بیداری آذربایجان: اظهارات صریح شهردار تبریز در جلسه ی شورا مبنی بر قصد مدیریت بانک شهر کشور از تحصیل منافع یکطرفه خود در تعامل با پروژه های مشترک ، نکات قابل تاملی را در پی دارد که شفاف سازی در قبال سوالات و رفع ابهامات مترتب بر آن ضروری به نظر می رسد!
عباس رنجبر می گوید در دیدار مهدی احمدی مدیرعامل جدید بانک شهر کشور [ داماد محسن رضائی معاون اقتصادی رئیس جمهور ] به او پیشنهاد شده است چهار پروژه واگذار شده شهر تبریز در مدیریت های قبلی که به گفته ی وی سهم شهرداری به ثمن بخس به آن بانک واگذار شده است ، با شاخص بانک مرکزی به شهرداری باز گردانده شود و وجه المعامله آن (معادل ۱۸۰۰ تا دو هزار میلیارد تومان ) وام تلقی شده و بصورت اقساط ۳۰ میلیارد تومانی دریافت گردد. وی البته تلویحاً مدیران قبلی شهرداری را نیز در قبال این معاملات خائنانه، زیر اتهام برده است !
شهردار تبریز با اشاره به اینکه مدیریت بانک شهر با این اقدامات قصد نجات آن بنگاه ورشکسته از بحران مالی با پول مردم تبریز را داشت می افزاید : من با این طرح ایشان مخالفت کردم و پیشنهاد دادم که سهم شهرداری در پروژه ” آیسان ” در قبال این معامله تهاتر شود چون می خواستم به ایشان که در هر حال آمده و با بعضی مسوولان هم صحبت کرده است کمک کنم ! عباس رنجبر خاطر نشان ساخت اگر من پیشنهاد مدیر عامل بانک شهر را قبول می کردم می توانستم از آن بانک برای خود به نام های افراد دیگر ۲۰۰ میلیارد وام بگیرم اما به علت ایستادگی در مقابل این کار متهم هم شده ام !
حال این سوالات به شرح زیر بر بیانات جناب شهردار مطرح است که پاسخ صادقانه بر آنها موجب رفع ابهام و شائبه می گردد :
۱- مدیرعامل بانک شهر کشور ” داماد معاون اقتصادی رئیس جمهور ” تحت چه عنوانی می خواسته است وام کلان ۲۰۰ میلیارد تومانی در قبال معاملات فوق به جنابعالی
( شهردار تبریز ) پرداخت کند و چند درصد بهره برای این وام منظور شده و مدت باز پرداخت آن چندساله بود و حال چه کسی شما را در قبال ایستادگی برای دفاع از حقوق شهروندان متهم می کند؟!
۲- کدام مسوولان استان و یا شهر که اصولاً باید جایگاهی فراتر از شهردار داشته باشند تا در مورد پروژه های شهری جلسه بگذارند، پیش از شما با مدیرعامل بانک شهر صحبت کرده و او را لابد با نظر مساعد جهت مذاکره برای معامله ی به زعم شهردار “خائنانه ” بر سر پروژه ها ی شهر به جنابعالی معرفی کرده اند و اصلاً فحوای صحبت های مدیرعامل بانک شهر با آن مسوولان چه بوده است، آیا آن مسوولان فاقد ذکاوت کافی بوده اند تا مثل شهردار متوجه نیت بد مدیر بانک شهر بشوند یا با علم بر آن با ایشان صحبت کرده اند و هم چنین آیا پیشنهاد وام کلان به آن مسوولان هم داده شده است یا نه ؟!
۳- لطفاً رقم واگذاری سهم شهرداری تبریز از چهار پروژه ی مشارکتی را که بصورت کلی از آنها نام برده اید و نیز نام شهردارانی که در این واگذاری ها به ادعای شما به ضرر شهرداری معامله ی خیانت کارانه انجام داده اند و نیز میزان خسارات ناشی از آن را اعلام کنید و اگر از عواید آن خیانت در واگذاری سهم شهرداری از پروژه ها برای مدیریت های ذی مدخل وقت هم اطلاعاتی منتشر شود مزید بر امتنان خواهد شد.
