هادیشهر (علمدار گرگر = Ələmdar Gərgər) یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش مرکزی شهرستان جلفا واقع شده است. راه های دسترسی گرگر زمینی از طریق جاده جلفا – مرند ، ریلی از طریق راه آهن تبریز – جلفا و هوایی از طریق فرودگاه خوی و فرودگاه تبریز می باشد. شعرا و […]
هادیشهر (علمدار گرگر = Ələmdar Gərgər) یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش مرکزی شهرستان جلفا واقع شده است.
راه های دسترسی گرگر زمینی از طریق جاده جلفا – مرند ، ریلی از طریق راه آهن تبریز – جلفا و هوایی از طریق فرودگاه خوی و فرودگاه تبریز می باشد.
شعرا و نویسندگانی که درباره ی گرگر اشعار و نوشته هایی از خود به یادگار گذاشته اند از آنها می توان به قطران تبریزی، محمد مطیع الدوله حجازی، دکتر رضا، خاطرات و خطرات مخبرالسلطنه، وحشی بافقی، مقالات و دانشمندان آذربایجان، نوشته محمد علی تربیت، اوستای آذرگشسب، سفرنامه ی ناصرالدین شاه، فرهنگ نوبهار محمد علی خیابانی و کتاب اطلس سعید بختیاری اشاره کرد.
لغتنامه فرهنگ نوبهار تالیف محمدعلی خیابانی تبریزی، گرگر را از اسامی خدا می داند. حمداله مستوفی قزوینی در نزهت القلوب از پنج شهر بزرگ و آباد آن زمان آذربایجان «بردعه، اردوباد، نخجوان، گرگر و اوجان را نام می برد. لغتنامه ارک کلمه گرگر را مشتق از کلمه گرای می داند که یکی از طوایف ترک و یکی از نامهای خدا است.
گرگر یکی از ملل قدیمی قفقاز با سابقه ۳۰۰۰ ساله بواسطه جرئتشان معروف شده و با سلاطین آشور جنگیده اند بنا به نوشته «استرابون و موسی خورن» این طایفه با آمازون ها معاشر بوده و از سواحل دریای سیاه و حوالی شبه جزیره ی کریمه کوچ کرده در بین دو رودخانه «کُر و ارس» جا گرفته و سلطنتی تشکیل داده اند.
در تاریخ ۸۳۶ قبل از میلاد «سالمانازارسیم»با لشگر فراوان تا کشور «گرگر» آمده و آنجا را پایتخت ایلات خود قرار داد.
درسال ۷۱۶ قبل از میلاد سارگُن امپراتور آشور بار دیگر به جنگ گرگریان رفته و پس از جنگ با «اورارتوومان» و گرفتن ۲۲ قلعه از «اولوزونو» آنجا را «کاراسارگُن» نام نهاد.
این طایفه به مرور زمان تا حوالی رودخانه ارس پیشرفته و در هر دو سمت یمین ویسار آن رودخانه ساکن گشته قُری و قصباتی برای خود ساخته و با «اغوانیان و یا شروانیان» یکی شدند در کتاب (المسالک ولممالک، خردادبه) می نویسد : به امر انوشیروان در نزدیکی بیلقان شهری به اسم آنان بنا نهاده شده و الحال بلوک و رودی در آن سامان بنام گرگر وجود دارد و بنا بر «یاقوت حموی» و «مروج الذهب مسعودی» فرمان فرمایان بلاد وسمیه ئی واقعه در مابین ارمنستان و باب الابواب (لان) را «گرگر نداج، کرکرنداج» می گفته اند.
بیشتر ساکنین شیروان از طوایف گرگر بوده اند، در قرن ۵ سلاطین «آران» را «شهریاران گرگر» لقب داده اند کتاب مقالات تربیت می نویسد شاعر قطران، مداح شهریاران شدادیان و روادیان، «ابو الحسن لشگری» را که معاصر او بوده است «شهریار گرگر» و «ابو منصور وهسودان» را «چراغ گرگریان» نوشته است .
کول تپه با ۷۰۰۰ سال عمر از آثار تاریخی آنجاست، کمچی داغی (با نام جعلی کوه کیامکی) ادامه ی رشته کوه قره داغ (با نام جعلی ارسباران) و منطقه قوردیان (نام جعلی گردیان) بر آنجا مشرف است زردالو، انگور . خربزه از محصولات اصلی کشاورزی آنجاست.
درست این بود به جای نام هادیشهر، نام گرگر بر این منطقه و شهر گذاشته شود و اهالی «محله علمدار» و «محله کول تپه (گرگر)« بجای اختلافات محله ای به مسائل و افتخارات ملی تورکان آذربایجان تاکید داشته باشند.
ارگین جولفالی
تاریخ : ۱ - تیر - ۱۴۰۰این نوشته متعلق به بنده هست و بدون رضایت بنده شما حق درج و نشر آن را ندارید
بایراق
تاریخ : ۵ - تیر - ۱۴۰۱سلام‌در‌دوره‌پهلوی‌نام‌هزاران‌هزار‌روستا‌‌‌وشهر‌مناطق‌کوه‌ورود
و…ازترکی‌به‌فارسی‌ترجمه.یا‌تغییر‌یافته‌ودربعد‌انقلاب‌اسلامی
ازاین‌‌اقدام‌طاغوت‌زدایی‌‌نشد‌و...