بیداری آذربایجان – ابوالفضل وصالی: طرح عجولانه ی نام یک گزینه ی ناشناخته برای جامعه ی مدیریتی و رسانه ای آذربایجان جهت تصدی مدیریت شهرداری کلان شهر تبریز و حتی شاید برای بسیاری از اعضاء شورای ۱۳ نفره که قرار است برای سرنوشت یک شهر قریب به ۲ میلیون نفری تصمیم گیری کنند ، لاجرم در نوبه ی خود حکایت “از هول حلیم داخل دیگ افتادن ” را تداعی می کند !

به نظر می رسد طیف اقلیت ۴ نفره شورا موسوم به حامی شهردار معزول سابق که در بحران انشقاق بین طیف اکثریت ۹ نفره در شورای شهر گزینه ی ” شریف زاده ” را بدون دریافت برنامه و راهکار برون رفت از بحران های موجود ، بطور خلق الساعه مطرح و احیاناً با اصرار نا موفق برای انتخاب وی در همان جلسه در صدد هستند ” هژمونی ” خود را ولو بصورت غیر منطقی در فضای اضطراری به کلیت شورا تحمیل کرده و ” راهبرد ” متفاوت به محوریت این طیف را که شاید تا حدودی یکی از دلایل برکناری زود هنگام شهردار سابق ناشی از این روند و رویه بوده باشد ، ادامه دهند !

نا گفته پیداست فردی که بزرگترین سابقه ی مدیریتی وی البته در حوزه ی مربوط به مدیریت شهری حضور در سازمان آتش نشانی تهران بوده است که اتفاقاً فاجعه ی تلخ و دلخراش آتش سوزی ساختمان معروف ” پلاسکو ” مربوط به دوران مدیریت وی می باشد و به رغم داشتن هویت تبریزی در شجره ی خود از مدیران تهران نشین محسوب می گردد و از این باب علی الاصول چندان شناختی نه از اولویت های مدیریت شهری تبریز و نه مطالبات اساسی آن و نه حتی با نیروها و ظرفیت های موجود بدنه ی شهرداری نمی تواند داشته باشد ، در صورت برخورداری از توانمندی های بالای مدیریتی هم نخواهد توانست در فرصت سه ساله ی باقی مانده از عمر شورا کار چندان مهمی انجام دهد و چه بسی مدیران زیر مجموعه را نیز از باب آشنایی و البته حق مدیریتی خود نه تنها از بیرون بلکه از مرکز وارد کند !

آنچه از رزومه ی اعلام شده برای این گزینه جهت تصدی مدیریت شهری بر می آید و چربش سوابق موفق ورزشی و ورزشکاری وی نسبت به سایر مسوولیت های اجرائی نهایتاً مناسب مدیریت بر سازمان های ورزشی می باشد و بدیهی است سوابق معاونت در برخی وزارت خانه ها نیز از آنجائی که عموماً تابع سلایق و موج های سیاسی و احیاناً لابی گری می باشد و عمر مدیریتی گزینه ی مطرح شده در این سمت ها هم چندان طولانی به نظر نمی رسد و گر نه امکان این همه نقل و مکان مدیریتی میسر نمی گردید، الزاماً نمی تواند شرط کافی برای ارزیابی و صلاحیت مدیریتی وی قلمداد شود ،به ویژه اینکه میزان و رشته ی تحصیلی این گزینه نیز برای عموم نامعلوم و مبهم مانده است و جریان حامی وی ظاهراً سعی دارد این موارد را در پشت ردیف کردن ” کمیّت ” دهها مسوولیت قید شده تحت الشعاع قرار داده و بقیه ی اعضاء را در اضطرار انتخاب شهردار برای مجبور کردن رای به ایشان مقهور کند !

اگر چه این سوال مطرح است که علت پایا نبودن عمر مدیریتی این گزینه ی خلق الساعه ی طیف اقلیت شورای شهر در مسوولیت ها و مدیریت های قبلی و تغییر پی در پی پست های وی به حوزه های تقریباً نا همگن چه بوده است ، هر چند در صورتی که سابقه ی معاونت در وزارت خانه ای الزاماً نشان از صلاحیت بالای مدیریتی داشته باشد مدیران بومی کاملاً شناخته شده تر از او که حتی سابقه ی وزارت و وکالت چندین دوره ی مجلس را نیز دارند در دسترس شورا می باشد و توانایی تعامل با دستگاه های بالاتر برون سازمانی را هم جهت پیشبرد اهداف توسعه ای شهر دارا هستند، اما تمایل جدی برای روی کار آوردن آنها که در بدترین شرایط هم نتیجه ی آن از برخی گزینه های ناشناخته بهتر خواهد بود ، احساس نمی شود !

