بیداری آذربایجان: توسعه و پیشرفت کشور از مهمترین دغدغه‌های مسئولین دلسوز نظام جمهوری اسلامی ایران از جمله رهبر معظم انقلاب می‌باشد. توسعه بیش از آنکه مفهومی اقتصادی باشد ، امری است فرهنگی و دانشگاه به عنوان نهادی فرهنگ ساز می تواند در فرآیند توسعه نقشی ممتاز ایفا کند.
اساس و بنیاد توسعه یافتگی بر تولید دانش و پژوهش اصیل استوار است و دانشگاه مهم ترین نهاد مدنی است که عهده دار این کار بزرگ است . در جامعه ما از عمر دانشگاه ها به عنوان نهادی از جامعه جدید، مدت زیادی نمی گذرد . طبیعی است دانشگاه وقتی در یک جامعه سنتی با مؤلفه های فرهنگی و اجتماعی و ساختارهای سیاسی- اقتصادی ویژه ای همچون جامعه ایران شکل می گیرد ، علاوه بر نقشی که درجهت تولید دانش و تربیت نیروی متخصص و کاردان ایفا می کند، رسالت بسیار شگرف دیگری را نیز عهده دارمی شود که همانا بسترسازی برای توسعه علمی و فرهنگی جامعه ، و نیز بازاندیشی مستمر فرآیندهای سیاسی و اجتماعی آن ، و ارائه راهکارهای علمی و عملی برای برون رفت از تنگناها و بحران ها می باشد.

در چنین شرایطی دانشگاه آزاد اسلامی بعنوان نهاد غیر دولتی – علمی و فرهنگی به عرصه فعالیت های آموزش عالی وارد گردید و با شتاب فزاینده ای رشد نموده و به بزرگترین نهاد آموزشی کشور تبدیل شد. به طوریکه هزاران نفر از فرزندان این آب و خاک در سایه زحمات و تلاش های طاقت فرسای اساتید و کارکنان سخت کوش این دانشگاه آموزش دیده و وارد بازار کار کشور شدند.
متاسفانه کاهش شدید رشد جمعیت کشور و به تبع آن جمعیت دانشجویی ، رشد قارچ گونه دانشگاه‌های غیر انتفاعی که به افراد صاحب نفوذ تعلق داشته و کوچکترین امکاناتی نیز ارائه نمی دهند و از همه مهمتر سوء مدیریت و اختلافات و تخلفات گسترده در راس هرم و سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی، ادامه حیات این دانشگاه با بیش از ۵۰ هزار استاد و کارمند را با چالش جدی مواجه کرده است.
از سوی دیگر جهش ناگهانی و افزایش لجام گسیخته قیمت ها و نیز کاهش شدید ارزش پول ملی در دو سال اخیر توان معیشتی حقوق‌بگیران از جمله اساتید و کارمندان دانشگاه آزاد را به یک چهارم کاهش داده است، در طی این سال‌ها بسیاری از سازمانها به ویژه سازمانهای دولتی اقدام به افزایش حقوق کارمندان خود تقریباً متناسب با تورم نموده اند ولی دانشگاه آزاد که توسط افرادی که هیچ یک از جنس و بدنه این دانشگاه نبوده و به نوعی جزو طبقه مرفه بی درد محسوب می شوند ، اداره می‌شود به‌ گونه‌ای کاملا سوال ‌برانگیز اقدام مناسبی در این زمینه انجام نداده و به افزایش ناچیز حقوق ها حتی کمتر از میزان تعیین شده توسط دولت در سال ۹۷ و ۹۸ بسنده کرده است و در سال ۹۹ نیز علیرغم وعده و وعیدهای بسیار پس از چند ماه به افزایش ۱۵% حقوق اکتفا نموده است.

