اویاقلیق :نویسنده سریال «دیوار شیشه‌ای» گفت: به دنبال قصه‌هایی بودیم که بازخورد اجتماعی خوبی داشته باشند، قصه «ماه عسل» را دیدم و فکر کردم که این قصه می‌تواند مخاطبان بسیاری را جذب کند. «محمد محمود سلطانی» نویسنده سریال «دیوار شیشه‌ای» با اشاره به این سریال و شباهت قصه قسمت اول به یکی از داستان‌های برنامه […]
اویاقلیق :نویسنده سریال «دیوار شیشه‌ای» گفت: به دنبال قصه‌هایی بودیم که بازخورد اجتماعی خوبی داشته باشند، قصه «ماه عسل» را دیدم و فکر کردم که این قصه می‌تواند مخاطبان بسیاری را جذب کند.
«محمد محمود سلطانی» نویسنده سریال «دیوار شیشه‌ای» با اشاره به این سریال و شباهت قصه قسمت اول به یکی از داستان‌های برنامه «ماه عسل» گفت: در کل در این بیست قسمت که تولید شده تنها یک قسمت که همان قسمت اولمان بود شبیه به یکی از قصه‌های پرمخاطب برنامه «ماه عسل» بود.
وی درباره همین موضوع ادامه داد: از همان ابتدا به دنبال قصه‌هایی بودیم که بازخورد اجتماعی خوبی دریافت کرده باشند و من هم آن قصه «ماه عسل» و آدم ربایی و اینکه خانمی یک هفته در کنار جسد همسرش در آن چاه عمیق افتاده بود را دیدم و درباره آن آگاهی کافی داشتم. اما آنچه ما به تصویر کشیدیم با قصه «ماه عسل» تفاوت هم داشت.
این نویسنده همچنین افزود: ساختار این سریال برنامه‌های زنده و «ماه عسل» را در ذهن مردم تداعی می‌کند چراکه برنامه «دیوار شیشه‌ای» هم یک برنامه زنده است که به معضلات مردم و جامعه می‌پردازد و آنها را از زبان خود آنها برای مردم به تصویر می‌کشد. در حقیقت ما موضوع‌های مبتلا به جامعه را مطرح کردیم و مردم بسیاری می‌توانند خود را به جای تک تک کاراکترهای قصه‌های ما بگذارند. از طرفی تا به حال سریالی به این شکل نداشتیم و اساس قصه‌مان این پتانسیل را داشت که بتوانیم توسط هر نوع قصه اجتماعی، جذاب و واقع گرایانه، مخاطب را جذب کنیم.
وی با اشاره به اینکه گستردگی سوژه‌ها هم کارمان را دشوار و هم اینکه راحت می‌کرد، گفت: می‌دانستیم که دایره گسترده‌ای از قصه‌های افرادداریم و می‌توانیم قصه‌های مختلفی را طرح کنیم، از قصه دزدی تا آدمی می‌خواهد یک شبه ره صد ساله را طی کند و … این گستردگی و محدود نبودن دست ما را باز می‌گذاشت و از طرفی کارمان را سخت‌تر می‌کرد که از کلیشه فاصله بگیریم.
نویسنده سریال «گاهی به پشت سر نگاه کن» ادامه داد: به هر حال همه نویسنده‌ها در دنیا از منابع مختلفی گرته برداری میکنند، اما نوع اجرا و بیان آن مهم است. ما هم سعی کردیم تا نوع روایت‌هایمان متفاوت باشد و از کلیشه فاصله گرفتیم. هر کدام از قسمت‌های این سریال در حقیقت یک فیلم سینمایی است و شروع و پایان مشخصی دارد. ضمن اینکه ما در قصه‌مان مجری مردی را به همراه همسر تهیه کننده‌اش به عنوان هسته اصلی سریال در اختیار داریم که محوریت دارند.
وی درباره اپیزودیک بودن این سریال نیز افزود: معتقدم ساختن سریال‌های اپیزودیک ببه مراتب سخت‌تر است به خصوص اینکه بخواهید سریالی پرمخاطب و پرکشش بسازید. به همین علت است که معمولا کارهای اپیزودیک در تلویزیون زیاد پرمخاطب نیستند. این در شرایطی است که سریال‌ها در اقصی نقاط دنیا با تعداد قسمت‌های بالایی تولید می‌شوند و مخاطبین به دیدن این دست سریال‌ها عادت کرده‌اند و تماشای سریال‌هایی که در یک قسمت همه چیز را بیان و به نتیجه گیری می‌رسد، را نمی‌پسندند.
این نویسنده در ادامه افزود: «داستان یک شهر»، «خودروی تهران ۱۱» و … از نمونه‌های موفق سریال‌های اپیزودیک هستند، اما غالبا سازندگان از تولید این نوع سریال‌ها هراس دارند چراکه در عصر حاضر مخاطبین سریال‌های طولانی را بیشتر دوست دارند.
وی ادامه داد: فضای هر کدام از این ۲۰ قسمت با دیگری متفاوت است چراکه فضا و قهرمان‌هایش با یکدیگر تفاوت دارند. یکی از اپیزودها درباره غسالی است و همین سوژه با سوژه بعدی و قبلی‌مان کاملا فرق دارد.
محمود سلطانی در پایان گفت: به دلیل گستردگی سوژه‌هایی که داریم این سریال می‌تواند ادامه داشته باشد، اما موافقت مدیر شبکه و تهیه کننده در راس امور است و اگر آنها راضی باشند ما برای قسمت‌های آینده هم قصه داریم.
سریال «دیوار شیشه‌ای» به کارگردنی راما قویدل، نوید میهن دوست و احمد معظمی، تهیه کنندگی علی اکبر تحویلیان و نویسندگی محمد محمود سلطانی و روح الله صدیقی هر شب از شبکه یک سیما پخش می‌شود.
