بیداری آذربایجان: رقابت های لیگ برتر فوتبال کشور، در حالی با قهرمانی استقلال و بقاء تراکتور به پایان رسید که نتایج اسف بار و فاجعه آمیز تراکتور در این فصل از رقابت ها، ضرورت رنسانس مدیریتی و فنی در این باشگاه ریشه دار برای فصل آتی را دوچندان کرده است.
تراکتور که با وجود کسب نتایج بسیار ضعیف نسبت به همه ادوار لیگ برتر، در نهایت از منطقه خطر دور و در لیگ برتر باقی ماند، به طور قطع نیازمند یک خانه تکانی اساسی در دو بخش فنی و بازیکنان و نیز سیاست های مدیریتی است تا یک بار دیگر، زمینه بازگشت این تیم پرهوادار به کورس مدعیان در فصل آتی را فراهم آورد.
هرچند سیاست ها و برنامه های سراسر رمزآلود و مبهم “زنوزی” در طول فصل جاری که با قهر و آشتی های مکرر و رها کردن تیم در مقطعی از لیگ، بزرگ ترین و اصلی ترین ضربه را به پیکره پرهوادارترین تیم آسیا وارد آورد؛ اما نمی توان این نکته را از نظر دور داشت که خوب یا بد، تراکتور فعلی، محصول تفکرات، اشتباهات، آزمون و خطاها و سیاست های غلط مالکی است که بخواهد یا نخواهد، در فقر و قحطی خریدار تازه، اعم از مس سونگون، مس ایران، کارخانه تراکتورسازی، هیات فوتبال یا هر خریدار دیگر، ناگزیر از تدارک این تیم بزرگ برای رقابت های فصل آتی است.
از این رو و فارغ از فجایع مدیریتی و فنی تراکتور در فصل جاری، حداقلی ترین انتظار هواداران، بستن تیمی قدرتمند، موفق و مدعی به همراه بازیکنان و کادرفنی توانمند برای بازگشت دوباره به مربع قهرمانی لیگ در کنار سپاهان، پرسپولیس و استقلال است، آرمان و آرزویی که زنوزی، سال هاست شعار آن را می دهد و برای افزودن جام قهرمانی لیگ برتر به ویترین افتخارات باشگاه هزینه می کند.
این که آیا زنوزی دست به رنسانس فوتبالی در پرهوادارترین باشگاه آسیا خواهد زد و زمینه را برای “پوست اندازی” تراکتور فراهم خواهد کرد یا نه، موضوعی است که به زودی و با پایان رقابت های این فصل لیگ برتر مشخص خواهد شد.