در حال حاضر حقوق کارکنان دانشگاه آزاد با مدارج علمی بالا بسیار کمتر از کارکنان سایر نهادها و ادارات با مدرک علمی به مراتب کمتر از این افراد هستند، بماند که در این سال ها کارمندان و اساتید اکثر واحدهای دانشگاه آزاد حقوق خود را با تاخیر دریافت کرده و سال‌هاست از حق التدریس و حق التالیف و حق راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه ها خبری نیست.
علیرغم این موضوع اکثر اساتید و کارمندان دانشگاه آزاد به عنوان یک سازمان مشتری محور، با عمل به وظایف و تعهدات خود همانند گذشته تمام قد در خدمت دانشجویان محترم و اعتلای علم و فرهنگ جامعه بوده‌اند.
هر فرد آگاه به علوم مدیریت و روانشناسی به خوبی می‌داند که حتی خود انگیخته ترین افراد هم برای ادامه عملکرد مناسب نیاز به انگیزاننده های مادی و معنوی دارند؛ از اساتیدی که دغدغه‌های شدید مالی ، ذهن و روان آنها را مغشوش کرده چگونه می توان انتظار داشت به فعالیت فکری پرداخته و وظایف آموزشی ، پژوهشی و فرهنگی خود را به خوبی انجام دهند؟ این دور باطل نه تنها سبب آسیب به خود آنها و خانواده هایشان می‌شود بلکه علم و فرهنگ جامعه را نیز دچار آسیب می‌کند ، آسیب به معلم آسیب به جامعه است، و این مسئله وظیفه رسیدگی به معاش اساتید و کارکنان دانشگاه را دوچندان می نماید.

تبعیض و نابرابری در دریافتی حقوق ماهیانه استادان و کارمندان در دانشگاه آزاد اسلامی و مقایسه‌ی احکام شغلی آنان با استادان و کارمندان دیگر موسسات آموزشی و کارمندان دولتی با مدارج علمی به مراتب پایین تر دامنه‌ی تبعیض ظالمانه‌ای را که بر آنان رفته است، مشخص می کند که اساتید دانشگاه آزاد با حقوقی به مراتب کمتر از اساتید سایر موسسات آموزش عالی ( که متاسفانه مسئولین دانشگاه آزاد نیز همگی از بین آنها یا سایر بازنشستگان ادارات نظامی و دولتی انتخاب می‌شوند) ساعات موظف تدریس بیشتری دارند که با توجه به کاهش دانشجو به خصوص در واحدهای شهرستانی، امکان تکمیل موظفی اساتید فراهم نشده و استاد درمانده مجبور است دورتادور استان محل خدمت خود و گاه استان‌های همجوار را گشته و از روسای واحدهای دیگر دریوزگی واحد درسی برای تکمیل موظفی تدریس خود نماید. فراموش نکنیم که ائمه معصومین عدل را سنگ زیرین بنیاد اسلام معرفی نموده اند لذا در کشور و دانشگاهی که به نام اسلام مزین است آیا این حجم از بی عدالتی سئوال برانگیز نیست؟
تعلل چند ساله در ترمیم حقوق ها به عنوان یک مشکل حیاتی در دانشگاه آزاد اسلامی ، نشان از خمودگی و تنبلی سیستماتیک دانشگاه و مدیران دولتی آن دارد. بلاشک حل این مشکلات و معظلات پیش گفته مدیرانی جوان و لایق از جنس و بدنه دانشگاه را می طلبد که ضمن آشنایی با مسائل درون سازمانی و رصد دقیق مشکلات موجود و تعامل با مدیران بالادستی و دولتی به جای اجرای شوهای تلویزیونی و دادن منصب به یاران وامانده از قافله قدرت، دانشگاه آزاد را به سلامت از این مرحله خطرناک عبور دهد.
امید است مسئولین ذی ربط و اعضاء هیات امناء دانشگاه و خوانندگان این مرقومه با در نظر داشتن وجدان و بدون در نظر گرفتن تمایلات سیاسی در صدد رفع مشکلات دانشگاه آزاد با سپردن مسئولیت به مدیرانی جوان از خود دانشگاه برآیند و خانواده دانشگاه آزاد را از تبعیض و بلاتکلیفی برهانند و شرایط برای ادامه‌ی فعالیت علمی و پژوهشی شایسته پرسنل تلاشگر دانشگاه آزاد اسلامی فراهم شود. انشالله