اویاقلیق به نقل از صراط: روی کار آمدن ابراهیم رئیسی تنها طی چند هفته، چنان مملو از برکات و شگفتانه بوده که شاید دیدن و شنیدن آن برای عده‌ای نا مأنوس باشد. این نا مأنوسی، اما نه از جهت ایثارگری دولتمردان بلکه بابت عادت کردن ملت به دیدن رئیس جمهور قبلی شان در زیر اسپیلت‌های […]
اویاقلیق به نقل از صراط: روی کار آمدن ابراهیم رئیسی تنها طی چند هفته، چنان مملو از برکات و شگفتانه بوده که شاید دیدن و شنیدن آن برای عده‌ای نا مأنوس باشد. این نا مأنوسی، اما نه از جهت ایثارگری دولتمردان بلکه بابت عادت کردن ملت به دیدن رئیس جمهور قبلی شان در زیر اسپیلت‌های کاخ سعدآباد و مدیریت از راه دور کشور بوده است که جز ننگ و نکبت، ثمره‌ای برای مملکت به ارمغان نداشت!
اکنون پس از هشت سال مدیریت فرسوده، ناکارآمد، پشت میزنشین و مردم گریزانه حسن روحانی، رئیس جمهوری روی کار آمده است که تنها طی یکماه اخیر و هر جمعه، به یکی از استان‌های محروم کشور سفر استانی دارد و از نزدیک و چهره به چهره با مردمان محروم و صدالبته نجیب این مناطق دیدار می‌کند.
بازخوانی و مقایسه چنین رفتار‌هایی فی ما بین دو رئیس جمهور سابق و جدید، یکی از اوجب‌ترین واجباتی است که دائماً باید آنها را برای مردم مرور کرد تا بدانند تعویض ولو یک نفر در رأس قوه اجرایی کشور تا چه میزان می‌تواند اثرگذار باشد و کشوری فروافتاده در بن بست بی تدبیری را رهایی ببخشد.
تا همین چند ماه پیش و همزمان با روی کار بودن ژنرال‌های اعتدالی در رأس قوه بخت برگشته مجریه، حتی خود وزرای کابینه بنفش نیز در حسرت دیدار خصوصی چند دقیقه‌ای برای طرح مشکلات وزارتخانه تحت امرشان با حسن روحانی بسر می‌بردند، اما اینک دولتی تازه نفس سرکار آمده که از غسالان بهشت زهرا (س) گرفته تا مردم در منتظر در صفوف داروخانه ۲۹ فروردین و حتی مرزنشینان استان‌های خوزستان، سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و ایلام نیز قادر به مشاهده رئیس جمهورشان از فاصله‌ای چند متری هستند.
مسلم است که بروز چنین رفتار‌هایی از جانب رئیس دولت و اعضای کابینه سیزدهم از وظایف بدیهی دولتداری بوده و از این جهت هیچ منّتی بر مردم ندارند، اما خیانت‌هایی که طی هشت سال گذشته از طرف باند کلیدداران اعتدالگرا در حق ملت شد، چنان جوی را پدید آورده است که ایرانیان نجیب با حیرتی دوچندان و تعجبی مضاعف، از تغییر و تحولات در دولت رئیسی یاد میکنند.
یکبار برای همیشه باید با خود صادق بود و دانست که الی الابد، هیچ آبی در راستای منافع ملی از مدعیان اصلاح طلبی و اعتدالگرایی گرم نخواهد شد و امید بستن به این قماش غربزده، تمامیت خواه و عافیت طلب، نه تنها سرانجامی جز یأس و افسردگی در پی ندارد بلکه کشور را نیز تا سالیان سال به رنج و محنت و بدبختی دچار خواهد کرد. / صراط
