اویاقلیق – زهرا میرزائی: یک مسئولِ بی درد و مرفه، چگونه می تواند مردم عادی را به صبر و تحملِ دریایِ مشکلات، دعوت کند؟ از قدیم گفته اند: “سواره کی خبر دارد از حال پیاده؟!” آنهایی که در حالِ یقه پاره کردن برای اجرایِ یک قانون در شهر، می خواهند احساسات مردم را به بازی […]
اویاقلیق – زهرا میرزائی: یک مسئولِ بی درد و مرفه، چگونه می تواند مردم عادی را به صبر و تحملِ دریایِ مشکلات، دعوت کند؟
از قدیم گفته اند: “سواره کی خبر دارد از حال پیاده؟!”
آنهایی که در حالِ یقه پاره کردن برای اجرایِ یک قانون در شهر، می خواهند احساسات مردم را به بازی بگیرند، نمی خواهند از خوابِ خوشِ روزهای قدیمی بیدار شوند؛ خواب خوشِ خوشگذرانی با پولهای مردم به اسمِ ورزش و به کام خودشان…
بس کنید این دروغ های ننگین را، جمع کنید این نمایش های مضحکتان را، شرم کنید از خدا، تا کی می خواهید به نام ورزش، پولِ مردم بیچاره را هَپلی هَپو کنید…
بخور بخورهایِ مفت، خوب مزه داده زیر زبانتان؟! ما مردمِ آگاه، گولِ های و هوی های الکی و اشک های تمساحی تان را نمی خوریم…
شماهایی که همیشه سوار بر این مردم بدبخت بودید، کی از حال آنها خبر داشتید؟ کی از حال کارگری که حقوق ماهیانه اش را نگرفته است خبر داشتید یا دارید؟
شماهایی که با لابی، جذب همان سازمان ها شدید و میلیونها پولِ مردم را به خوشگذرانی های خودتان اختصاص می دهید، کی از مردمی که عمری پیاده بودند و هستند، خبر دارید؟ وای بر شما، ننگ بر شما… شماهایی که حاضرید برایِ شهرت همه چیز را فدا کنید…
شماهایی که قلم هایتان برای منافعِ شخصی دیگران است، ساعتی را به مطالعۀ سخنان بزرگان اختصاص دهید و ببینید دکتر علی شریعتی در نیایش هایش با خدا، چه زیبا گفته است: “خدایا، شهرت، منی را که، “می خواهم باشم”، قربانیِ منی که “می خواهند باشم”، نکند.”
کی شکمِ شما های و هوی کنندگان، از آن غذاهای مفت و رنگین خالی بوده است که بفهمید شکم خالی و گرسنه یعنی چه؟ شماهایی که فریادهای دروغین تان گوش مردم را کر کرده است، کی می خواهید بفهمید که تأمین نانِ سفره مردم واجب تر از صرف پول مردم به #ورزش_غیرقانونی است…
شما را به خدای یکتا و خالق زمین و آسمان، قسم نمیدهیم! شما را به آن خدایی که از جنس خودتان هست و شماها خودتان آنرا بت کرده اید و مانند #عصر_جاهلیت پرستشش می کنید، قسم می دهیم که دستهای ناپاکتان را از اموال مردم بکشید بیرون…کم، خونِ این مردم بیچاره را بمکید…
امام علی(علیه السلام) می فرمایند: «مَنْ کانَ فِی النِّعْمَهِ جَهِلَ قَدْرَ الْبَلیَّهِ؛ کسی که در نعمت باشد، اندازه گرفتاری را نمی‌داند.» ( علامه مجلسی، بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۱۲)
و کلام آخر اینکه: تو را که دیده ز خواب و خمار باز نباشد * ریاضتِ منِ شب تا سحر نشسته چه دانی؟ (سعدی)
