اویاقلیق/ احد نقش شور: اکثریت اهالی منطقه مهربان و احتمالا کل سراب از وضع نابسامان جاده شربیان-دوزدوزان مطلع اند و می دانند که بهسازی این شش کیلومتر ناقابل سالهای سال است در گیر و دار وعده های مسولان، معطل مانده و هر از گاهی موتور پروژه استارت خورده و به جهت سوز سرمای دشت سراب، قبل از روشن شدن خاموش شده است.
در سال ۱۴۰۰ با مژده آغازی بر پایان این تراژدی برای شربیانی ها آغاز شد اما افسوس که موتور پروژه ۱۴۰۰ به زمستان نرسیده خاموش شد. عملیات تعریض با تملک رایگان بخش های لازم از زمین های کشاورزی متعلق به شربیانی ها تا نزدیک دوزدوزان رسیده بود اما مطالبات زمین داران دوزدوزانی -که خواهان قیمت عادلانه ی زمین های خود بودند- با کم مهری مسئولان بر زمین ماند و پروژه با چندین و چند نقطه ی نیمه کاره رها شد.
اما نکته ی شایان توجه اینجاست که وضعیت این جاده(!) که پیش از این نیز نامساعد بود، با عملیات تعریض و نیمه کاره ماندن آن بسیار بدتر شده و رفت و آمد اتومبیل ها و کامیون ها در این مسیر، حتی اکنون نیز که برفی بر زمین ننشسته بسیار خطرناک است. مطمئناً آغاز فصل بارش و سرمای سوزان زیر صفر درجه سراب، این مسیر را مستعد انواع تهدید های جانی و تصادفات دهشتناک برای استفاده کنندگان خواهد نمود.
انتظاری که از دادستان محترم شهرستان می رود این است که من باب ضرورت حفظ جان مردم در این مسئله ورود کرده و مسئولان ذی ربط و پیمانکار مربوطه را در خصوص تکمیل پروژه الزام نمایند.
زمین داران محترم دوزدوزانی نیک می دانند که مطالبه ی اهالی شریف دوزدوزان در خصوص قیمت زمین های خود، مطالبه ی کاملا به حقی است که تأمین منابع آن بر عهده ی دولت و سازمان های ذیربط است و با توجه به اینکه ساخت جاده ها و مسیر های تردد ایمن برای شهروندان از وظایف حاکمیت است فلذا هیچ عذری از نهادهای مسئول در این خصوص پذیرفته نخواهد بود. این عزیزان طبق قانون حق مراجعه به محاکم جهت مطالبه ی قیمت کارشناسی زمین های خود را خواهند داشت و مشخصاً هیچ کس را نمی توان به خاطر مطالبه ی حقوق خویش ملامت نمود.
