اویاقلیق – ابوالفضل وصالی: سوء استفاده ی فرصت طلبانه از فضای مجازی که به نوبه ی خود نماد ظرفیت برخورداری جامعه ی ما از یک فضای دموکراتیک است ، در مقیاس کلان می تواند میزان لیاقت این جامعه را برای نیل به یک حاکمیت واقعی دموکراسی‌محور نشان دهد! اگر محتوای بسیاری از گروه های فعال […]
اویاقلیق – ابوالفضل وصالی: سوء استفاده ی فرصت طلبانه از فضای مجازی که به نوبه ی خود نماد ظرفیت برخورداری جامعه ی ما از یک فضای دموکراتیک است ، در مقیاس کلان می تواند میزان لیاقت این جامعه را برای نیل به یک حاکمیت واقعی دموکراسی‌محور نشان دهد!
اگر محتوای بسیاری از گروه های فعال در فضای مجازی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم در وهله ی اول به وضوح با اکثریت جمعیتی ساکت و تماشاگر مواجه می شویم که تنها « آی دی » خود را در این گروه ها پارک کرده اند و عموماً با رویکرد ملال آور محافظه کارانه از مشارکت در مباحث خودداری می کنند و احیاناً از فرصت این پدیده ی اعجاز آمیز فضای آزاد ارتباطاتی عصر تکنولوژی تنها به چاپلوسی و تملق چندش آور مانند تبریک و تسلیت به مناسبت هایی به غایت « خصوصی » چون تولد نوردیده و عروسی پسردایی و دخترخاله ی فلان فرد و انتصاب و انتخاب بهمان کس و فوت شوهرعمه ی داماد فلان شخصیت مشغولند که جای آن البته اگر قصد سالوسی در میان نباشد ، حداکثر در « پی ام » ( خط شخصی ) و یا ایمیل مخاطب است !
هم چنین نمود بسیار زشت تر ازسکوت و نقش انفعالی و تماشگر گونه دراین گروه ها آن است که عده ای با نقاب و اسم های جعلی و ناشناخته گاهاً به ارسال پست های سخیف و سبک و موهن و مبهم ، و یا ایراد تهمت و لجن پراکنی برای برخی افراد و جریان ها و کنشگران اجتماعی مبادرت می ورزند تا شاید با اینگونه خوش رقصی های زشت و مذموم برای صاحب منصبان و اربابان خود روزگار بگذرانند !
برای تایید این واقعیت می توان چند گروه آزاد فضای سایبری که امکان « کامنت گذاری » مستقیم در آنها وجود دارد به مثابه یک روش تحقیقی میدانی را مورد مراجعه قرارداد تا بطور عینی میزان درصد نقش آفرینی و نیز احساس مسوولیت در کیفیت و مفهوم محتوای پست اعضاء آنها در گروههایی که بخشی از جامعه ی واقعی می تواند تلقی شود ارزیابی گردد !
حال اگر اساس یک جامعه ی دموکراتیک واقعی بر اراده و رای آحاد مردم تلقی شود که مبنای آن « دیکتاتوری اکثریت بر اقلیت » است ، نتیجه ی مراجعه به همه پرسی در جوامع انسانی توسعه نیافته، جز فاجعه ای نخواهد بود که آتش آن، هم همان اکثریت جاهل و هم اقلیت عاقل را یکجا می سوزاند و شرایط اجتماعی ما کم و بیش آینه و نمایشگر این واقعیت تلخ است ؟!
حقیقت این است که فرهنگ استفاده ازشبکه های اجتماعی فضای مجازی در اثر سکوت و محافظه کاری نخبگان و فرهیختگان و یا بر پایه ی رندی و گستاخی فرصت طلبان، تجلی همان الگوی رایج و جاری در جامعه ی واقعی و عینی ماست !
و این سخن گهر بار چه زیباست که :« آگاهی مقدم بر آزادی است » و احیاناً اگر مردمی بدون رشد فرهنکی و اخلاقی و آگاهی و نیز بدون درک برتری و اولویت مصالح اجتماعی بر منافع فردی به آزادی دست یابد! نتیجه ای جز بدبختی و پشیمانی در پی نخواهد داشت !
