بیداری آذربایجان – ابوالفضل وصالی: وضعیت معیشتی مردم روز به روز سخت ترمی شود، صدای اعتراضات از هر گوشه ای بلند است، دامنه ی اعتراضات و اعتصابات پس از عبور از اقشار و صنف های مختلف اجتماعی نسبت به شرایط سخت زیستی و تبعیض و سوء مدیریت بر مقدرات مردم برای اولین بار به حوزه ی کارکنان قوه قضائیه رسیده و زنگ خطر جدی را برای سیستم ناکارآمد مدیریت های حاکمیت به صدا در آورده است !

افزایش روز افزون نارضایتی های پنهان و آشکار از عملکردهای حکومتی و به تبع آن دست درازی های ناجوانمردانه ی برخی مسوولین ارشد و اقربای سببی و نسبی آنان به بیت المال و حقوق مردم که در مواردی علیرغم افشاء و رسانه ای شدن مصادیق همچنان در مسند مسوولیت های مهم حضور دارند و شعار کذب انقلابی گری و پاکدستی آنان گوش فلک را کر کرده است ، با رویگردانی اکثریت مردم در تمام همه پر سی های مراکز تصمیم گیری دو سال اخیر ، نماد آشکار دارد .

وعده های منادیان و مدعیان بر رفع مشکلات و مصیبت های فراگیر جامعه در هیچ دوره ای اعم از حاکمیت اصولگرایان و اصلاح طلبان نه تنها به جایی نرسیده است بلکه شدت وخامت معیشتی در دوران یک دست شدن ارکان حاکمیت حاضر به مراتب کمرشکن تر شده است و بنا به آمار دستگاه های حکومتی – و اقرار صریح وزیر کار و امور اجتماعی و رفاه – جمعیت نیازمند کمک های فوری معیشتی به رقمی بالای ۴۰ میلیون نفر و به عبارتی ۵۰ درصد خانوارهای جامعه پیشروی کرده است !

فقر و فساد و فحشاء و نابسامانی های اقتصادی و اجتماعی و معضلات محیط زیستی واقعیت های غیر قابل انکاری هستند که حتی در کلام مناظرات نامزدهای ریاست جمهوری بیان شد ، اگرچه مصادیق دلخراش آن هر روز در جامعه نماد برجسته تری پیدا می کند و انحطاط کرامت انسانی و عزت نفس مردم در حکومت متصف به اسلامیِ حاکم بر کشوری سرشار از منابع خدادادی را به رخ می کشد !

نا گفته پیداست ریشه ی این ناهنجاری ها و فجایع اجتماعی در کشوری غنی از منابع نمی تواند بی ارتباط به ناکارآمدی سیستم مدیریتی و اجرایی و رویکردهای غیرمنطقی باشد بطوریکه عموماً اوضاع و احوال مردم در ادوار گذشته ی دولت های منتسب به جناح های سیاسی مختلف عموماً بدتر از گذشته بوده است ، هرچند برخی مقامات آسوده و ایمن از ابتلاء به دردهای جامعه و لابد آرمیده در جای گرم و نرم همواره به رغم فریادهای اقشار مردم از فشار های امان فرسای اقتصادی و فسادهای لجام گسیخته و ادعاهای کذب اخلاصِ اختلاس گران ، اوضاع مملکت را گل و بلبلی توصیف کرده و دردی افزونتر بر آلام آحاد جامعه می افزایند !

