اویاقلیق – زهرا عبداله میرزائی: تکرار و تکرار می شود عادت برای انسان! و بدتر آنکه تکرار مناسبت های دینی هم به زمره عادت های انسان می پیوندد تا اثرشان کمرنگ و کمرنگ شود و پناه بر خدا اگر این عادت ها باعث بی رنگی و بی اثری همین مناسبت ها شوند… ماه رمضان و […]
اویاقلیق – زهرا عبداله میرزائی: تکرار و تکرار می شود عادت برای انسان! و بدتر آنکه تکرار مناسبت های دینی هم به زمره عادت های انسان می پیوندد تا اثرشان کمرنگ و کمرنگ شود و پناه بر خدا اگر این عادت ها باعث بی رنگی و بی اثری همین مناسبت ها شوند…
ماه رمضان و شب های قدر و عید فطر آمدند و رفتند؛ ماهی که پُر از برکت بود و اگر انسانی کمترین تلاش را می کرد مطمئناً نور ایمان بر قلب و وجودش جاری می شد چراکه رسول خدا (صلى الله علیه و آله) می فرمایند: «درهاى آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده مى شود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.»
رهبر معظم انقلاب، ۱۸ فروردین ۱۳۶۹ در دیدار با اقشار مختلف مردم فرمودند: «اصل قضیه این است که ما بتوانیم در ماه رمضان، این سیرِ الی اللَّه را بکنیم و می شود. عرض کردم، گاهی که پس از پایان ماه رمضان، خدمت امام (رضوان اللَّه تعالی علیه) می رسیدم، برایم محسوس بود که ایشان نورانی تر شده اند و حرف زدن و نگاه و اشاره و حرکت دست و اظهارنظرشان، با قبل از ماه رمضان فرق کرده است. دوره ماه رمضان، برای یک انسان مؤمن و والا، این طوری است. آن قدر به او و به قلب و باطنش، نورانیت می بخشد که انسان این را در مشاهدۀ حضوری او حس می کند و از حرف زدنش می فهمد که نورانیتر شده است…»
حال نکته مهم این است که آیا این نور ایمان که حاصل یک ماه بندگی خدا هست، آیا دکوری است یا کاربردی هم دارد؟!
همانطور که رهبر معظم انقلاب در مراسم سی امین سالگرد رحلت امام خمینی (ره) در جوار مرقد مطهر امام راحل فرمودند: «امام مردی بود ظلم ستیز؛ با ظلم کنار نمی آمد، با ظلم مبارزه می کرد، حامی مظلوم، استکبارستیز؛ امام مردی بود عدالتخواه، طرفدار مظلومان، حامی مظلومان؛ اهل صداقت، با مردم صادق بود، با مردم همان جوری سخن می گفت که دل او بود و احساس قلبی او بود؛ با مردم صادقانه رفتار می کرد؛ در راه خدا اهل مجاهدت بود، آرام نمی نشست، دائم در حال مجاهدت بود…»
پس این خصوصیات امام خمینی (ره)، رسالتی را برای همه آنهایی که ادعای تبعیت از مسیر عدالتخواهی امام خمینی (ره) را دارند، یادآوری می کند که اگر منافع شخصی این رسالت مهم را تا به امروز، کمرنگ کرده بود بار دیگر برایشان پررنگتر از همیشه باشد و گام های اساسی را برای برقراری عدالت و مبارزه با هر ظلمی بردارند و بدانند و بدانند که هیچ بهانه و مصلحتی هم در این مسیر خدایی قابل قبول نیست…
نور ایمان اگر قرار است فقط در قلب مومن بماند و دکوری باشد و هیچ کاربردی برای بندگان دیگر خدا نداشته باشد، یقیناً مطلوب خداوند هم نخواهد بود! چراکه همه پیامبران برای برقراری عدالت مبعوث شدند و حال این رسالت در طول تاریخ در هر زمان و مکانی باید ادامه یابد و وای بر آنانکه می خواهند مسیر تاریخ را منحرف کنند تا از زیر بار مسئولیت سنگین مبارزه برای عدالت، شانه خالی کنند…
بندگی خدا آیا غیر از این است که برای نجات مظلوم و نابودی ظالم قدم برداریم؟! اگر نور ایمان در قلبی روشن شود محال است که با آن روشنایی، حقایق جامعه دیده نشود مگر اینکه انسان خود را به ندیدن بزند و در این صورت این نور ایمان، در حالت دکوری خواهد ماند و هیچ کاربردی نخواهد داشت!
نور ایمان در قلب مومن وقتی کاربردی هست که بر سر ظالم و حرام خوار و مفسد فریاد بزنیم… نور ایمان در قلب مومن وقتی کاربردی هست که اگر می توانیم کاری برای نجات مظلوم انجام بدهیم حتی اگر ظالم دوست باشد! نور ایمان در قلب مومن وقتی کاربردی هست که هیچ مصلحتی تو را از رسالتت که مبارزه با فساد است، بازندارد و تو رسواگر هر فاسدی باشی حتی اگر همنشینت باشد…