۴- آیا به نظر شما اختیارات شهرداران قبلی که به ادعای جنابعالی در واگذاری سهام پروژه های مشترک، آن هم در سطح بالای چند صد میلیاردی دچار تخلف شده اند، بی نیاز از تصویب شورا و تایید صحت آن از سوی فرمانداری بوده است؟! اگر جواب مثبت است به عنوان شهردار ضمن اعلام مراتب و جزئیات مستند آن به شورا ، باید در قبال این خیانت و برای استرداد حقوق بیت المال از طریق مراجع قضائی اقامه دعوا کنید و گرنه بدیهی است شما هم بدون تصویب شورا اختیار معاملات در این سطح را ندارید تا به واسطه ی آن ادعای مقاومت در قبال پیشنهادات وسوسه انگیز شخصی بر سر منافع عمومی داشته باشید ؟! و سوال دیگر اینکه آیا جنابعالی برای مذاکره در این موارد مهم، نهاد شورا را به عنوان مرجع بالا دستی و نمایندگان مردم شهر در جریان گذاشته بودید یا با تشخیص صلاح و مصلحت خودمحورانه و احیاناً افراد خاص در اینگونه مسائل ورود می کنید؟!
۵- آیا قصد شهردار از بیان مطالب فوق تلویحاً ناظر بر این مفهوم نیست که در صورت انتخاب گزینه ی رقیب وی در روز رای گیری برای تصدی کرسی شهرداری کلان شهر تبریز ، به جهت وابستگی سیاسی او در مقام مشاور و رئیس ستاد جناب ” محسن رضایی ” در رقابت های ریاست جمهوری و در شرایطی که مدیرعامل جدید بانک شهر کشور نیز ” داماد ” ایشان بوده است، احتمال این معاملات خائنانه به بهاء نقض منافع شهروندان فراهم می شد؟!
۶- سوال آخر اینکه با توجه به عملکرد جنابعالی در مقام کارشناس برای قیمت گذاری یکی از املاک شهرداری واقع در منطقه ی مرغوب شهر که بنا به اسناد منتشر شده تقریباً بیش از ۱۵۰ درصد با قیمت گذاری هیات کارشناسی مجدد به ضرر ” منافع شهر و شهرداری و شهروندان ” فاصله داشته است و این مفهوم ناگزیر خلاف ادعای دلسوزی شما را نسبت به منافع عمومی در بادی نظر افاده می کند و البته با لحن حق به جانب و دلسوزانه شما در صحن شورا و نیز ادعای چشم پوشی از منافع شخصی در قبال منافع شهر و شهروندان به غایت مغایرت نشان می دهد ، حسن نیت خود را برای رفع این ابهام و شائبه چگونه اثبات می کنید ؟! آیا این ادعا ناشی از تحولات بزرگ اخلاقی در بازه ی زمانی حدوداً یکساله ( از کارشناس تا شهردار ) اتفاق افتاده است و یا احیاناً صلاحیت کارشناسی و میزان تشخیص منافع عمومی نزد شما بی هیچ ” غل و غشی ” همان قدر بوده است که علیرغم ادعای دلسوزی به منافع مردم بیش از ۱۵۰ در صد به ضرر اموال متعلق به شهروندان منجر می گردد ؟!
۷- و مطلب مازاد بر سوال آخر اینکه نه آن فانتزی بازی مثلا موسوم به تلفظ « سیب» ۱۷ میلیاردی به قصد ایجاد لبخند مصنوعی بر لبان « متلفظ » آنهم در بحبوحه مشکلات اقتصادی از محل عوارض شهروندان خصوصا قشر آسیب پذیر در ذیل مدیریت فرهنگی با ادعای صرفه جویی جناب شهردار سنخیت دارد، نه برخی انتصابات ایشان بالاخص موارد دارای سوابق کیفری و محکومیت های قضائی به رغم وجود دهها مدیر پاکدست و مجرب ، بی نیاز از تامل می باشد و نه لگد زدن نفرت انگیز به دستفروش عاجز و معلول در وسط خیابان در بحبوحه ی چشم پوشی از دیون چندین میلیاردی برخی مرفهان بی درد و دلبری کردن بر آنان در شان عوامل شهردار برگزیده ی شورای مدعی اصولگرایی و دادشهری است و نه سوتی شعار « بیز بو شاهی ایستَمیروق والسلام » در صدر پوستر تمثال رهبر قابل ماست مالی می باشد؛ الله و اعلم !!