و البته این ابهام هم وجود دارد که آیا جناب ” شریف زاده ” با رزومه ی بالای مدیریتی که از ایشان ارائه شده است نسبت به بررسی شرایط کار با شورایی که چندین گزینه ی دارای سوابق قابل تامل اجرائی علیرغم ارائه ی برنامه و رسیدن به مرحله ی گزینش نهایی انصراف داده اند و در مواردی برخی از گزینه ها نیز از طرح نام خود برای این مسوولیت اظهار بی اطلاعی نموده و مهمتر از همه علت ” استیضاح “و برکناری زود هنگام شهردار منتخب قبلی را مطالعه کرده و با علم و آگاهی پا به این عرصه می گذارد یا احیاناً در وسط راه مانند سه گزینه ی اخیر بنا به فضای موجود عطای کار را به لقایش خواهد بخشید ؟!

معذالک بهتر است اکثریت اعضاء شورا بدون دستپاچگی و اضطراب در تعیین مدیریت شهرداری تبریز و با در نظر گرفتن فرصت قانونی کافی که بیش از دو ماه آن باقی است ولو با چند هفته تاخیر ، ” سرعت ” را فدای ” دقت ” کرده و با احساس مسوولیت و تحقیق کافی برای شناسایی جامع تر گزینه های مناسب و کارآمد و البته پاسخگو و در دسترس و پای کار که سوابق خود همین ” سردار شریف زاده هم می تواند ” در زمره ی آنها مورد بررسی دقیق تر قرار بگیرد ، نسبت به انتخاب شهردار کلان شهر فرهنگی ، تاریخی تبریز مبادرت کنند .

نباید فراموش شود اعمال مدیریت برای برخی چهره ها که سپردن مسوولیت برای آنها آسان ولی باز ستاندن آن به هر دلیلی با صدها مشکل پنهان و آشکار مواجه خواهد بود بطوریکه امکان اعمال نظارت و حق ” استیضاح ” نیز حداقل بنا به تبعات روانی برکناری زود هنگام شهردار منتخب اول و وجود ترفندهای رقابتی داخل شورا تا حدودی سخت و هزینه بر است ، کار معقول و مسوولانه ای تلقی نمی شود و چه بسی تسامح و مقهور شدن در قبال فضای ایجاد شده ی غیر اصولی ، حکم ” از چاله در آمدن و به چاه افتادن ” را داشته باشد !

طیف اکثریت شورا و حتی آن چهار نفر طیف اقلیت که احیاناً سودای به دست گرفتن ابتکار و هدایت عملی اکثریت این نهاد را در سر دارند و احیاناً مطرح کردن نام های خاص برای مقهور کردن طیف اکثریت شورا در این راستا انجام می گیرد، نباید فراموش کنند که وکالت مردم شهری مثل تبریز با عظمت در دست آنها امانت است و آنها برای صیانت از این امانت سنگین و حفظ حقوق و منافع جامعه بدون در نظر گرفتن انگیزه های سیاسی و جناحی وضو گرفته و سوگند یاد کرده اند !

امید است اعضاء مدعی تفکرات اصولگرایی و انقلابی و خداترسی اینکه ، سرنوشت مردم را دستاویز و وجه المصالحه اهداف سیاسی و گروهی نکنند و برای ایجاد پست و مقام و مال و منال دنیوی برای این و آن و حتی خود – اگر هم احیاناً از آخرت و مسوولیت عقبی می گذرند – به حقوق و فهم شهروندان احترام بگذارند و بدانند که مردم ملاک ارزیابی را نه شعارهای افواهی در پشت تریبون ها و منابر و مجالس بلکه عملکرد افراد در مناصب قدرت و تصمیم گیری قرار می دهند ، جائی که خیلی از مدعیان به مصداق شعر لسان الغیب ” چون به خلوت می رسند آن کار دیگر می کنند ” و شما می توانید از باب به روز رسانی بخوانید ” چون به « قدرت » می رسند آن کار دیگر می کنند ” ، در این آزمون نمره مردودی گرفته اند ، اگرچه استعفا” از مسوولیت وکالت مردم در جائی که فضای مساعد برای امکان ایفای وظیفه شرعی و قانونی به هر دلیلی مسدود شده است به مراتب مسوولانه تر و متقیانه تر از منفعل بودن در قبال روند غیر اصولی و شراکت در تبعات خسارت بار آن می باشد !