بیداری آذربایجان: درحالی که هیچیک از روسای جمهور گذشته (ولو سیدمحمد خاتمی پس از وقایع فتنه ۸۸) تاکنون قائل به تحریم ادوار انتخابات نبوده و همواره در آشکار و نهان و علیرغم همه دلخوریها یا اختلاف نظرات، مردم را به شرکت در فرآیندهای قوام بخش جمهوریت نظام ترغیب نموده اند، اینبار، اما احمدی نژاد در […]
بیداری آذربایجان: درحالی که هیچیک از روسای جمهور گذشته (ولو سیدمحمد خاتمی پس از وقایع فتنه ۸۸) تاکنون قائل به تحریم ادوار انتخابات نبوده و همواره در آشکار و نهان و علیرغم همه دلخوریها یا اختلاف نظرات، مردم را به شرکت در فرآیندهای قوام بخش جمهوریت نظام ترغیب نموده اند، اینبار، اما احمدی نژاد در اقدامی بی سابقه و در اعتراض به ردصلاحیتش، نه تنها در انتخابات ۱۴۰۰ شرکت نکرد بلکه بطور علنی نیز از هواخواهنش خواست تا در این به زعم او رقابتهای مهندسی شده، شرکت نکرده و این دوره از انتخابات را تحریم نمایند! فحوای منتشره در آخرین ویدیوی احمدی نژاد، بلافاصله پس از سخنرانی رهبر انقلاب درباره بزرگداشت حماسه حضور مردم در انتخابات، و زیرسوال بردن مشارکت با کنایههای نیش دار و توام با طعن و تمسخر، موید این حقیقت است که نامبرده بصورت رسمی، گسستن آخرین رشتههای پیوند خود با نظام را آغاز نموده و از هزینه سازی علنی علیه حاکمیت، هیچ معذوریت و ابایی ندارد.
هزینه تراشیها و اپوزیسیون نمایی احمدی نژاد در برابر نظام، درحالی است که نامبرده هم اکنون بعنوان یکی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت، حضوری فعال در نشستهای این نهاد داشته و دارد؛ و حال آنکه شایسته است تا از او این پرسش را داشت که با توجه به زیرسوال بردن تمامی ارکان حاکمیت در اظهاراتش، همچون اویی، چگونه وجدانش را قانع به شرکت در جلسات مصلحت اندیشی نظامی میکند که حتی حاضر به شرکت در انتخاباتش نیست؟!
خلط حق و باطل در ادعاهای احمدی نژاد، اگرچه شاید عدهای را مجذوب و مسحور افشاگری هایش کرده باشد، اما طی طریق مذبذبانه او در تایید یا عدم تایید مستقیم سیاستهای حاکمیت، باعث میشود تا نتوان او را فردی صادق قلمداد نمود. نشان به آن نشان که احمدی نژاد اگرچه انتقاداتش را در لباس دلسوز انقلاب و نظام بر زبان میآورد، اما در ادامه آنچنان ناجوانمردانه بر همین نظام میتازد و دستاوردهایش را منکر میشود که شنونده را پیرامون منصفانه بودن اظهاراتش به شک میاندازد!
از سوی دیگر جای دارد تا نظام نیز فارغ از رأفت اسلامی و مدارا با اینگونه اشخاص، یکبار برای همیشه تکلیف چنین صاحب منصبان مسبوقی را تعیین نماید تا هم بی تعارفی، عزم جزم و استواریش را به رخ سایرین بکشد و هم خود را از اتهام مماشات و ملاطفت با السابقون نظام تبرئه نماید.