قبر حمّال(حامبال قبری)، مقبره عارفی است که در محله گئرو در خیابان شمس تبریزی(دئوچی) در امتداد خیابان دارایی جدید و در بین دو مسجد معجزگر و نایب صدر قرار دارد، این مقبره از گذشته های دور تاکنون مورد توجه بسیاری از مردمان تبریز بوده است به طوری که افراد زیادی با زیارت این مکان مقدس به […]
قبر حمّال(حامبال قبری)، مقبره عارفی است که در محله گئرو در خیابان شمس تبریزی(دئوچی) در امتداد خیابان دارایی جدید و در بین دو مسجد معجزگر و نایب صدر قرار دارد، این مقبره از گذشته های دور تاکنون مورد توجه بسیاری از مردمان تبریز بوده است به طوری که افراد زیادی با زیارت این مکان مقدس به حاجت دل خود نیز رسیده اند و شاید به همین دلیل است که مقبره این عارف شهره عام و خاص گشته است.
بسیاری از نسل‌های جدید با تاریخ دور مردمان شهر بزرگ تبریز که روزگاری نه تنها در کشور بلکه در جهان نیز نام آشنا بوده است، آشنایی چندانی ندارند، از این رو شاید شنیدن اسم “حامال قبیری” برای ما جوانانی که کمتر با تاریخ دور و دراز شهرمان تبریز آشنا هستیم تعجب آور باشد، این مقبره در تبریز قرار دارد، مقبره شخص باربری که با عبادت پروردگار خود مقرب درگاهش شد و نامش برای همیشه در طول تاریخ ماندگار شد.
“قبر حمال” مقبره عارفی است که در محله گئرو در خیابان شمس تبریزی(دئوچی) در امتداد خیابان دارایی جدید و در بین دو مسجد معجز گر و نایب صدر قرار دارد، این مقبره از گذشته های دور تا کنون مورد توجه بسیاری از مردمان تبریز بوده است به طوری که افراد زیادی با زیارت این مکان مقدس به حاجت دل خود نیز رسیده اند و شاید به همین دلیل است که مقبره این عارف شهره عام و خاص گشته است.
در ادبیات ترکی “حامبال” به شخصی گفته می شود که باربری می کند و از این راه معاش خود را تامین می‌کند، حامال تبریزی نیز شغلش باربری بوده و در بازار تبریز فعالیت می کرده است، این شخص بسیار با خدا بوده به طوری که گفته می شود بخشی از درآمد ناچیز خود را صرف کمک به نیازمندان آن زمان می کرده است. این شخص هفتاد سال عبادت خدا را کرده و در قرن نهم هجری به دیار باقی شتافت.
برای اینکه با این شخص عارف و داستان کرامات وی آشنا شویم به سراغ استاد بهروز خاماچی، کسی که تاریخ آذربایجان را در سینه خود دارد، می رویم.
بهروز خاماچی در گفت‌گو با ایسنا در این خصوص می گوید: محله دئوه چی تبریز از محله های بسیار قدیمی است که در گذشته های دور محل سکونت و کسب بسیاری از مردم تبریز بوده است.
وی با اشاره کوتاه به داستان کرامات این شخص عارف می افزاید: “حامبال” فردی مومن بود که در قرن نهم هجری از راه بابری در بازار، درآمدی را کسب کرده و معاش خود را تامین می کرد و به نیازمندان نیز کمک می کرد و سال های زیادی را نیز به بندگی و عبادت پروردگار مشغول بود.
وی ادامه می دهد: “حامبال” در سن هفتاد سالگی در حال گذر از محله دئوه چی بود که کودکی را می بیند که در حین بازی کردن در پشت بام خانه در حال افتادن است ، وی در همین لحظه عبارت “ساخلییان ساخلا”(نگهدارنده نگهش دار) را به زبان می آورد که به گفته مردم آن محله، در همین لحظه کودک به صورت ایستاده بر روی زمین افتاده و به بازی خود ادامه می دهد.
خاماچی می گوید: در پی این حادثه مردمی که شاهد بوده اند به سوی این شخص می شتابند و لباس های وی را می درند و از او می پرسند که چگونه این کودک را از مرگ نجات داده است که وی در پاسخ به مردم می گوید: ” من چندین سال عبادت خدا را کردم بدون اینکه چیزی از او بخواهم، اما در این لحظه از خدا خواستم که این بچه را حفظ کند و خداوند مهربان نیز خواسته ام را اجابت نمود”.
این تاریخدان تبریزی تاکید می کند: همین حادثه باعث شد تا مردم پس از مرگ این عارف قبرش را به صورت مقبره ای بسازند تا مردم بتوانند برای برآورده شدن حاجاتشان به این آرامگاه رفته و شمع هایی را روشن کنند.
وی می گوید: از گذشته های دور افرادی که بچه هایشان بیماری خاصی داشت به این مکان مراجعه کرده و حاجت روا می شدند که تمامی این ها نشان از کرامات این عارف بزرگ است.
اطراف این مقبره بعد ها تخریب شده و به محل کسب و کار تبدیل شد اما به تازگی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان درصدد گسترش این مقبره برآمده است.
مدیر کل اوقاف و امور خیریه استان آذربایجان‌شرقی نیز در گفت‌وگو با ایسنا گفت: قصد داریم تا با گسترش مقبره این عارف بزرگ زمینه استفاده مردم بیشتری از این مکان را فراهم کنیم، طرح هایی برای گسترش شبستان این مقبره داریم که به زودی کارهای عمرانی آن آغاز خواهد شد.
حجت الاسلام علی مصائبی خاطرنشان کرد: این مقبره به صورت اتاقچه ای بود که به تازگی با اضافه کردن زمین های اطراف به مقبره این عارف گرانقدر قصد بازسازی و توسعه آن را داریم.
عکاسهای ارسالی از : حسین عباسپور
