

آیا خبر های زجر دهنده ی فروپاشی خانواده های جوان ، رها شدن نوزادان معصوم در خیابان ها ، نجومی شدن هزینه های دارو و درمان ، رشد غیر قابل کتمان فقر و فحشاء ، درماندگی طبقه ی متوسط از تامین جهیزیه و سورو سات تشکیل خانواده برای جوانان، مجال خواب به مسوولان شرافتمند می دهد ؟! آیا صدای ضجه و ناله ی مردم گرفتارشده در زیر آوار اقتصاد فروپاشیده را که پیام تلویحی آن با عدم مشارکت اکثریت در مراحل انتخابات اخیر صادر شد و موارد آشکار آن مدام در گوشه و کنار متظاهر می شود ،گوش شنوائی هست ؟!

بی هیچ جای کتمانی اوضاع به شدت بحرانی و وخیم است و البته چاره ی معلوم در دست خسروان می باشد اما از تاول پای های به آزگار بیراهه رفته نباید برای بازگشت به مسیر راست خجالت زده شد ،باید به یاد داشت در عرصه سیاست ورزی باید از قواعد بازی شطرنج تاسی کرد که در آن عقب نشینی مهره ها و حتی گاهاً دادن مهره ی سوار به حریف مهم نیست ، بلکه مهم نباختن در آخر بازی است ! ” تقیه ی قرانی ” صلح امام حسن ( ع ) در برابر معاویه ی فاسق و جام زهر امام خمینی (ره) در برابر صدام جانی بدون کوچکترین تردیدی برخلاف اعتقاد قلبی بوده و درس بزرگ تاریخی برای رهروان بهر تامین مصالح مردم در مقام زمامداری است .

  • نویسنده : ابوالفضل وصالی