اویاقلیق – ابوالفضل وصالی: محوریت سخنان رهبر انقلاب در پیام نوروزی و پس از آن در سخنرانی اول سال که عمدتاً بر لزوم تولید ” دانش بنیان ” تاکید دارد، یک مساله ی بسیار مهمی است که تغافل از آن در گذشته از سوی مسوولان ارشد جامعه عامل اصلی بروز مشکلات اقتصادی و اجتماعی شده است و جای تاسف فراوانی دارد که بی توجهی طولانی به این اصل مهم علیرغم وجود نهادها و سازمان ها و دستگاه های عریض و طویل دولتی و به رغم تذکرات مکرر کارشناسان ، منجر به ورود مقام رهبری و اختصاص بخش مهمی از سخنان نوروزی ایشان به این موضوع می شود !
علاوه بر آن فاجعه ی قابل تامل دیگری که در کنار غفلت از رویکردهای ضروری ” دانش بنیان ” در مدیریت بخش های تولیدی و اقتصادی کشور در کلام مقام رهبری آشکارا از آن پرده برداری شد مساله ی اشتغال بخش عمده ی فارغ التحصیلان دانشگاهی در رشته های مغایر با تحصیلات و تخصص خود می باشد که تبعات ویرانگر محسوس آن در حوزه های عمومی شاید به مراتب بیشتر از خساراتی باشد که اقدامات دشمنان نظام از قبیل تحریم و تهدید تحمیل جامعه می کند !
حال با توجه به اینکه تاثیر غیر قابل کتمان رویکردهای ” علمی و تخصصی ” در افزایش بهره وری بنگاه های اقتصادی و تولیدی در زمینه های صنعتی و صنایع کشاورزی و بطور عموم در مدیریت های اقتصادی کشور یک مساله ی بدیهی و ضروری می باشد لاجرم این سوال مطرح است که آیا نکات و فحوای سخنان مقام رهبری مبنی بر رویکردهای”دانش بنیانی” که تحقیقاً مستلزم اصلاح تصدی گری های غیر تخصصی در بدنه ی مدیریت های وزارتی و منطقه ایِ موضوع اشاره ی ایشان می باشد ، نصب العین قرار خواهد گرفت یا به فرموده ی کنایه آمیز خود ایشان مانند سال های گذشته صرفاً در سربرگ مکاتبات اداری و تابلوهای شهری خلاصه خواهد شد ؟!
معذالک سخنان شخص اول نظام در آغاز قرن جدید مبنی بر توجه به تولید ” دانش بنیان ” از آنچنان اهمیت و ضرورتی در اداره ی امور کشور برخوردار است که باید طبق تاکید خود ایشان بصورت زنجیره ای در تمام ارکان تسری پیدا کند و با توجه به نقش کلیدی این مساله ی مغفول در تحقق ” مانع زدایی ها ” و برون رفت از دایره ی مشکلات و معضلات در عملیاتی شدن فوری این رهنمود بدون تعلل و تاخیر مبادرت گردد .
در این راستا به طریق اولی لزوم نهادینه کردن مدیریت های ” دانش بنیانی ” ، مقدمتاً در ساختارهای حکومتی و مراکز تصمیم گیری مانند مجلس و دولت و ارکان حکومتی اجتناب ناپذیر می باشد و لازمه ی آن در وهله ی اول اقدام قاطع و فوری و انقلابی در برکناری مدیران غیر متخصص در تمام رده های قوای سه گانه اعم از وزیر و استاندار و معاونان، در وهله ی دوم اصلاح ساختارهای مدیریتی و مهمتر از همه اصلاح و ایمن سازی سامانه ی انتخابات جهت جلوگیری از ورود عناصر غیر متخصص و فرصت طلب به نهادهای تصمیم گیری و قانون گذاری و در یک کلام انجام انقلاب اصلاحاتی تمام عیار در نظام مدیریتی کشور است.
