اویاقلیق: در جلسه هفته قبل شورای شهر تبریز، آجودان زاده عضو این شورا طی مصاحبه ای رسما و علنا با نام بردن از فرج قلیزاده و شکور اکبرنژاد، رسما آن دو را به تبانی و دور زدن آئین نامه داخلی شورا متهم کرد و گفت: «رئیس شورا بدون نظر اعضای شورا، فرج قلیزاده را به […]
اویاقلیق: در جلسه هفته قبل شورای شهر تبریز، آجودان زاده عضو این شورا طی مصاحبه ای رسما و علنا با نام بردن از فرج قلیزاده و شکور اکبرنژاد، رسما آن دو را به تبانی و دور زدن آئین نامه داخلی شورا متهم کرد و گفت: «رئیس شورا بدون نظر اعضای شورا، فرج قلیزاده را به عنوان نماینده شورا در کمیسیون ماده ۷۷ معرفی کرده است» و البته برای گفته خود هیچ سندی ارائه نداد.
در ادامه رسانه های همسو به سرعت شروع به بازنشر سخنان وی کردند؛ بدون اینکه کسی از وی سندی برای ادعایش بخواهد.
امروز و بعد از گذشت یک هفته آقای آجودان زاده بصورت تلویحی و خیلی سطحی اظهاراتشان را پس گرفتند.
ایشان گفتند که از اصل قضیه غافل بودند و اخیرا مطلع شده اند؟!!!
طبق گفته ایشان انتخاب فرج قلیزاده به عنوان نماینده شورا در کمیسیون ماده ۷۷ مربوط به سال قبل است؛ سوال: چرا در طول یکسال گذشته در مورد تخلفی که احساس می کردند حرفی نزده اند؟!
پاسخ این سوال مشخص است. ایشان در هفته های اخیر گفتند که تا بحال بخاطر عضویت در هیئت رئیسه سکوت کرده بودند و الان لزومی نمی بینند سکوت کنند و وعده داده اند که از این دست افشاگری ها باز هم از سوی شان تکرار خواهد شد!
سوال اصلی اینجاست که عضویت در هیئت رئیسه مگر لکنت زبان می آورد؟! اگر عضویت در هیئت رئیسه یعنی چشم بستن بر تخلفات، پس خدا بر مردم این شهر رحم کرده است که طیفآجودان زاده به ریاست شورا نرسیدند.
به عبارتی دیگر؛ چارچوب فکری و عملیاتی اقلیت شورای شهر بر محور خودی و غیرخودی است. اگر خودی ها و یا منافع خودی ها تهدید شود، به هر نحوی و با هر ابزاری که دست شان بیاید هجوم میاورند ! و اگر فسادی در بین خودشان و یا در میان کسانی که قرار گرفته اند رخ دهد، کاملا مشاعر خود را از دست می دهند و اصطلاحا دچار سوء مزاج می شوند.
از یکشنبه هفته قبل تا به امروز هیچ یک از مطلعین اقلیت شورای شهر از واقعیت جریان کمیسیون ماده ۷۷ سخنی نگفته اند و البته بعد از مشخص شدن حقیقت نیز بعید است از خر شیطان پیاده شوند. اما رو شدن استراتژی پنهان شده در خیرخواهی های برخی و اشک تمساح شان برای شهر، باید همه دغدغه مندان و همه کسانی که اگر اختلاف سلیقه ای هم با جریان عدالتخواهی دارند اما نمی خواهند در اردوی زرسالاران بدنام تاریخ شوند را بیدار و هوشیار تر کند.
جریانی که براحتی آب خوردن آبرو می ریزد و بخاطر اینکه دچار پیگرد قضائی نشود! تلویحا حرفش را پس می گیرد و چنان مغرور و مست از حمایت زرسالارانند که زبان شان برای حلالیت طلبی هم نمی چرخد و خود را در امتداد مسیری قرار می دهند که موتور محرک زرسالاران چپاولگر گردند. کسانی که هیچ حد و مرزی برای دوشیدن بیت المال نمی شناسند و البته به هیچ حد و مرز اخلاقی نیز قائل نیستند و چه بسا در مجلسی چفیه بر گردن اندازند و چنان امام خامنه ای بگویند که ستون های کعبه بلرزد، ولی در خلوت به سلامتی همدیگر بنوشند.
خطر آنجاست که آجودان زاده و طیف همراهش برای رساندن مهره خود به مهم ترین نهاد فرهنگی شهر، حاضرند همه هنرمندان و ورزشکاران و زنان و جوانان را ناامید کنند؛ چرا که باید نسبت به خوش خدمتی برخی، جبران کنند. اگر به فکر هنر و هنرمند و ورزشکاران و … هستند چرا اصرار دارند فرهنگ و هنر این شهر و شهروندانش را در سایه قارون قوم زرسالار قرار دهند؟!
صحبت های امروز عضو شورای شهر خطر دیگری را نیز گوشزد کرد؛ که براستی باید خداوند بر مردم این شهر بخاطر شهرداری که تحفه اقلیت و مورد حمایت کامل آنهاست، رحم کند!
آجودان زاده اخیرا گفته بود بخاطر برنامه های شهین باهر به وی رای داده است. یکسال گذشته بخوبی نشان می دهد که برنامه های شهرداری چقدر قابل دفاع بوده است. از عدم تحقق بودجه و شوآف های رسانه ای بی ثمر و صدالبته حاشیه سازی های پی در پی، ناکارآمدی مشهود است (به زودی در این مورد به تفصیل مطلبی منتشر خواهد شد) . با این حال بخاطر اینکه نمی خواهند اشتباه و خطای خود را بپذیرند به حمایت خود از شهردار ادامه می دهند بدون اینکه منطق مشخصی داشته باشند.
البته بقدری ناکارآمدی شهردار تبریز مشهود است که آجودان زاده دست به دامان مقدسات مذهبی هم شده است و انجام کوچکترین تکلیف سازمانی شهردار تبریز را نیز امری مقدس و شایسته سجده شکر ملت و زعمای شان می داند.
این جریان ظاهرا دوست ندارد بر سبیل منطق و عقلانیت باشد و بعید است که به فکر درمان سوء مزاج اخلاقی و سیاسی خود باشند و رسانه های جریان عدالتخواهی نمی توانند منتظر درمان سوء مزاج زرسالاران بمانند و البته معلوم هم نیست که کی خواب زده ها بخواهند از خواب غفلت بیدار شوند؛ اما تکلیف رسانه ای جریان عدالتخواهی مشخص است.
تکلیف اصلی جریان رسانه ای عدالتخواه، مطالبه شفافیت در همه امور است. به هیچ وجه نباید نسبت به ابهامات در هر موضوعی و درباره هر شخصی مسامحه صورت گیرد.
مشکل اصلی کشور و شهر تبریز نبودن منابع نیست، بلکه موتور توزیع و معیار توزیع دچار آفت شده است.
مطالبه شفافیت منجر به اصطکاک های سختی خواهد شد اما نهایتا کسانی که بر صراط خیر و صواب استقامت ورزند، مورد حمایت ویژه الهی خواهند بود.
