بیداری آذربایجان – ابولفضل وصالی: موضوع ممنوعیت انتشار پست ها و تبلیغات شرط بندی در سایت ها و کانال های فضای مجازی که حتی ذیل جرم ترویج قمار منجر به محکومیت بسیاری از ادمین های سایت های مرتکب شده است به قدری واضح و مبرهن است که نیاز به ارائه ی سند و مدرک خاصی ندارد و مراجعه به منابع خبری رسانه ها ی متعدد برای اثبات آن کفایت می کند اما آنچه در این میان موجب ابهام در نزد افکار عمومی می شود برخورد های متناقض و تبعیض آمیز با رواج علنی چنین رویه ای در شبکه های صدا و سیمای حکومتی خصوصاً برنامه های ورزشی است !
برای اثبات این واقعیت آشکار کافی است بطور مثال به تبلیغات پیش بینی نتیجه ی مسابقات ورزشی در برنامه های پخش مستقیم شبکه های تلویزیون جمهوری اسلامی اشاره شود که مجری های آن بطور پی در پی و مبالغه آمیز در اثنای برنامه بینندگان میلیونی را به مشارکت در پیش بینی نتیجه ی مسابقه با الزام نصب اپلیکیشن های خاص تشویق می کنند!
با در نظر گرفتن اینکه اهدائ جوایز متعدد چند میلیونی برای برندگان قرعه کشی و تبلیغات پر هزینه ی اپلیکیشن آن در برنامه های زنده ی تلویزیونی نمی تواند عقلاً و عرفاًعاری از اهداف کلان اقتصادی و سودآوری باشد فلذا بر ماهیت چنین تبلیغاتی علی الاصول باید همان تعریف مجرمانه ای مترتب باشد که ارتکاب بر آن در فضای مجازی و سایر رسانه های غیر دولتی را شامل می شود !
اگرچه مصادیق برخوردهای متناقض‌با موضوعات مشابه در حوزه هاو بخش های مختلف از جمله موارد ربا خواری که در دین و شرع و قانون حرام و جرم شناخته شده است ذیل توجیهات عقود بانکداری اسلامی و علیرغم تقبیح مراجع دینی به شدت جاری و ساری است و ظاهرا عواقب این نوع سوداگری ها صرفا شامل شهروندان عادی می شود !
حال حدیث مفصل باید خواند از این مجمل بر موارد دیگرمدیریتی چون برخوردهای قهری و فیلترینگ برخی کانال ها که نه تنها به استناد آمارهای رسمی به کاهش مشترکان منجر نشده است بلکه دانسته یا ندانسته علاوه بر در دسترس قرار دادن محتواها و سایت های مستهجن برای عموم خصوصا گروه های سنی پایین و در نهایت نقض غرض، امکان تحقق سودهای کهکشانی فروشندگان مافیایی فیلتر شکن ها را فراهم آورده است !
و نیز چه بسی نتایج فاجعه بارتر متعدد از این دست تصمیم گیری های غیر اصولی و سرسری و احساسی مبتنی بر‌آزمون و خطا ی متوهمان خود عقل کل پندار حاکم بر مقدرات مردم که سر از ناکجا آبادها در آورده است و لاجرم جامعه تاوان مصیبت های آن را به بهای تحمل تبعات سخت می پردازد !