البته قابل انکار نیست که با وجود عناصر فرصت طلب و سودجو در بدنه ی مدیریتی نظام که پدیده ی هزار مرتبه بدتر از دشمنان خارجی موسوم به آقازاده ها و مافیاهای قدرت و ثروت و اژدهای هزار سر فساد از مصادیق آشنای آن است ؛ آدم های به غایت دلسوز و پاک دست و خداترس در مدیریت های کلان کشور که حتی حاضرند جانشان را فدای رهایی جامعه و نظام از مشکلات در هم تنیده بکنند کم نیستند اما آنچه موجب عدم کارآمدی و فایق آمدن اینگونه آدم ها در مناصب مدیریتی بر معضلات و خروج کشور از بحران های متعدد می شود و به رغم ادعای برخی از آنان به کار ۱۴ ، ۱۵ ساعته در شبانه روز نمی توانند بر جلوگیری از روند رو به افزایش فجایع اجتماعی تاثیر گذار باشند در خوشبینانه ترین حالت چیزی نمی تواند باشد جز کار نابلدی و تبدیل کردن جامعه به کارگاه آزمون و خطا و فرض کردن مردم به موش های آزمایشگاهی ! ( صرفنظر از اینکه مغز انسان به لحاظ تحقیقات علمی طاقت درست اندیشیدن را با این حجم کار بر نمی تابد و چه بسی به تصمیم گیری های غلط منجر گردد ، هر چند اگر مرغی بر روی تخم مرغ های فاقد نطفه به جای ۲۱ روز تا ابدهم بخوابد جوجه متولد نمی شود و نهایتاً تخم مرغ ها هم فاسد می شوند ).

پس ای آنانیکه دل در گرو نظام و انقلاب و فلاح جامعه دارید و از روز قیامت می ترسید ، کار را به اهلش بگذارید و بدانید صِرف دلسوزی و پاک دستی برای مدیریت بر مقدرات مردم کفایت نمی کند و هیچ پدری دلسوز و فداکار غیر متخصص نمی تواند مانند یک پزشک حاذق ولو بیگانه قلب بیمار فرزندش را جراحی و معالجه کند ، معذالک یکی از نشانه های تقوا و اخلاص این است که از پذیرش مسوولیت های غیر تخصصی خصوصاً در عرصه های عمومی و اجتماعی پرهیز شود .

باید به این واقعیت تن داد که مملکت داری و سیاست ورزی در عرصه ی بین المللی تبحر و تخصص و تجربه و ظرافت می طلبد نه مشت گره کردن و رگ از گردن بیرون آوردن و شعارهای انقلابی دادن ، مدیریت های اقتصادی اصول و قواعد علمی خاص خود راطلب می کند نه عملکردهای واکنشی غیر تخصصی به واسطه ی استقراض و پول بدون پشتوانه به بازار ریختن برای پاک کردن صورت مساله و دفع الوقت کردن مشکلات ؛ چرا که حتی اگر در مدیریت یک دام داری هم به تغذیه و بهداشت و داروی دام ها و مراقبت های شبانه روزی و کنترل دماو تهویه ی اصولی سالن بی توجهی شود لاجرم به بیماری و مرگ و میر دام ها و لاجرم خسارت و ورشکستگی دام دار می انجامد تا چه رسد بر تصدی امور حساس و پیچیده ی مدیریت های جامعه آن هم بدون اراده اکثریت مردمی که بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی میزان آن را رای مردم دانسته است حتی اگر بر مخالفت با نظام باشد!

جان کلام اینکه اوضاع جامعه خیلی بیشتر از آنکه قابل تصور باشد وخیم است ، صدای اعتراضات مردم از گوشه و کنار کشور نسبت به مشکلات معیشتی و محیط زیستی و صنفی بر آسمان بلند است و کمتر روزی می توان سراغ گرفت که خبری از یک فاجعه و بحران در حوزه های مختلف منتشر نشود و با این روند مدیریتی جایی که در سخن از برنامه مدون چند هزار صفحه ای برای حل مشکلات فراگیر جامعه صحبت شود و ریشه اصلی معضلات داخلی عنوان گردد اما علیرغم یک دست شدن ارکان حاکمیت اوضاع بدتر از پیش باشد ، جای امیدی به بهبود امور نیست!

چاره ی کار این است که از برخوردهای مخرب سلبی بانخبه گان و شایستگان و کاربلدان دلسوز بدون توجه به گرایشات فکری و سیاسی پرهیز شده و عقلانیت و ارجحیت منافع و مصالح اجتماعی در حکمرانی پیشه گردد و گرنه باید منتظر تکرار تجربیات تلخ عدم عبرت از تاریخ نشست!