اویاقلیق : ایرج گلشنی روز یکشنبه در جلسه ای با فرماندار شهرستان میانه، افزود: ما با استعانت از خداوند مهربانی ها و توسل به شهدای گرانقدر آذربایجان و نفس گرم مردم این دیار، فعالیت ملی و بین المللی در راستای ترویج فرهنگ الهی و انسانی فداکاری را رقم خواهیم زد. وی اظهار کرد: طرح نشان […]
اویاقلیق : ایرج گلشنی روز یکشنبه در جلسه ای با فرماندار شهرستان میانه، افزود: ما با استعانت از خداوند مهربانی ها و توسل به شهدای گرانقدر آذربایجان و نفس گرم مردم این دیار، فعالیت ملی و بین المللی در راستای ترویج فرهنگ الهی و انسانی فداکاری را رقم خواهیم زد.
وی اظهار کرد: طرح نشان و جایزه مردمی فداکاری پنجم اسفند سال گذشته به مناسبت تولد ‘ ریزعلی خواجوی ‘ (دهقان فداکار) به عنوان هدیه به ایشان و مردم شریف میانه، ایده پردازی و طراحی شد و امروز بعد از زمینه سازی لازم طی نشستی با فرماندار ویژه میانه این طرح وارد مرحله اجرایی می شود.
گلشنی افزود: همفکری، همدلی و همکاری فرماندار و مسئولان شهر میانه ستودنی است و طبق پیش بینی ها با حمایت بی دریغ، آگاهانه و دلسوزانه فرماندار میانه، ستاد اجرایی و دبیر خانه دائمی در این شهر مستقر خواهد شد.
وی، از حمایت وزارتخانه ها، بانک ها و نهادها از این طرح ملی – مردمی خبر داد و بیان کرد: این طرح که با تجلیلی شایسته از ریزعلی خواجوی، مرد مهربان و فداکاری که همه ملت ایران او را دوست داشته و ستایش می کنند، به طور رسمی آغاز و هر ساله به فداکاران در سطح کشور با انتخاب مردم، طی مراسمی با شکوه جوایزی اهدا خواهد شد.
گلشنی، بر فعالیت مستمر و دائمی دبیرخانه در طول سال برای شناسایی و معرفی و نکوداشت فداکاران کشور به میزبانی شهر میانه تاکید کرد و افزود: این طرح با حمایت همه جانبه وزارت امور خارجه بعد بین المللی خواهد گرفت و مردم ایران چهره مهربان و انسانی خود را به همه جهانیان بیش از پیش نشان خواهند داد .
وی، شهر میانه را شایسته میزبانی اجرای این طرح مهرآفرین دانست و گفت: ستاد عالی در کمسیون فرهنگی کلان شهرها و ستاد اجرایی به دستور فرماندار میانه مستقر خواهد بود اما شعاع فعالیت و اجرای برنامه ها را در سراسر کشور شاهد خواهیم بود.
به گزارش ایرنا، ‘ اَزبرعلی حاجوی ‘ معروف به ریزعلی خواجوی و ‘ دهقان فداکار ‘ پنجم اسفند ۱۳۰۹ در شهرستان میانه از توابع آذربایجان شرقی، فردی است که داستانش سال‌هاست با عنوان ‘دهقان فداکار’ در کتاب فارسی مدارس ایران چاپ و خوانده می شود.
وی در آذر ماه ۱۳۴۱ شمسی در ۳۲ سالگی شب‌هنگام در حالی که در کنار ریل قطار حرکت می کرد، متوجه مسدود شدن مسیر قطار به علت ریزش کوه شد، در آن هنگام برای نجات قطار و مسافران آن، کُت خود را آتش زد و به سمت قطار حرکت کرد، این کار نتوانست مسئولین قطار را آگاه سازد و در نهایت با شلیک چند گلوله از تفنگ شکاری خود، توانست باعث توقف قطار شود.
به گفت خودش ، پس از توقف قطار، مردم ناراضی از قطار پیاده شدند و او را کتک زدند، تا اینکه او آنها را متوجه خطری که در انتظار آنها بود، ساخت.
پس از آنکه مسافرین با چشم خود ریزش کوه را دیدند به تشکر و عذرخواهی از او پرداختند.
