بیداری آذربایجان – وحیده برنون: اداره سلیقه ای شهر و در کنار آن، طراحی و تصویب اجرای برخی طرح ها و پروژه های عمرانی، خدماتی که اساسا بدون مطالعات جامع شهری صورت می گیرند و فاقد مهندسی ارزش در چرخه مدیریتی و حتی اجرایی هستند، یکی از آفت های بزرگ مدیریت شهری به شمار می […]
بیداری آذربایجان – وحیده برنون: اداره سلیقه ای شهر و در کنار آن، طراحی و تصویب اجرای برخی طرح ها و پروژه های عمرانی، خدماتی که اساسا بدون مطالعات جامع شهری صورت می گیرند و فاقد مهندسی ارزش در چرخه مدیریتی و حتی اجرایی هستند، یکی از آفت های بزرگ مدیریت شهری به شمار می رود که متاسفانه در سال های اخیر نیز اثرات و تبعات منفی این قبیل کارها در توسعه نامتوازن شهر دیده شده است.
متاسفانه طراحی و اجرای طرح ها و پروژه های عمرانی در شهر تبریز که اصولا می بایست بر اساس نیازسنجی، مطالعات شهری و ارزیابی چشم انداز آینده صورت گیرند، در سال های گذشته کم تر مورد توجه مدیران شهری بوده و هر دوره ای به اقتضاء سلیقه مدیران و شوراهایی که بر سر کار بوده اند، مولد پروژه هایی خاص شده اند.
این درحالی است که اجرای طرح های غیرلازم، جدای از برهم زدن روند توسعه اصولی و استاندارد شهر، باعث تحمیل هزینه های گزاف به بودجه های عمرانی شهرداری از یک سو و بی توجهی به پروژه های ضروری و مورد نیاز شهر و شهروندان از سوی دیگر شده است.
این خطای مدیریتی که عمدتا ناشی از فقدان برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت و نبود چشم انداز کلی برای شهر است، در حداقلی ترین سطح، مانع از تحقق شهر انسان محور با رشد متوازن و منطقی شده است.
تبریز در چنین وضعیتی، بدون تردید نیازمند بازتعریف و بازنگری اساسی در روش ها و رویه های سیاست گذاری، تصمیم سازی و تصمیم گیری کلان مدیریتی در دوره آتی مدیریت شهری و شورای آینده خود است، الزامی که قطع به یقین در صورت توجه مدیران آینده تبریز، خواهد توانست مسیر و روند توسعه شهری آن را به سمت استانداردهای علمی و برنامه محور مدیریتی سوق دهد.
