چکیده پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط بین هوش اجتماعی و سازگاری تحصیلی با بررسی نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه ارومیه در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بودند (۲۴۰ نفر) که از این تعداد ۱۴۹ نفر با استناد به جدول مورگان […]
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط بین هوش اجتماعی و سازگاری تحصیلی با بررسی نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه ارومیه در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بودند (۲۴۰ نفر) که از این تعداد ۱۴۹ نفر با استناد به جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای پاسخگویی به پرسشنامه ها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش سه پرسشنامه استاندارد: "مقیاس هوش اجتماعی" (سیلورا و همکاران، ۲۰۰۱)؛ "خودکارآمدی تحصیلی" (مورگان و جینکز، ۱۹۹۹) و "سازگاری تحصیلی" (بیکر و سیریاک، ۱۹۸۶) بودند که روایی آنها با استناد به نظر متخصصین و پایایی آنها با محاسبه آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها هم از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که هوش اجتماعی به طور مستقیم و با واسطه خودکارآمدی تحصیلی بر سازگاری تحصیلی دانشجویان تأثیرگذار است.
کلید واژه ها: هوش اجتماعی؛ سازگاری تحصیلی؛ خودکارآمدی تحصیلی
نویسندگان:
علیرضا قلعه ای
محمد رضا فریدی: عضو هیأت علمی دانشگاه ارومیه
زهرا مرادی: عضو هیأت علمی دانشگاه ارومیه
فصلنامه پژوهش اجتماعی – دوره ۸، شماره ۲۹، زمستان ۱۳۹۴٫
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 
