اویاقلیق – زهرا عبداله میرزائی: در تمام دوره های تاریخ، سرمایه داری در جوامع انسانی به عنوان قدرت کثیف و غیر اخلاقی همواره بر علیه اصول انسانی تاخته است. سرمایه داری، قدرتی که انسانهای ضعیف را فقط به چشم برده می بیند و صاحبان سرمایه همواره با سوار شدن بر نیازهای بشری، پیاده ها را […]
اویاقلیق – زهرا عبداله میرزائی: در تمام دوره های تاریخ، سرمایه داری در جوامع انسانی به عنوان قدرت کثیف و غیر اخلاقی همواره بر علیه اصول انسانی تاخته است. سرمایه داری، قدرتی که انسانهای ضعیف را فقط به چشم برده می بیند و صاحبان سرمایه همواره با سوار شدن بر نیازهای بشری، پیاده ها را قربانی خواسته های کثیف و غیرانسانیِ امیال جاه طلبی خود می کنند!
در همه جوامع بشری، پیاده ها و سواره ها دو گروه عمده و غالب از انسانها هستند که در این میان، سرمایۀ سواره ها به عنوان ابزار سوء استفاده از نیازهای اولیۀ بشری، جهت خدایی کردن بر انسانهای فقیر بوده است تا همچون عصر جاهلیت، برده داری رایج گردد و این بار، این برده داری نوین نه تنها نکوهیده نبوده بلکه از طرف همگان نیز مورد تحسین قرار می گیرد! و دیگر زیر لوای اسلام محمدی، بت پرستی با تبصره مجاز می شود!
سرمایه که باشد، سواری گرفتنِ سرمایه دار از قشر محروم نه تنها گناه نیست بلکه عین ثواب است!
سرمایه که باشد، پیاده ها باید تا ابد پیاده بمانند تا از بودن آنها، سرمایه داری نفس بکشد و حیات ننگین خود را ادامه بدهد تا جان ندهد از جامعۀ بی برده!
سرمایه که باشد، تغییر اسلام محمدی و خداپرستی به اسلام سرمایه داری و پول پرستی و خدا شدنِ سرمایه دار و در نهایت رواج بت پرستی! نه تنها از سوی مدعیان دین سرزنش نمی شود بلکه توجیه و حمایت هم می شود!
سرمایه که باشد، دهان همۀ قشرها بسته می شود! حتی قشری که هر روز درس دین و نهج البلاغه به خورد مردم بیچاره می دهند!
سرمایه که باشد، همه جور خلاف و گناه با قدرت پول چنان شسته می شود! و تطهیر می گردد تا صاحب سرمایه آنچنان مقدس و مطهر شود طوریکه حتی سرمایه دار را تبدیل به زیارتگاه همه حاجتمندان و ندارها می کند!!
سرمایه که باشد، فرار از اشتباهات نه تنها آسان خواهد بود بلکه سرمایه دار را چنان گستاخ می کند که افسار بر دهان پیاده ها می بندد و چنان می تازد و سواری و قربانی می گیرد که همه دهان ها از اعتراض بسته می شود!
سرمایه که باشد، فساد اقتصادی و اخلاقی در فرهنگ لغات سرمایه دار حذف می شود! و این واژه فقط برای پیاده ها و قربانی هایِ زادۀ قدرتِ سرمایه داری کاربردی می شود!
سرمایه که باشد، همه پیاده ها خودبخودی قربانی زیاده خواهی های سرمایه دار می شوند و این در یک جامعه اسلامی از سوی مدعیان دین نه تنها زیر سوال نمی رود! بلکه این قربانی گیرها، با عزت و احترام! بالانشین تمام مراسم های جامعه اسلامی می شوند!
سرمایه که باشد، خدای خالق زمین و آسمانها فقط خدای بیچارگان هست و آن هم فقط در قلبها باید محفوظ بماند! چون وقتی سرمایه، انسان را برده سرمایه دار می کند دیگر اعلام خداپرستی هم جرم است! و خدای او فقط صاحب سرمایه است چون با پول خریداری شده است و جانش در دست خدای جدید هست!
سرمایه که باشد، علم و شخصیت و جایگاه اجتماعی و دین و قدرت و میز و احترام را یک جا برای سرمایه دار به ارمغان می آورد… و این یعنی آخر فلاکت و بیچارگی پیاده ها و قربانی شدن همه اخلاقیات زیر پای سواره ها…
سرمایه که باشد، روابط ناسالم با جنس مخالف، با کلاه شرعی صیغه! توجیه می شود و اینگونه خیانت به همسر در نهایت وقاحت با دروغ بزک شدۀ نیت خیرخواهانه جهت کمک به زنان تنها! دیگر در اذهان عمومی زشتی خود را از دست می دهد! و عدم وفاداری به زندگی را عادی سازی می کند.
سرمایه که باشد، نوشیدنی حرام در مهمانی بزرگان و رقص زن نامحرم در مراسم آنها و تخلف و ترویج فحشاء و همه جور فساد برای سرمایه دار فقط یک طنز هست که با قهقهه های شیطانی سواره ها، قلبهای پیاده ها پیاده تر می شود تا جان دهند در این بی عدالتی رایج! و قربانی همیشه تاریخ باشند.
شهید دکتر علی شریعتی در وصف «سرمایه داری» می گوید: «سرمایه داری پول را جانشین «خدا»، و تولید را جانشین «توحید»، و اقتصاد را جانشین «عشق»، و قدرت را به جای «حقیقت»، و لذت را به جای «کمال»، سلطه بر طبیعت را به جای «تسلط بر خویش»؛ قانون جنگلی که وارث هزاران سال فرهنگ و قانون و حقوق می شود، و رابطه ها، رابطه گرگان و سگانی که بر مرداری هجوم برده اند و این بر آن مخلب می کشد و این بر آن منقار…»
