اویاقلیق – زهرا میرزائی: یکی دو هفته مانده به ماه محرم، در گفتگو های مردم می شنیدم که: “چه ماه محرمی با این اوضاع؟! اگر محرمِ امسال احسان دیدید! سلام ما را هم برسانید!” درست است ریشۀ این حرفها به گرانی های وحشتناکِ جامعه امروز ما بر می گردد ولی در میان این حرفها و […]
اویاقلیق – زهرا میرزائی: یکی دو هفته مانده به ماه محرم، در گفتگو های مردم می شنیدم که: “چه ماه محرمی با این اوضاع؟! اگر محرمِ امسال احسان دیدید! سلام ما را هم برسانید!” درست است ریشۀ این حرفها به گرانی های وحشتناکِ جامعه امروز ما بر می گردد ولی در میان این حرفها و پیش بینی ها، دلم برای غریبیِ امام حسین (ع) شکست. چراکه اغلب، ماه محرم و عزای امام حسین (ع) را فقط با احسان می شناسیم!
البته هر کاری با نیت یاری به امام حسین (ع)، مطمئناً قدمی برای نزدیک شدن به آقای مهربانی ها است اما یقیناً کافی نیست! خدمت در تمام مراسم های امام حسین (ع)، احسان و نذری دادن، آماده کردن مساجد و معابر برای ماه محرم، اشک ریختن و عزاداری کردن، همه راههایی برای عرضِ ارادات انسانها به آقا امام حسین (ع) است ولی در میان این همه، باز آقا غریب، مظلوم و تنهاست!
وقتی به غریبی امام حسین (ع) فکر می کنم، بغض امانم نمی دهد و افسوس که فریادها در قلبم تبدیل به سکوتی غمبار می شوند…
امام حسین (ع) میراث دار انسانیت است؛ کاش یکبار تأمل کنیم و به وظیفه فردی خود در قبال امام حسین (ع) بهتر اندیشه کنیم تا شاید با عنایتِ خود آقا بتوانیم از رنج های غریبی ایشان کم کنیم.
امام حسین (ع) برای حفظ انسانیت و ارزشهای اسلام قیام کرد؛ قیامی که امام حسین (ع) تا به امروز، دنبالِ یاریگر برای اهداف قیامش است. آیا یاریگرش بودیم؟
لحظه ای فکر کنیم چگونه می توانیم انسانِ مورد پسندِ امام حسین (ع) باشیم؟! چگونه می توانیم از مظلومیت و غریبی ایشان بکاهیم؟!
آیا امام حسین (ع) در این وضعِ فقر و مشکلاتِ بی پایانِ مردم، راضی به احتکارِ کالاهای اساسی مردم است؟!
آیا امام حسین (ع) با تظاهرهای نفرت انگیز به دین، راضی به پا گذاشتن روی خون شهدا است؟
آیا امام حسین (ع) راضی به رقصِ زنِ نامحرم جلویِ مهمان های مردِ مراسم و بی تفاوتی همۀ مدعیان دین و انقلاب نسبت به چنین مواردی، است؟!
آیا امام حسین (ع) راضی به اشک های دروغین و مصلحتیِ حرام خوارها که زندگی را بر مردم سخت کرده اند، است؟
آیا امام حسین (ع) راضی به وجود نوشیدنی های حرام در مهمانی های مختلطِ بزرگان و حضورِ با افتخارِ بزرگان در آن مراسم های گناه است؟!
آیا امام حسین (ع) راضی به مکر و حیلۀ کفتارهای بی وجدان با قیافۀ موجه دینی، تسبیح به دست، ذکر قرانی بر لب است؟!
آیا امام حسین (ع) راضی به دروغ و فتنۀ مدعیان صف اول دین است؟!
آیا امام حسین (ع) راضی به فروشِ قلم ها، وجدان ها، شرف ها، ناموس ها، آبروها و تمامی ارزشهای انسانی به بت های زمانه است؟!
شما را به امام حسین (ع)، با اشک های نمایشی و اداهای عزاداری زیر بیرق آقا، بیش از این بر غریبی و مظلومیت امام حسین (ع) نخندید و قلبش را تکه تکه نکنید با تمامِ کارهای غلط و بی وجدانتان…
دشمنان امام حسین (ع) در سال ۶۱ قمری، در صف مقابل او ایستادند ولی اکنون دشمنی با اهدافِ قیام امام حسین (ع) در میان همین پیروان دروغین است که لباس سیاهِ آقا امام حسین (ع) را بر تن کرده اند اما در دل ذره ای همگام با آقا امام حسین (ع) نیستند و برای همین امام حسین (ع) امروز تنهاتر، غریبتر و مظلومتر از سال ۶۱ قمری است.
آری امام حسین (ع) در میان این همه نمایشِ مدعیان دروغین عشق حسینی، بیش از سال ۶۱ قمری غریب و مظلوم است چراکه اگر غریب و مظلوم نبود وضع ما اکنون این نبود! مردم به اشک های شما مدعیان دروغین برای تأییدتان در انتخاب های آینده و تقسیم پُست ها، نیازی ندارند اما شما حتماً نیاز دارید!! چون شرمی دیگر نمانده است از این همه رسواییِ حرام خواری و مهمانی هایِ گناه و رقص زنان نامحرم و رابطه های ناسالم و …
و حرفِ آخر، سخنانی قابل تأمل از شهید دکتر علی شریعتی: “حسین (ع) یک درس بزرگ تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. مراسم حج را به پایان نمی برد تا به همه حج گزاران تاریخ، نماز گزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که اگر امامت نباشد، اگر رهبری نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است. در آن لحظه که حسین (ع) حج را نیمه تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف، هم چنان در غیبت حسین، ادامه دادند، مساوی هستند با کسانی که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند، زیرا شهید که حاضر است در همه صحنه های حق و باطل، در همه جهاد های میان ظلم و عدل، شاهد است، حضور دارد، می‌خواهد با حضورش این پیام را به همه انسان ها بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هرکجا که خواهی باش! وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی، هرکجا که می‌خواهی باش، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است.”
عزیز خدایی
تاریخ : ۱۷ - شهریور - ۱۳۹۸تشکر از خانم میرزای این خانم با هوش ودل سوز که درد حسینی دارد روح زینبی .خدا حفظ شان کند