به گزارش بیداری آذربایجان به نقل از صراط مجلس به اصطلاح انقلابی یازدهم، از آن دست پارلمان های منحصربفرد تاریخ جمهوری اسلامی است که می توان جمع ضدین را به وضوح در آن ملاحظه کرد! در تازه ترین مورد از این تناقضات، مجلسی ادعای شفافیتش گوش فلک را کر کرده بود، با ۱۵۳ رأی موافق، […]
به گزارش بیداری آذربایجان به نقل از صراط مجلس به اصطلاح انقلابی یازدهم، از آن دست پارلمان های منحصربفرد تاریخ جمهوری اسلامی است که می توان جمع ضدین را به وضوح در آن ملاحظه کرد! در تازه ترین مورد از این تناقضات، مجلسی ادعای شفافیتش گوش فلک را کر کرده بود، با ۱۵۳ رأی موافق، ۶۳ رأی مخالف و ۱۲ رأی ممتنع از مجموع ۲۳۴ نماینده حاضر در جلسه، با کلیات طرح شفافیت آرای نمایندگان مخالفت نمود!جالب اینجاست که نمایندگان مثلاً انقلابی پارلمان یازدهم در دوران تبلیغات پیش از انتخابات اسفند ۹۸، با تکیه بر ۲ شعار اصلی پای به میدان رقابت گذاشتند که اولی، برخورد قاطع و بی اغماض با قانون گریزی های دولت بنفش و دومی، شفافسازی آرای نمایندگان بود! حال اما با گذشت بیش از یک ششم عمر مجلس جدید، ناگفته پیداست که پارلمان انقلابی هم همچون اسلافش، نه تنها با دولتمردان مماشات نموده و حتی حاضر به در جریان انداختن استیضاح نمایشی و طرح سوال صوری از روحانی نیست، بلکه در قضیه شفافیت نیز کوه ادعایش موش زائید و هیچ قدم مثبتی در این خصوص نیز برنداشت!
افزون بر این، ادعای ساده زیستی و مردمی بودن نمایندگان کاملاً یکدست مجلس یازدهم نیز زمانی رنگ باخت که افتضاحاتی همچون اعطای خودرو دنا پلاس، اختصاص وام مسکن، سهمیه واکسن آنفولانزا و حقوق های چند ده میلیونی بهارستانی ها به اطلاع ملت رسید! در این بین، لابی های گسترده انقلابی های مجلس یازدهم در تقسیم پُست ها و غنائمی همچون هیات رئیسه مجلس، روسای کمیسیون ها، دیوان محاسبات، مرکز پژوهش ها و…، نشان از این واقعیت تلخ داشت که شیفتگان خدمت نیز با جنگ بر سر قدرت، بیگانه نبوده و نیستند!
این درحالیست که بسیاری از نمایندگان پُرمدعای مجلس فعلی، از جمله منتقدین بسیار سرسخت ادوار پیشین مجلس بودند که با وعده تغییر و تحول توانستند اعتماد کمتر از نیمی از واجدین شرایط را جلب نموده و صندلی های سبز رنگ بهارستان را از آن خود کنند. با این وجود، اگرچه نقدهای جدی بسیاری به رویه های غلط مجلس در دوره های گذشته وارد است، اما باز جای شکرش باقی بود که نمایندگان سابق در قیاس با جانشینان فعلی شان، ادعایی در قبال مسائلی نظیر شفافیت آراء نداشتند و خود به وکیل الدوله (نه وکیل المله!) بودن خویش اعتراف می کردند؛ نه آنکه با تذبذب و دورویی آشکار، آرای ملت را بستانند و سپس، خلاف عهد و قولشان عمل کنند!
